یادداشت‌های امیرحسین اشتری (14)

          اثری در شناساندن فضای حاکم بر اشعار سپهری .
به نظرم نکات خیلی خوبی داشت حداقل برای من که وقتی اشعار نو را می‌خواندم به دلیل آنکه وزن و آهنگین بودن کلام نظم را نداشت از آن لذت و برداشت مفهومی نداشتم.
 سپهری یک عارف و طبیعت گرای به تمام معنا است طبیعت گرا از این  چشم انداز که گویی روحش  را با طبیعت  سرشته است و برای درک کلامش باید بارها و بارها خواندش تا به آن نگاه عرفانی مدنظر شاعر نزدیک شد.
یک بخشی از کتاب هم که به تطور حال درونی و دگرگونی  جهانبینی شاعر در اشعارش می‌پردازد واقعا جالب هست و‌نشان می‌دهد  که سپهری برخلاف بقیه  روشنفکران بعد از آنکه با سرشت سوگناک هستی مواجه می‌شود چه رفتاری را نمایش می‌دهد و چگونه به اصطلاح با هستی  دست آشتی می‌دهد و سعی می‌کند که از این فرصت  اندکی که دارد کمال استفاده و فیض را ببرد:
زندگی تر شدن پی در پی/ زندگی آبتنی کردن در حوضچه اکنون است.
حقیقتا در جهان پرهیاهوی امروز نیازمند بازگشت به‌ نگاه سپهری و قرار گرفتن در سپهر سپهری هستیم.
        

4

           از مهم ترین و جذاب ترین  کتاب هایی که هر کسی می‌تواند بخواند و افکار،عقاید به ظاهر مسلم خودش یا جهان بینی اش  را به چالش بکشد.(البته این کتاب چاپش ممنوع شده تا این لحظه پس در نتیجه نسخه چاپیش هم احتمالا به راحتی گیرنیاد.)
کتاب، تاریخ را به صورتی کلان  روایت میکند و گفتارش را از عصر سلطه بی چون و چرای خدایان بر زمین و موجوداتش   تا انقلاب صنعتی  رابازگو کرده و سپس به پیش بینی های  احتمالی از آینده بشر روی می آورد.
آینده ای که در این کتاب تشریح می‌شود از دید من آتیه ای تاریک برای بشر و انسان خردمند ترسیم شده به طوری که اختیار،معنا و کارکرد از آن رخت برمی بندد.
ما اطلاعات رو به وجود آوردیم و زمانی خواهد رسید که داده در واقع بر ما سیطره پیدا خواهد کرد و از منظر نویسنده همان بلایی که ما برسر حیوانات در جریان انقلاب کشاورزی آوردیم؛اینبار داده ها(بخوانید هوش مصنوعی)بر سرما خواهند آورد.
در جای جای کتاب بر نظریه تکامل  تاکید می‌شود و دریافت من اینست که نویسنده با پافشاری بر رویکرد تجربی درصدد پیش بینی آینده است.
و البته در پایان هم  اصرار نگارنده بر درستی  قول خودش نیست و این نگاه جالب است که کتاب را گیرا و خواندنی کرده است.




        

5