یادداشت‌های °•zari•° (165)

          خانم مونتگمری عزیزم بالاخره بعد از دو سال برگشتم به آغوش قلمت . حالا چرا بعد از دو سال؟ چون می‌ترسیدم که بعد از خوندن ۱۴ تا کتاب ازت دیگه کتابی از قلم زیبای تو چاپ و ترجمه نشه و من مجبورم با تعداد اندک کتابی که ازت مونده و ترجمه شده به سر ببرم اما خب خداروشکر تو این دو سال کلی کتاب جدید ازت منتشر شد که خیلی ذوقشونو دارم بخونم

خب حالا بریم سر وقت کتاب
داستان در مورد دختری به نام جین ویکتوریا استوارته(از ویکتوریا خوشش نمیاد) که همراه مادر و مادربزرگ پولدارش تو یه عمارت تو خیابان نشاط، پلاک۶۰زندگی میکنه.یه مادربزرگ مستبد و از خودراضی و خودخواه با اخلاق و رفتارهای چرتِ قدیمی و اشرافی😒و یه مامان مهربون و خوشگل و تو دل‌برو.اما تنها دلخوشی جین،"جودی"دختر یتیمی هست که خونه ی بغلی کار میکنه.
حالا پدر جین کجاست؟
راستش چون تاحالا ندیده بودش فکر می‌کرد باباش مرده اما بلاخره میفهمه زنده ست و مامانش ،اونو ترک کرده و از این حرفا
و یکی از روزها هم از طرف باباش یه نامه میاد که درخواست کرده بود سه ماه تابستون جین بره پیشش
و حالا ما جینی رو داریم که مجبوره سه ماه بره جزیره پرنس ادوارد و پیش پدری که ازش متنفره.....

وای خدای من😭!من یه روزی بخاطر این توصیف‌های مونتگمری از طبیعت،جان به جان آفرین تسلیم میکنم😭
مثل همیشه آروم و راحت و صاف و ساده🥺✨️
با اینکه ۳۰،۴۰صفحه ازش بخونی آخر کتاب دستت میاد، ولی همچنان کلی ذوق و شوق برای خوندنش داری جوری که کم کم میخونی که دیرتر تموم شه🤧
        

          کتاب،روایتگر داستانی از هنرمند و نقاشی اصیل و فقیر به نام چارتکوف است که روزی در یک نمایشگاه پرتره ای از تصویر یک پیرمرد شیطانی می بیند و خریداری می کند و بعد از آن زندگی اش دستخوش تغییرات زیادی می شود...

هر یک از داستان های گوگول به نکوهش برخی از اخلاق و رفتارهای آدمی پرداخته شده و در این کتاب گوگول بزرگوار انگشت اشاره ی خود را رو به سوی کسانی کرده است که ارزش و اصالت هنر را زیر پای خود له می کنند و با پول به فساد کشیده می شوند
        

          ژروم آنگوست راهی سفری کاری است.در فرودگاه متوجه می شود که پرواز با تاخیر انجام می شود پس شروع می کند به کتاب خواندن.یکدفعه غریبه ای کنار او می نشیند و بی مقدمه درباره ی داستان زندگی خود صحبت می‌کند. ژروم از شنیدن امتناع می کند اما مرد همچنان ادامه می دهد تا جایی که حقایقی روشن می شود......

وای چقدر من از این کتابای مریض گونه خوشم میاد😂🌚🤝
        

          کتاب،داستان افسری است که در روزهای اول جنگ جهانی اول با اصابت یک خمپاره صورت خود را از دست می دهد ولی زنده می ماند و چگونگی ادامه ی زندگی خود را روایت می کند

جایی خوندم که کتاب ظاهرا بر اساس تجربه های یکی از اجداد خود نویسنده در طول جنگ بوده.
صحنه های خیلی دلخراش و دردناکی داشت و بنظرم اگه مثل من روحیه ی حساس دارین،نخونید:)))))

