یادداشت‌های مهدی شکرگزار (134)

          کتاب، سخنرانی آقای رحیم پور در ۳ روز محرم سال ۸۰ هست. از شرایط زمان عاشورا، ویژگی‌های جامعه، و تیپ‌های مختلف اشخاص آن زمان صحبت می‌شود.
 تاکید زیاد و بازخوانی خطبه منای حضرت هست که یک سال قبل از حادثه عاشورا بیان شده. از خطبه منا برای توصیف اوضاع و افراد آن زمان استفاده می‌شود. تاکید هم بر بحث عدالت اجتماعی و سکوت افراد شاخص آن زمان در برابر این شرایط است که باعث وقوع عاشورا است.
        

          بد نبود. ولی چندان که ادعا می‌کند، تحلیلی هم نبود. ۳۰ تا متن ادبی.
        

          ما با یک کتاب مستند جذاب مواجهیم. احتمالا همه وقایع واقعی نیست  اما حقایقی را در بر دارد. ماجرا از یک فیلم شروع می‌شود. یک فیلم قدیمی که در آن جان لنون، خواننده معروف انگلیسی از یک گروه موسیقی در آبادان تعریف می‌کند.
نویسنده از اینجا شروع می‌کند و دنبال آن گروه و افرادش می‌گردد تا ما را به آبادان دهه چهل و پنجاه ببرد. در دل مردم و گروه‌های مبارز آن زمان و درگیر حوادثی جذاب در آبادان زمان حال.
بیشترش را بخوانید تا لذت ببرید.
        

          خوب بود. موضوع جدیدی داشت، زحمت مقنی‌ها را در جنگ نشان می‌دهد. اما امکان پرداخت بیشتر و جذاب‌تری هم می‌توانست داشته باشد. به عنوان رمان نوجوان خوب است.
        

          بالاخره خواندمش. خیلی بدقلق بود. اولش که با ترجمه بهفروزی خریدم و مطلقا چیزی نفهمیدم. ترجمه سروش حبیبی اما کاملا متفاوت بود. چندبار نیمه رهایش کردم. اما بالاخره تموم شد. یک رمان ضد آمریکایی و ضد مدرنیته. خوب بود؟ نمیدانم اما احتمالا خوب بود که چند مدت درگیرم کرد.
        

          داستانی جذاب از افغانستان از نویسنده‌ای که حالا دیگر امریکایی است و آمریکا را ناجی و موعود افغانستان می‌داند. 
        

          کتاب مختصر در مورد هدف حکومت در اسلام شیعی و ماجرای سقیفه.
        

          داستانی خوب با روایتی جذاب. جست‌وجویی در اعماق فکر و احساسات یک انسان خودخواه‌، مثل اغلب ما. راوی خود ما انسان‌هاست، گیرم کمی اغراق آمیزتر. اما همه‌مان احتمالا می‌توانیم موقعیتی را به یاد بیاوریم که خودمان را برتر بدانیم یا بخواهیم برتر نشان دهیم، هرجور که باشد. خودمانیم در زندگیمان با دیگران. و این سکوت، سکوتی که باعث این مشکلات است. حتی مرگ نازنین هم در خودش بود، کاملا داخلی، شکستی در درون خود، در سکوت.
کاش ما هم گاهی با خودمان خلوت کنیم و در مقابل قاضی وجدانمان افکار و احساسات‌مان را جمع و جور کنیم و اعتراف کنیم، قبل از آنکه دیر شود. کاش عشقمان به دیگران را ابراز کنیم، قبل از آنکه دیر شود.

        

          کتاب عجیبی بود. سیر تغییر یک آدم، آقای ایزدی. اینکه حرف‌ها و نگاه‌های ما چه‌طور بر روی بقیه تاثیر می‌گذارد. 
آخر کدام خوب نبود و خیلی گنگ شد.
        

          بیشتر زمانه‌ی ابن عربی بود تا شخصیت و افکار او. از جنگ‌ها و پادشاهان گفته شد اما از افکار و اندیشه‌های او نه. در واقع مهم‌ترین دغدغه این عربی در این کتاب یافتن وتد‌های خود بود که آخرش هم نفهمیدیم چیست و به چه کار می‌آید.
 به عنوان یک رمان، خوب است و آن‌قدر کشش دارد که پانصد صفحه را بخوانیم اما اینکه رمانی باشد از زندگی ابن عربی، کمی جای تامل و بحث دارد.
        

          کتاب خلاصه و خوبی است برای تدبر در سوره مسد. تحلیل جالبی از عبارت‌ها دارد. این که یک روایت تاریخی در قرآن یک پیام عمومی هم دارد، مثل ابولهب و داستان زنش. همچنین مفهوم خسارت و عذاب را بیان می‌کند که در جایگاه این سوره جالب است. عذابی که همان عمل ماست و این ماییم که از خودمان می‌سوزیم.
        

          شرحی بر دعای ابو حمزه. جالب بود اما چندان با کتاب ارتباط نگرفتم.
        

          در یک کلام، عالی. چقدر مرحوم صفایی خوب مسائل را تحلیل کرده و نظام فکری منسجم و کاملی را ارائه می‌دهد که در دنیای امروز قابلیت طرح و بحث جدی دارد و برای طیف گسترده‌ای از مردم قابل درک و پذیرش است. و شگفتا که این‌ها را در هجده سالگی نوشته.

جلد دوم برایم چندان جذاب و کاربردی نبود. شاید وقت دیگری دوباره بخوانم.
        

          مثل جلدهای دیگر جذاب و خواندنی بود و پر از خنده. 

پی‌نوشت: فصل اسکندری چقدر جذاب بود برایم. از یک مسئله ساده شوخی‌های جذابی درآومده بود.
        

          کتاب جالبی بود و البته در بین رمان‌های ایرانی فضای جدیدی دارد. نثر خوب و گویا، داستان عاشقانه و جذاب و البته فضای رئالیسم عرفانی با هم رمانی جذاب را شکل داده‌اند.
        

          کتاب بسیار خوبی در مورد نماز با تاکید بر حضور قلب و اهمیت آن در نماز. تذکراتی که از متن آداب الصلاه امام آورده بسیار اثرگذار و راهگشاست. 
        

          بسیار عالی و جذاب
زندگی امام موسی صدر به روایت اطرافیان که دید تازه و جذابی از زندگی او به ما می‌دهد.
        

          بسیار شیرین و البته تلخ. داستان یک روز پدر و دختری که مشکلات زیادی دارند و پدر در آسایشگاه روانی بستری است. حالا میخواهد روز تولد دخترش جبران کند. 
روایت و نثر داستان و فراز و فرود آن بسیار دلنشین است.
        

          امام موسی صدر برایمان از اعتقادات می‌گوید و از لبنان. مثل فرزندانش. بسیار دلنشین بود.
        

          نگاه نویسنده به مسئله زبان خیلی جذاب است. مخصوصا شکل فکر نویسنده‌ای که از ژاپن به آلمان رفته برایم جالب بود. اینکه زبان به طرز فکر ما هم جهت می‌دهد. 
البته برخی از جستارها هم برایم جالب نبود.