یادداشت‌های zexpir (46)

          موقع خوندنش به این فکر میکردم چرا همچین داستانی به فیلم تبدیل نشده، موضوعی آگاهی ساز با پایان بندی درست
        

          تاثیر گذار ترین شهید بودن برام،خوندنش خالی از لطف نیست 
        

          کتابی باصفا  که در دلم جا باز کرد و موندگار شد❤️پر از مادرانه های قشنگ
        

          خاطراتی بی پرده از زمان طاغوت و براندازی  رژیم شاهنشاهی تا برخورد با منافقین وتجزیه طلب ها و درنهایت حضور در جنگ و جبهه در تمام این اتفاقات حاج احد در صف اول خدمت ،آماده جان فشانی با نهایت شجاعت بود...
        

          کتابی شیرین که در کمتر از یک روز خوندنش رو تموم کردم.انقد ملموس بود که انگار خودم هم در ان حال و هوا بودم و تمام اتفاقات رو تجربه کردم
        

          داستانی شیرین و لذت بخش که حقیقت و خیال را درخود حل کرده بود.انقد جذاب روایت شده بود که بدون وقفه و بدون خستگی در یک روز خواندمش
        

          روایت داستان  شیرین بود و خواننده رو ترغیب به ادامه خوندن میکرد منکه در یک شبانه روز خوندمش.
با این وجود انتقاداتی هم بهش وارده:
اول اینکه ژانر و محتوا بر اساس اسلام آوردن یک دختر آتئیست شکل گرفته بود اما این اسلام آوردن خیلی عجله ای شد و در ذهن مخاطب نتونست تثبیت بشه لااقل برای منِ خواننده اثبات نشد که این دختر در اسلام چه دید که این راه رو انتخاب کرد دلایلش قانع کننده نبود گویی نویسنده عجله داشت این بخش سریع تموم بشه بره بخش بعد،زیاد برای این بخش وقت نذاشته بود.
دوم شخصیت پردازی مقداری ضعیف بود و نمیشد شخصیت اصلی رو درجاهایی درک کرد احساس تنفر خشم و شادی به خوبی منتقل نمیشد و با جزییات بیان نمیشد 
این دوتا ایرادهایی بود که کتاب رو از عالی بودن دور میکرد.
        

          استدلال هایی راجب شیعه وسنی که در قالب رمان نوشته شده،کاش ماهم مثل رسول قصه از این علم و شجاعت برخورد دار بشیم و همیشه از حق دفاع کنیم،حتی اگه به ضررمون باشه.
عَلِیٌّ مَعَ الْحَقِّ وَالْحَقُّ مَعَ عَلِیٍّ
        

          خوندن این کتاب احساس طراوت و تازگی خاصی داشت،اینکه یک تازه مسلمان انقدر به فلسفه ی عبادات هاش فکر میکن منو یاد اون روزایی‌انداخت که هنوز چیزی تبدیل به عادت نشده بود اون روزا که دعای عهد شیرین بود اون روزا که قرآن رو با معنی میخوندیم اون روزا که با دعای سحر ماه رمضون عشق میکردیم اون روزا که تلاش میکردیم نمازامونو اول وقت و به جماعت بخونیم اون روزا که هیچ روضه خونگی رو از دست نمی دادیم...
موقع خوندن چنین کتاباهایی غبطه میخورم به اون اولین هایی که داشتن به احساس شیرینشون
کاش میشد اون احساس تازگی و طروات رو تافت میزدیم تا تکون نخوره و در مرضی به نام عادت گرفتار نشه
        

