یادداشت nadi

        وقتی داشتم این کتاب رو می‌خوندم، بارها به خودم گفتم:
«کاش همچین کتابی مخصوص معلم‌های ما تو ایران هم بود.»

کتاب رو کایلا دلزر نوشته، معلم مقطع ابتدایی تو آمریکا. اون تو کتاب، خاطرات و تجربیاتش رو درباره‌ی رابطه‌ی عمیق‌تر و صمیمانه‌تر با دانش‌آموزهاش تعریف می‌کنه. نکته‌ی اصلی کتاب اینه که ما باید دانش‌آموزها رو فقط به چشم شاگرد نبینیم، بلکه بفهمیم پشت هر بچه، یک دنیای متفاوت و زندگی خاص وجود داره که شناختش می‌تونه آموزش رو بهتر کنه.

البته کتاب بیشتر درباره نظام آموزش و پرورش آمریکا نوشته شده و تمرکزش روی مدرسه‌های ابتداییه. بعضی از مثال‌ها و آمارها شاید تو فضای آموزشی ایران کمی دور از واقعیت باشن. مثلاً شرایط کلاس‌ها، نقش خانواده‌ها، امکانات مدرسه و حتی جایگاه معلم‌ها با ایران تفاوت داره. پس شاید خیلی از نکات کتاب نیاز داشته باشن که برای فضای ما بازنویسی و بومی‌سازی بشن.

با این حال، با همه این تفاوت‌ها، این کتاب هنوز می‌تونه کلی الهام‌بخش باشه. دیدن دانش‌آموز به عنوان یک انسان کامل و توجه به نیازها و احساساتش، چیزی است که فراتر از هر کشور و فرهنگی ارزش داره. به نظرم این پیام رو هر معلم ایرانی هم می‌تونه بگیره و به کلاس درسش بیاره.

واقعاً جای خالی چنین کتاب‌هایی که با شرایط ما جور در بیان توی فضای آموزش ایران حس می‌شه. امیدوارم روزی نسخه‌ای از این کتاب، با زبان و فرهنگ خودمون، نوشته بشه تا هم برای معلم‌ها مفیدتر باشه و هم برای بچه‌ها تاثیرگذارتر.