یادداشت‌های زهرا بزرگ زاده (63)

          برای دبستانی‌ها کتاب خوبیه و درک خوبی برای شروع مهارت هم‌دلی میده.
        

          تراپلی آموزش روش رفتار و بازی با کودکه، به نحوی که منجر به افزایش دلبستگی کودک و والد بشه. نکته‌ی مهم و اصلی‌ش اینه که چه طور فعالیت‌های روزمره رو بازیگون کنیم به نحوی که کارها با وجود فرزند بدون قشقرق و دعوا جلو بره.
این رویکرد برای خانواده‌های آسیب‌دیده‌ی قشر ضعیف جامعه‌ی آمریکا تدوین شده تا از تکرار چرخه‌ی آسیب جلوگیری کنه اما در مواردی، برای بقیه‌ی والدین هم مفیده. البته والدینی که خودشون ارتباط مثبتی با کودکشون احساش می‌کنند و کلی بازی از خودشون اختراع می‌کنند، ممکنه این رویکرد براشون تکراری باشه.

        

          علی‌رغم تعاریف و تمجیدها، برای کودک دوم دبستان به بالا باید خونده بشه و علی‌رغم این که بزرگسالان خیلی طرفدارشن، بچه‌ها خیلی دوستش ندارن!
        

          کتاب کودک نیست رسما. زیادی انتزاعی.
        

          خوبه ولی برای پنج سال به بالا.
        

          برای چهار سال به بالا 
        

          در کمال تعجب، بچه‌ی چهارساله‌ای مفهوم کتاب را نگرفت!
        

          تکراری.
        

          کتاب غمیگن من..
        

          فصل‌های موازی از دو شخصیت با پیچیدگی‌های روانی- فلسفی که احتمالا به‌هم مربوط بوده‌اند. و مثل همیشه خود یالوم که بی‌شک دوست داشته فرازمانی و فرامکانی به درمان بپردازه‌.
        

          تجربه‌ی کوتاه زندگی در کنار نوجوان خرمشهر، شهر ترکش‌ها، ریزگردها، شط و پلاک.
        

          حس نویسندگی رو در ادم بر می‌انگیزه
        

          یه ظرافت‌هایی در تجربه‌ی مادری‌ش رو بیان کرده بود که لذت‌بخش بود اما کم بود. به نسبت خیلی کم‌.
        

          مردی که برف‌های نکوبیده را می‌کوبید.
        

          خیلی خوب. گاهی نخ اتصال جستارها قطع میشه ولی در کل خیلی خوب بود
        

          اندیشه و ارزش‌های آدم رو متحول می‌کنه. 
«»
        

          با من غریبه بود این کتاب. هر چند توصیفات خوبی داشت
        

          ۴ امتیاز. چون نمی‌دونم چقدر حقیقت داشت.
        

          احتمالا این قضیه برای شما هم مبهم است که چرا برای پاسخ به سوال چگونه در مورد کتاب هایی که نخوانده ایم حرف بزنیم؟ باز مجبوریم یک کتاب بخوانیم. خب سوال منطقی‌ای است. اگر پی­‌یر بایار این جا جلوی قفسه‌ای که شما این کتاب فریبنده را برداشته­‌اید یا مسئول سایت فروش اینترنتی کتاب‌ها بود احتمالا به شما می­‌گفت: «این یک کتاب را بخوان تا دیگر کتاب نخوانی.»
 در این حالت شما در آستانه ی یک دوراهی قرار می­‌گیرید: یا کتاب­‌خوان هستید و احساس می­‌کنید دارید فریب یک فروشنده ی کتاب­‌های عامیانه ی روانشناسی شبیه به چگونه پول­دار شویم را می­خورید، و اصولا باید کتاب­‌ها را خواند تا بتوان در مورد آن ها حرف زد و لاف‌زنی در مورد کار نکرده یک جور شیادی است و الان بینی­تان را به حالت اشمئزاز جمع کرده­‌اید، یا خیلی اهل کتاب خواندن نیستید و همیشه دلتان می­خواسته کتابخانه ها اتاق مخفی ای داشته باشند که در آن محتوای کتاب ها به صورت کپسول­هایی آماده برای بلعیدن در کسری از ثانیه وجود داشته باشد تا مجبور نباشید ساعت ها پای یک کتاب بنشینید و الان چشمتان برق می­زند. خب به عنوان یک مرور نویس که می­‌توانم به شما اطمینان دهم که کتاب را خوانده­‌ام باید بگویم از نگاه پیر بایار شمای کتاب­خوان و شمای فراری از کتاب در واقع یک نفر هستید. نه شمای کتاب­‌نخوان به خاطر کتاب نخواندن در دسته ی نافرهیختگان قرار می­گیرید و نه شمای کتاب­خوان با هر کتابی که خوانده­‌اید درِ ذهنتان به روی یک دنیای گسترده باز شده است. و حالا هر دوی شما با خواندن این کتاب از عذاب­ وجدان­‌هایتان خلاص خواهید شد، اولی به خاطر رنج کتاب­‌های مهم نخوانده و دومی من باب لیست ادامه­‌دار کتاب­هایی که فقط چندتایش خط خورده.

در این کتاب خواهید دید که ما می­توانیم ارتباطاتی به جز خواندن هم با کتاب­ها برقرار کنیم، چه بسا وقتی آن­ها را می­خوانیم، با فراموشی یا فرافکنی خودمان به کتاب چنان ضربه­‌ای به آن بزنیم که نخواندنش بهتر باشد. و حتی در این میان پرده از چهره ی کتاب­‌نخوان چند منتقد و نویسنده هم برداشته می­‌شود که شما را وا می­‌دارد قد راست کنید و از نخواندن­‌هایتان دفاع کنید.

و درآخر درست وقتی که روی تخت­خواب که از بخت بد با کتاب­خانه­‌ی تان در یک اتاق است، دراز کشیدید، و با حسرت به کتاب­های نخوانده­ ی­ تان چشم دوختید، از شاهنامه بگیر تا کتاب­های درسی، اگر این کلید اتاق مخفی را از قفسه کتاب­فروشی ربوده باشید، آن موقع به داد شما خواهد رسید، کتاب را جلوی چشمانتان باز کنید و مطمئن باشید حتی اگر آن را نخوانید حداقل میان نگاه شما و کتاب­‌های­ در انتظار خواندن، به خوبی حائل می­‌شود.