          در ابتدای کتاب وقتی شبهه های فلسفی مطرح میشد انتظارم از کتاب بالا رفت و تصور کردم تا پایان کتاب به این شبهه ها با روشی خلاقانه پاسخ داده خواهد شد هرچه ورق میزدم و به پایان نزدیک میشدم با خودم میگفتم خب الان باید یه اتفاقی/ تلنگری باشه که پاسخ اون شبهه ها داده بشه اما حیف و صد حیف که این زمینه سازی بی نتیجه بود.
کل کتاب انگار مقدمه ای بود که وارد متن اصلی نشده!
بریده هایی از کتاب هم دلچسب بودن که بی انصافیه از اوناها نگم .
درکل کتابیه که حیف شده مثل ساختمانی که بتن ریزی هاش انجام شده اما نیمه کاره رها شده،شروع مطلوب پایانی ضعیف

        

          هیچ وقت تصور نمیشد در آینده کتابی نوشته شود که از خانه داری زنان دفاع کند،مگر چنین چیزی ممکن است این امر انقدر بدیهیست که نیاز به دفاع ندارد!!!اما در این زمان نگاه غلط فمنیستی باعث شده بسیاری از زنان خانه دار احساس حقارت کنند و خودشان را دست کم بگیرند،نمی دانم از کی تاحالا پرورش فرزند و تربیت آن کار چیپ و بی ارزشی شده است مگر غیر این است که تربیت درست باعث رفتار درست  و رفتار درست درنهایت باعث جامعه ای سالم میشود؟اینکه فرزندان را برای حضور در اجتماع تربیت کرد آیا کم کاری است؟کوچک شمردن این امر و دور کردن مادران از خانه محیطی که پناهگاه و منبع آرامش است درنهایت باعث ضرر خودمان میشود،نتیجه اش جامعه ای ناسالم رادرپیش دارد...جامعه ای که کودکانش در وقت خود بهره ای از تربیت و فرهنگ ندیده اند و در بزرگسالی جامعه را به کثافت میکشند‌
در آخر بهترین جواب برای انتخاب خانه داری همین متن داخل تصویر است
        

          برای کسی که میخواد راجب فلسفه حجاب بدونه خیلی خوب و به زبون راحت توضیح داده...مطالبش مفید و کاربردی هستن 
توصیه ام اینه به چشم رمان بهش نگاه نکین بیشتر کتابیه که جنبه تحقیقاتی و اطلاعاتی داره
        

          خواندنش مقارن شد با ایام فاطمیه که آگاهی بیشتری داد نسبت شناخت سرور زنان عالم...
        

          انس با اهل بیت کلید راه شهید محمد حسین محمد خانی بود...
        

          کتاب دلچسب و روان راجب زندگی یک خانم ژاپنی که دست سرنوشت اون رو به ایران و انقلاب اسلامی پیوند میده.‌‌..
        

          خواندن آن باعت لطافت روح می شود .مناسب شب های قدر
        

          خواندن این کتاب باعث رقت قلب و معرفت پیدا کردن نسبت به غربت و تنهایی امام زمان می شود.
        

          در اینکه داستایوفسکی نویسنده ی قدری هست شکی نیست،اما این رمان نسبت به باقی رمان هاش جایگاه پایین تری داره،علاوه براینکه با ترجمه اش ارتباط نگرفتم با برخی نظریه ها هم نتونستم ارتباط بگیرم....خاطرات یک زندانی در زندان!کلید واژه جذابی به نظر میرسید اما با وارد شدن در بطن داستان و مواجه شدن با خاطرات  جسته گریخته  و درهم برهم ین پیش فرض دود میشه میره هوا.
یکی از موج هایی که مستقیم و غیر مستقیم به خواننده القا میشد،تقبیح کردن عمل اعدام و مجازات بود،انتقاد هایی داشت که درست بودن اما نه لزوما تمامش!
مجازات اعدام باعث باز داشتن انسان از کارهای پلید میشه،جان آدمی رو ارزشمند میکنه،اگر این مجازات نبود جان انسان چقدر ارزان میشد،تصور کنید تو جامعه ای که این قانون نباشه دیگه اشخاص مریض ترسی از کشتن بقیه ندارن،میکشن و لذت میبرن بدون اینکه تقاصی پس بدن...