یادداشت‌های فاطمه ایلخانی (22)

          به قول جناب پوآرو این پرونده مغز را ورزش می دهد:)))
اولین کتاب از آگاتا کریستی بود که خوندم و کاری کرد که بخوام همه رمان هاش رو بخونم.
برای من که زیاد تجربه جنایی خوندن نداشتم به شدت جذاب و پرکشش و هیجان انگیز بود و اون حس کنجکاوی و گشاد شدن چشم هام موقع کشف واقعیت رو خیلی پسندیدم.
توصیه ای که دارم اینه که باحوصله و تا جای ممکن طی دو سه روز بخوانید تا جزئیات شخصیت ها بهتر در خاطرتون بمونه و شم کارآگاهیتون بیشتر تقویت بشه✌🏻
        

          با اینکه بیش از نصف کتاب رو خونده بودم ولی هیچ میلی به ادامه دادنش نداشتم و تمومش نکردم
چندتا قسمت مناسب برای استوری و .... توش پیدا میشد😂ولی آشفتگی روایت اذیتم کرد
نتونستم ارتباط برقرار کنم و جذبم نکرد
شاید تنها چیزیش که یکم سعی کردم یاد بگیرم کاربرد بعضی از گیاه ها بود، اونم به خاطر شباهتش به فارماکوگنوزی:))))
        

          روایتی واقعی و تلخ از اثرات بلند مدت بمب های اتمی بر نابود کردن زندگی و شوق و امید انسان ها.❤️‍🩹
و درناهای کاغذی ای که همچنان با یاد ساداکو و به امید صلح ساخته می شوند....
        

          بازم بهم ثابت شد که آقای صدقی اصلا کلیشه نویس نیست و کاملا سبک خودش رو داره و به کلمه ها فکر می کنه
مثالشم: از عصبانیت روغن هیدرولیک جلوی چشم های میرزا رو گرفته بود😂
ولی نتونست مثل آبنبات ها منو به خنده بندازه
در حد لبخند بود‌.
        

          لذت بردم از این همه خلاقیت
به نظرم این کتاب گزینه مناسبیه تا بچه ها هم زاویه دیدهای متفاوت و جالبی رو به هر پدیده داشته باشن😍
یاد تفکر بیرون از جعبه افتادم :)
        

          تو یه نشست خونده میشه
عجیب بود یکم و شخصیت مدریک رو نتونستم خوب درک کنم
مدریک دانشجوی اهل مطالعه ای که دائم قول بزرگان رو نقل می کرد و خودش رو پیامبر میدونست و به مرور  عده زیادی مریدش شدن ولی تهش ...
تا آخرش هم واسم کامل جا نیفتاد نمیدونم چرا
ولی میشه به قدرت باور و خرافه و توهم پی برد.
خوشحال میشم اگر شما هم خوندین تحلیلتون رو بدونم
        

          کتاب تفسیری از سوره مسد هست و به جدّ نگاه و روشنگری استاد بر دل ها اثر می کنه.
پس از سردرگمی ها و گیج و گنگ بودن های مداوم،خواندن همچین آثاری بیشتر می چسبد.
مواظب باشم حماله الحطب خود نباشم...
        

          به پیشنهاد خانم مصطفی زاده شروعش کردم و واقعا جذبم کرد.
داستان در وادی دور شدن تدریجی از انسانیت و رها کردن وظیفه انسانی و تفکر و ورود به زندگی صرفا بی دغدغه و لذت جویانه است.
فضاسازی عالی و داستان قابل تاملی داشت و تلنگری برای من که فاطمه! کرگدن نشو؛سخته ولی نشو💕 
        

          بهترین داستان برای پایان یک شب تمام فکر و خیال...
خوشحالم که خوندمش
حالا دیگه افتادن قلب های نازکم از چشم و کرگدن های پوست کلفت رو بیشتر دوست دارم ❤️
ساعت ۴ صبح
مدت زمان مطالعه ۵ دقیقه:))))
        

          در زندگی با نازنین ها باید نازنین بود.
زیبایی این داستان برای من در سبک روایت بود، نقش اصلی که بسیار گیج و سر در گم با هجومی از افکار مختلف مبهوت مونده و داره سعی میکنه با یادآوری و به ترتیب تعریف کردن رویدادها بفهمه که چی شد به اینجا رسید داستان.(خودمم زیاد این کارو میکنم)
عجیب و غریب رفتار کردن های مدام حتی اگر فردی رو بسیار دوست بداریم آزاردهنده است و طاقت فرسا، برای نازنین هایی که با وجود درد، بخشندگی و بزرگواری رو رها نکردند طاقت فرساتر...
اولین اثری که از داستایوفسکی خواندم و چه گیرا✨️
مقدمه مترجم هم بسیار جالب بود و در فهم درست داستان کمک کرد.
        

          لحظه هایی که دنیا رو از دید تو می دیدم برام خیلی عزیز و دردناک بود زه زه قلب طلاییم🫠
        

          خریده بودم که برای خواهر کوچیکترم بخونم
دیدم زده مثبت ۱۱ سال
خودم خوندم:*)
واسم جالبه که داستان های بچگونه گاهی بیشتر بهم تلنگر میزنن
مثل همین ترس که عکسشو گذاشتم...
        

          هروقت حس تنهایی کنم و دلم بخواد یه دوست برام از خاطره هاش بگه باید به جمالزاده رو بیارم
صمیمی و بامزه 

        

          شدت بهت و غم و فضای سنگینی که داشت باعث شد نتونم کامل بخونمش ولی چیزیه که اتفاق افتاده و لازم بود که یکم جزئی تر درموردش بدونم.
        

          قلم زیبای آقای دولت آبادی من رو در روزگاری که بر مِرگان گذشت همراه کرد و چه زنی!
کتاب به طرز واضحی زندگی به رنج‌آغشته خانواده ای را روایت می کند که پدر آن را ترک کرده است.
مِرگان تاب آورد، استقامت به خرج داد، ادامه داد، تمام قد تلاش کرد و  خیلی جاها کم آورد و سرگردان شد ولی ازجا پاشد.
زنی با دغدغه های مادرانه و ناچار و بیچاره؛ که هیچ جای داستان خیری از دیگران بهش نرسیده ولی او به یاری و دستگیری از دیگران ادامه داد.
داستانی کاملا واقع گرایانه از مردم واقعی و دردهای واقعی.
همدردی عمیقم با مرگانِ دردکشیده، باعث می شد او را خیلی در قبال کارهای به ظاهر ظالمانه اش بازخواست نکنم.

در مورد سلوچ، نمی‌خواهم چیزی بگویم.
شاید من به جای مِرگان هیچ وقت دلم با او صاف نخواهد شد.

        

          از سری کتاب های خنده بر لب آور
        

          ویژه و منحصر بفرد نبود ولی به دلم نشست و نکاتی رو یادآوری کرد
        

          کوتاه و خوشخوان و دلچسب
        

          خلاقانه و جدید
        

          عااااالی و لذت بخش
حس خنده و شیرینی که موقع خوندنش تجربه کردم رو بعد چند ماه یادمه و روشنم می دارد😂❤️