اون لحظه که کتاب رو خریدم به امید یک کتاب پر از خون و خون ریزی و فضای سورئال و عجیب غریب انتخابش کردم. اوایل داستان فکر کردم که اشتباه کردم ولی وقتی سرو کله ی "چیز" پیدا شد فهمیدم این بهترین انتخاب ممکن بوده.
 .خوندن این کتاب برای منی که عاشق این چنین فضای به اصطلاح ضدژانری هستم، واقعا لذت داشت
ذهنم رو خیلی درگیر کرده بود و واقعا محو اتفاقات داستان بودم.همیشه این سوال توی ذهن ادم میاد که واقعا کی و کجا و چطور اقای ایزدی انسانیت و نوع دوستی و همدردیش رو از دست داده....یکی از جذابیت های این کتاب برای من این بود که توی صفحه ی اول من میدونستم چه اتفاقی افتاده ولی وقتی داستان جلو میرفت اولش فکر کردم که نه...به نظر نمیاد اقای ایزدی اینکار هارو انجام بده و بعد به تدریج فهمیدم که این اتفاقات واقعا رخ میده.اقای ایزدی شاید انسانی باشه که کارهای ناامید کننده ای رو انجام میده ولی برای من شخصیت خاکستری ای بود.اقای ایزدی یکی از بهترین نمونه های انسانی و غیر قابل لمسیه که میتونیم ابعاد شخصیتی وروحیش رو روانکاوی کنیم.اقای ایزدی رو میتونیم توی خیلی از ادم های اطرافمون ببینیم..اقای ایزدی مجموعه ای از سرکوبها و سرخوردگی های روانیه که هرکدوم از ما میتونیم جای اون باشیم.اقای ایزدی یکی از جذابترین شخصیتهای داستانی در ادبیات فارسیه.
        

          داستان آقای ایزدی با اخلاقی خاص و تنهایی خاص. دگرگونی های روحی و اخلاقی آقای ایزدی و اطلاعاتی از گذشته اون رو که باعث شده به اینجایی که هست برسه  رو تکه تکه در طول داستان به خواننده میده.
دگرگونی هایی که از ماجرای سگ کشی شروع میشه و تاثیراتی روی آقای ایزدی میزاره و کارهایی ازش میبینیم که وحشیانه و غیر انسانیه.
در جاهایی از داستان هم وارد توهمات آقای ایزدی میشه و حالتی سورئال به داستان میده که بسیار خوب این کار انجام شده.
در کل از کتاب هایی بود که خوندنش برا کتاب خونا رو توصیه میکنم.
        

          خیلی مریض بود این کتاب...