یادداشت‌های luna (11)

          از اعجایب کتاب میشه به این اشاره کرد که گاهی موقع خوندنش از خدا بابت معمولی بودنم تشکر میکردم. 
داستان کتاب هول محور پسری میگذره که خاصه و توانایی حس و درک احساسات نداره. 
وقتی وفهمیدم خلاصه ی داستان چیه پیش خودم گفتم خوش به حال این پسر که احساسات درک نمیکنه و هیچ وقت ناراحت، افسرده، شرمنده، مضطرب و خجالتی نمیشه اما  موقع خوندن کتاب یادم اومد که احساسات مثبت هم وجود داره، مثل شادی، خوشبختی، افتخار، راحتی و کلی حس خوب دیگه به زندگی بدون اونا معنا نداره. 
موقع خوندن کتاب هم هنوز نمیدونستم باید به این شخصیت به خاطر عدم حس احساسات حسودی کنم یا دلسوزی کنم و با اینکه کتاب رده سنی نوجوانانه اما باعث شد چندین ساعت بشینم به این اتفاق که چی میشد اگه منم خاص بودم و احسلسات حس نمیکردم فکر کنم، مدت ها به این قضیه فکر میکردم تا اینکه یه روز تصمیم گرفتم امتحانش کنم. اولش خوب بود چون ناراحت، مضطرب نبودم تا اینکه دیدم نمیتونم شاد و خندان هم باشم و تنها چیزی که میتونم باشم یه ادم پوچ و بدون احساساته و خلاصه این کتاب باعث شد از اینکه عادی و دارای احساساتم خوشحال باشم😊
        

          خلاصه داستان: داستان یه سری اشهار پراکندس که خیلی خلاصه دقیقی نمیشه ازشون داد اما تمام این اشعار پراکنده حول محور یه بچه میگذره، بگه ای که چند ساعت بعد از به دنیا اومدن از دنیا میره و حالا راوی داستان یعنی خواهر همون بچه ی مرده که اگه اشتباه نکنم تو سردترین نقاط سوئد  زندگی میکنه، داره درباره ی موضوعاتی که به بچه و مردن مربوطه مثل شیر مادر، بند قنداقه،کفن و... حرف میزنه. و تمام این اجسامی که دربارشون صحبت میشه علاوه بر مربوط بودن به بچه سفید هم هستن و این به فرهنگ کره مربوطه چون تو کره رنگ سفید نماد سوگ و عزاداریه
درباره ی ترجمه هم من اطلاعی ندارم چون انگلیسی خوندم ولی با توجه به اینکه یه کتاب شعره در انتخاب ترجمه ی مناسب دقت کنید تا بتونید اشعار رو به خوبی درک کنید
        

          داستان درباره ی پیرمردیه که فراموشی داره و درحال فراموش کردن همه چیزه و من انتظار این حجم از خوب بودن رو نداشتم. داستان به شدت ساده اما عمیق و دردناکه و بعد از تموم کردن می خواستم گریه کنم (داستان غمگین نیست و درامه ولی احساسات منو بر انگیخت) 
داستان روند درستی نداره و زمان و مکان مدام تغیر میکنه بهم دلیل یه جاهایی روند دایتان و حوادث ممکنه از دست خواننده در بره (گیج کننده نیست اما کمی گمراه کنندس) 
من از کتاب هایی که درباره ی یک موضوع تکراری اما با یک زاویه دید جدید و یا کتاب هایی که نظر منو درباره ی یک موضوع تغیر میدن خوشم میاد و این کتاب بهم کمک کرد یه زاویه جدید از فراموشی رو ببینم و موقع خوندن کتاب احساسات یک فرد دچار فراموشی رو بهتر درک کردم. 
        

