یادداشت‌های °ستایش° (17)

          "تمدن از آنجا آغاز شد که انسان به جای سنگ، کلمه پرتاب کرد."
این نمایشنامه رو خیلی وقت بود که میخواستم بخونم و حالا خیلی اتفاقی در یک نیمه شب شروعش کردم و حتی متوجه نشدم که چه وقت به پایان رسید...تنها چیزی که در وصفش میتونم بگم اینه که در عمق روح و جانم رخنه کرد و خیال کنم هرگز داستانش فراموشم نمیشه.‌.‌...
        

          گاهی احساس می‌کنم  انگار بخش زیادی از عمرم را صرف آموختن زبان مرده‌ای کرده‌ام که هیچ‌کس آن را بلد نیست.
        

          فکر کنم یکی از کتاب‌های مورد علاقه امسالم شد..
        

          فکر کنم این کتاب تبدیل به یکی از کلاسیک‌های موردعلاقم شد؛ از وقتی شروعش کردم نتونستم زمین بذارمش و توی یک بار نشستن تمومش کردم...کشش داستانی و فضاسازی و سبک نامه‌نگاری‌ای که داشت برام فوق‌العاده جذابیت داشتن....
        

          انسان خوب انسانیست که مرده باشد.
        

          فقط میتونم بگم که قلبم با داستان این کتاب خیلی خیلی سخت فشرده شد....
        

          خیال کنم یکی از زیباترین عاشقانه‌هایی بود که تا به حال خوانده ام.
        

          کتاب زیبایی بود و خوندنش برای من به شدت لذت بخش بود...پر از احساسات جالب و قشنگی بود که لحظه‌ای لبخند به لبم میاورد و لحظه دیگه‌ای باعث میشد قلبم از غم فشرده بشه...
        

          داستان ساده‌ای داشت و راستش با توجه به تبلیغات و تعریف‌هایی که همه جا از این کتاب شنیده بودم انتظار داستان خیلی هیجان انگیز و جذابی رو داشتم ولی متاسفانه کاملاً مخالف اینها بود و تنها یک داستان معلومی و حتی شاید خسته کننده بود...
        

          این کتاب واقعاً جذاب بود...کتابی درباره زنان کشورهای مختلف که به شدت خواندی و جالبه...
        

          کتاب خوبی بود اما اگه نظر صادقانه و شخصی خودم رو بخوام بیان کنم، خیلی سلیقه من نبود و خیلی از جاهای داستان برام خسته کننده میشد اما در کل قسمت‌های لذت بخشی هم داشت پس روی هم رفته میشه گفت کتاب خوبی بود.
        

          قلم آقای عباس معروفی برای من یکی از موردعلاقه‌ترین قلم‌هاست...بین جملات کتاب‌های این نویسنده من زندگی رو پیدا میکنم و هربار به اصل خودم برمیگردم....
این کتاب هم یکی از اون کتاب‌هاییه که برای توصیف کردنش به چیزی فراتر از کلمات نیاز دارم...
کتابی که با خوندنش همراه شخصیت‌های داستان به اوج میرم و بعد به زمین میخورم...
        

          خلاصه بگم:
کتابی که هرگز از خوندنش خسته نمیشم و تا ابد یکی از موردعلاقه‌ترین‌هام میمونه.
کتابی که بارها و بارها حاضرم از اول بخونمش و مثل اولین بار دوستش داشته باشم و ازش لذت ببرم..
        

          این کتاب واقعا حرفی برای گفتن باقی نمیذاره...دست شما رو میگیره و با خودش همراه میکنه...پر از لحظه‌های پرشور...برای من این کتاب احساس زنده بودن داره...کتابی که با هربار خوندنش حس میکنم یکی از شخصیت‌های کتابم و بین تک به تک جمله‌هاش زندگی میکنم...
        

          موضوع کتاب برای من خیلی جذابیت داشت و کتاب رو نمیتونستم زمین بذارم...
        

          برای من این کتاب یک چیزی فرا تر از یک داستان ساده‌ست... پر از ذوق و شگفتیه...از شخصیت‌ پردازی‌‌ها تا اتفاقاتی که پی در پی توی داستان رخ میداد؛ همشون برام با جذابیت خیلی زیادی همراه بودن و تا همیشه یکی از مورده علاقه‌هام میمونه...
        

          این کتاب رو وقتی سال دوم راهنمایی بودم خوندم و برام خیلی دوست داشتنی و شیرین بود...قلم زیبای آقای فرهاد حسن زاده به شدت به دلم نشست و شخصیت‌های کتاب برام عمیقاً قابل لمس بودن...