دانش آموزان روستا_حاشیه شهر به اقتضای فراوانی کاربرد فرهنگ محرومیت و به فراخور بار معنایی منفی، تحقیر گونه و تبعیض آمیزی که رفتار برخی دبیران و معلمان با ایشان، در مقایسه با یک بچه شهری متمول،شیک و اتو کشیده ایجاب میکند، چنین یاد میگیرند و می آموزند که کوچک باشند، کوچک بیاندیشند و کوچک بخواهند. این نوجوانان اصولا تربیت میشوند برای کم خواستن و بزرگ نبودن.

مردم درباره دو چیز هیچوقت حرف راست نمی زنند. پول و درسخوان بودن بچه هایشان.