          نمیدونم چرا اما تو فرهنگ ما جا افتاده که روانی ها میرن روانشناس درحالی که این غلطه، هر انسانی که احساس بدی به زندگی داره، حس میکنه ناراحته و... باید بره پیش روانشناس، من نمیدون تو فرهنگ کره هم اینطوری هست یا نه اما به نظر من این کتاب میتونه برای نا ایرانی ها این فرهنگ سازی رو انحام بده که# رفتن_ پیش_ روانشناس _به _معنای _روانی_ بودن_ نیست. 
خلاصه ی داستان درباره ی یه خانومه که حس میکنه افسرده شده و نیاز داره با یه کسی صحبت کنه و به روانشناس مراجعه کنه به همین دلیل شروع میکنه پیش روانشناس رفتن . این دختر حس بدی نسبت به خودش داره طوری که حتی صدای خودشو ضبط میکنه به اون صدا ها کوش میده و به خودش میگه چقدر صداش بده، چقدر بد حرف میزنه و...  یعنی به طور خلاصه حتی از این صدا ها برای نقد منفی به خودش استفاده میکنه، حتی موقع ی صحبت با روانشناس هم صداش رو ضبط میکنه و داستان طوریه که انگار ما داریم به همین صدا های ضبط شده گوش میدیم. 
موقع خوندن کتاب حس خوبی داشتم و به کتاب خیلی حال خوب کن و کمک کننده ای خصوصا به نوجوان ها، جوان ها، افرادی که حس میکنن افسرده هستن و... 
نکته ای خیلی  ظریف بهش اشاره شده بود و خیلی هم از نظر من دلچسب بود این بود که اخرای داستان ما میفهمیم اون روانشناسی که شخصیت اصلی بهش مراجعه میکرد خودش هم گاهی اوقات دچار ناراحتی و افسردهگی میشه و این به نظرم خیلی نکته ی جالبیه که حتی روانشناس ها هم گاهی افسرده میشن و اون ها هم انسانن، روانشناس بودنشون به این معنا نیست که همیشه باید روشن بین، خوشحال و سرشار از حس خوب باشن 
        

          کتاب شعر های الان که مینیمال بهشون گفته میشه معمولا کلیشه ای هستن و درباره ی افرادی هستن که شکست(معمولا عشقی) خوردن و حالا دارن ناله میکنن ولی این کتاب اصلا این طوری نبود، با اینکه تو دسته ی شعر مینیمال قرار میگیره اصلا اشعار کلیشه ای نداشت و واقعی بودن به هیچ وجه هم ناله نبودن بلکه انگار شرح حال بودن، شرح حالی کاملا واقعی بدون هیچ اقرار و بزرگ نمایی 
        

          رابطه ی شما با پدرتون چطوره؟ رابطه ی من با پدرم عالیه اما شخصیت اصلی این داستان برعکس منه
نویسنده ی داستان کافکا عه و راوی هم کافکا عه و درواقع ما داریم بخشی از زندگی کافکا، نویسنده ی مشهور المانی رو میخونیم که به صورت نامه وار هست و یکی از ناراحت کننده ترین داستان هایی که خوندم
ما تو این داستان میفهمم پدر مافکا چجور ادمی بوده و با تاثیرات داشتن همین پدری اشنا میشیم
به نظر من همه ی پدر و مادر ها باید این کتاب بخونن تا بدونن رفتارشون باعث چه چیز هایی میشه، حتی لازمه که فرزند ها هم این کتاب رو بخونن تا اگه پدر و مادر این مدلی ندارن بیشتر قدر پدر و مادرشون بدونن
        

          خلاصه: داستان راجب دختری به نام لوسیا کلارکه که به خاطر مشکلات مالی میره جایی و پیش کسی کار میکنه و... 
به چه کسایی توصیه می کنم: به کسایی که از کتاب های عاشقانه خصوصا انیمرز تو لاورز (دشمن هایی هم از هم خوششون میاد) توصیه می کنم
به چه کسانی توصیه نمی کنم: این کتاب برای کسایی که از کتاب های عاشقانه خوششون نمیاد مناسب نیست
ترجمه: به نظر من ترجمه خوب بود و سانسور کمی داشت
کتاب مشابه: به نظر من جایی که عاشق بودیم بودیم شبیه این کتاب بود. 
خیلی خیلی کتاب دردناک و ناراحت کننده ای و 20،30 صفحه اخر دستمال کاغذی لازمتون میشه
نکته شماره یک: این کتاب یه مجموعه سه جلدی، جلد دوم با اسم  پس از تو جلد سوم هم با اسم هنوز هم من از نشر اموت که نشر معتری هست، ترجمه شدن 
نکته شماره دو: یه فیلم سینمایی با همین اسم توسط کمپانی برادران وارنر ساخته شده که اونم دقیقا شبیه کتابه و  بازیگر های مناسی هم تو فیلم هستن مثل املیا کلارک و...  . و توصیه می کنم اون فیلم هم ببینین

