بسیار این کتاب را دسوت داشتم ولی بیشتر آنرا برای تصویرگری زیبایش می خواندم.آن قدر تصویرگری خوبی داشت که آدو را به دنیای شیرین قصه ها می برد. 
        

          کتابی نسبتاً جالب دربارهٔ فیلی که رنگارنگ است اما می‌خواهد شبیه فیل‌های دیگر باشد.
این کتاب را به آفتاب‌پرست ربط می‌دهم چون که هرجا می‌رود، خودش را هم‌رنگ آن‌جا می‌کند و این خصلت خوبی نیست.
المر هم می‌خواست شبیه آفتاب‌پرست عمل کند اما در آخر به این پی برد که آفتاب‌پرست بودن خوب نیست.
ما باید شبیه چای کیسه‌ای باشیم که هرجا می‌رویم به آن‌جا رنگ بدهیم نه این که از آن رنگ بگیریم.
        

          برای چهار سال به بالا 
        

          خیلی کتاب شیرینیه‌. 
نشون می‌ده متفاوت بودن چیز بدی نیست.
ولی کاش روی ویراستاری و ترجمه دقت بیشتری می‌شد.
        

          عجیب بود که تا حالا المر رو نخونده بودم.
خوندم ببینم چی داره که بچه‌ها انقدر دوسش دارن؟!

بامزه بود *_*