نویسنده ما را درون شهری پرتاب می کند که وجود ندارد و قرار نیست هم آنجا را ببینیم اما حس آشنایی عمیقی را در درون ما در ارتباط با این شهر خیالی(هالت) به وجود می آورد و تا آخر داستان هم این احساس بیشتر و بیشتر می شود.
تنها وجه آشنایی پنداری در داستان مربوط به شهر نمی شود بلکه شخصیت ها نیز به گونه ای توصیف می شوند.که گویی یکجایی آنها را دیده و می شناسیم.
کتاب با نثر ساده و روان، تصویرسازی  قدرتمندی از زندگی کابوی آمریکایی نیز ارائه  می دهد؛ و قسمت مورد علاقه من زندگی روستایی دو پیرمرد ساده  و بی آلایش است.
آواز بی ساز داستان و ساز بی صدای مردمان این شهر خیالی کوچک است،آواز آوازِ همدردی است و با همدردی هم میتوان زندگی را تحمل کرد.

        

          ساده بی تکلف و روان! 
از اون کتاب ها که حس می کنی خودت تو داستانی 
 خوبی این کتاب اینه حد همه چیز رو نگه میداره، حد میزان توصیفات میزان دیالوگ ها کش دادن داستن و .....
        

          رمانی بسیار لطیف، زیبا، به اندازه و دقیق از زندگی روزانه در جامعه آمریکا
نویسنده در به تصویر کشیدن روزمرگی با همه یکنواختی ها و اتفاقاتی که گهگاه باعث تغییرات جدی در مسیر زندگی هر کسی میشوند، بسیار عالی عمل کرده
با شخصیت های مختلف در سنین و از اقشار گوناگون رو به رو هستیم که در یک شهر خیالی زندگی میکنند و هرکدام داستان خود را دارند و در برخی قسمت ها این داستان ها به هم مرتبط هم می شوند
از خواندنش هم لذت خواهید برد و هم شناخت کلی خوبی از کف جامعه آمریکا جایی که مردم میخواهند فقط زندگی خوب و بدون دردسری داشته باشند پیدا میکنید
کتاب قهرمان ندارد و همین هم زیباتر و دلنشین ترش کرده. هر شخصیت شامل کارهای درست و غلطی است که انجام میدهد و به همین دلیل تمام شخصیت ها به راحتی قابل لمس و باور پذیرند