        

          خلاصه: کتاب راجب گربه ای هست که داره دنبال چیزی می گرده و در این راه با کسایی هم ملاقات می کنه 
موقع خوندن این کتاب کلی حس خوب رو تجربه کردم و خیلی کتاب گوگولی، شیرین، جذاب و پر مفهومی بود 
درسته این کتاب در دسته متاب های مینیمال قراره میگره و کلمات کمی داره،  اما همون کلمات هم خیلی عمیق، مفهومی و احساسی بودن 
خوندن این کتاب رو به همه، چه کودک چه بزرگسال توصیه می کنم و اگه دچار ریدینگ اسلاپ (فلج مطالعه،یعنی حالتی که دست و دلتون به کتاب خوندن نمیره) هستین خیلی کتاب مناسبه، بهتون کمک میکنه از ریدینگ اسلاپ خارج بشین چون خیلی کوتاه و میشه در یک نشت تمومش کرد و خیلی گوگولی
اگه از این کتاب خوشتون امد  از کتاب پاندای بزرگ و اژدهای کوچک(توسط همین نویسنده نوشته شده) و پسرک موش کور روباه و اسب هم به احتمال زیاد خوشتون میاد. 
نکته جالبی که هست اینکه نویسنده قبل از این کتاب یه کتاب به اسم پاندای بزرگ و اژدهای کوچک نوشته و تو اون کتاب یه اشاره ای هم بهمون کتاب میشه که خیلی گوگولیه
        

          خلاصه داستان: شخصیت اصلی کتاب دختری که به مدت ۱۸ سال و به عنوان پاره وقت در یک فروشگاه شبانه روزی کار می کنه و چون به عنوان یک خانم ۳۶ ساله یه شغل پاره وقت داره مورد قضاوت قرار گرفته. این خانم که اسمش کاکارو عه وقتی بچه بوده خیلی پر جنب و جوش و شلوغ بوده اما به مرور زمان که بزرگتر میشه باد می گیره ففط وقتی می تونی بین ادما باشه که مثل خودشون باشه و از یه زمانی به بعد هیچ حرفی به جز چیزی که بقه ادما می گن، تکرار نمی کنه و به زندگی ماشینی رو میاره و تو جامع تبدیل به بازیگری میشه که فقط یه سری جمله ها رو تکرار میکنه. این کتاب احساسات منو درگیر کرد و قشنگ داشتم کتاب رو حس می کردم مخصوصا زمان هایی که صدا ها توصیف میشدن و بین این داستان شیرین و جذاب، نویسنده به زندگی امروزی انسان که از اول همین شکل بوده اشاره می کنه و زندگی قبیله ای رو به زندگی امروزی ما تشبیه میکنه. نکته این کتاب این بود که ما ادما فکر می کنیم انسان مدرن هستیم، درسته مدرنیم اما با قوانین زمان غار نشین ها
این کتاب رو برای علاقه مندان به ادبیان ژاپن توصیه می کنم چون دقیقا فضای داستان فضای کتاب های ژاپنی رو داره و از اواخر یک مقدار راجب مسائل تقریبا +۱۸ سال صحبت میشه و اگه سنتون پایینه یا از این مسائل خوشتون نمیاد توصیه نمی کنم ترجمه هم عالی بود و اگه قرار باشه این کتاب رو با یک پند اخلاقی به ذهنم بسپرم اینکه ما ادما با اینکه تو عصر جدید هستیم ولی روحیات و سبک زندگیمون مثل زمان اولیه هست و زندگی قبیله ای داریم. در زندگی قبیله ای سرباز های نیرو مند زندگی مرفع دارند اما سرباز های ضعیف تر زیر پای بقه له میشن و اضانه هستن تو جامع الان هم اگه به درد بخوری می تونی زندگی کنی اما گه به درد کسی نخوری له میشی