به امید روزی که در جهان جنگی وجود نداشته باشه🙃
        

          با اینکه نزدیک به دو قرن از نوشته شدن این نمایشنامه میگذره،اما متاسفانه همچنان هم این معضلات موجوده و ما میبینیم. فساد در نظام اداری و رشوه‌خواری و....
آخر نمایشنامه هم دوباره برمیگرده از اول که این هم در نوع خودش جالب و کمدی بود
پس گفتار جناب گلکار هم حتما در آخر کتاب بخونید
        

          مدیونید فکر کنید فقط بخاطر کنجی و نازیرا میخوام مجموعه رو ادامه بدم😃
        

          کتاب، زندگی نامه ی خودنوشت هوشنگ مرادی کرمانی از کودکی تا جوانیه.خیلی بی شیله پیله و صاف و ساده و ملموس بود طوریکه دلم نمیخواست تموم بشه.خلاصه این که‌ دوسش داشتم🤝
        

          سفرهای گالیور،اسمی که تقریبا هممون شنیدیم و از بچگی فیلم/انیمیشنش رو دیدیم.که تو هر دوی اونها فقط داستان لی‌لی‌پوت بود اما در کتاب این طور نیست.کتاب به ۴ بخش یا ۴سفر تقسیم شده و همشون اینجوری شروع میشن که گالیور میخواسته با کشتی بره یه سفر دریایی اما وسط راه اتفاقی برای کشتی میافته و گالیور به یه جای جدید با آدم های عجیب و غریب بر میخوره و چندمدتی مجبور به زندگی در اونجا میشه و بعد دلش برای انگلستان تنگ میشه و دوباره برمیگرده پیش زن و بچش😀😂
حالا کلا از این ها بگذریم،ایده ها واقعا در زمان خودش یا حتی همین الان هم جالب و تَک و ناب بود و لابه لای کتاب،نویسنده از زبان گالیور یا دیگر شخصیت ها حرف هایی هم در مورد انسان و اخلاقیات انسان و دولت ها وحکومت ها...زده  اما این رو هم باید قید بکنم که مثل تموم آثار کلاسیک دیگه،ما اینجا با جزئیات زیاد و اضافه و همچنین روند کند مواجه ایم.
ولی در کل۲سفر آخر موردعلاقه ی من بود
        

          املی سان اصالتا بلژیکی است اما در ژاپن زاده و بزرگ شده است.یکی از آرزوهای او کارکردن در یکی از مشهورترین شرکت های ژاپن یعنی"یومی موتو" بود و او به این آرزو رسید‌ و باید تلاش زیادی میکرد که مرتبه شغلی اش را بالا ببرد.مافوق او زنی زیبا،مغرور و بی رحم در کارش به نام موری فابوکی بود که روز به روز بیشتر املی را به دلیل اروپایی بودن،تحقیر می کرد و وی را تنزل شغلی می داد. 

نویسنده همراه با چاشنی طنز،در مورد نظام کاری سختگیرانه ی ژاپن و تقابل دو فرهنگ ژاپنی و غربی صحبت کرده بود.
انقدر امیلی نسبت به اتفاقای دور و برش بی خیال وخوشحال بود که دلم میخواست سرمو بکوبم دیوار😀
        

          کودکی خود را چگونه گذراندید؟باکتابای این مجموعه:)🥲💖
        

          درسته احساس میکنم دیر اقدام به شروع این مجموعه کردم اما همیشه و همیشه قلم و ذهن خلاق کریس کالفر عزیز رو ستایش میکنم چون داستان هایی که باهاشون کودکی مون رو گذروندیم و بزرگ شدیم،به هم پیوند داده و تو همیشه احساس میکنی که قلبت در حال اکلیلی شدنه و از پیچ و تاب خوردن بین داستانای آدما و پری ها لذت میبری🥺💓
و من چقدر الکس و کانر رو دوست دارم:)
        

          کتاب،ماجرای عشقی لطیف و پاک بین دو نوجوان در خِلال جنگ جهانی اول است.پی‌یر از خانواده ای مرفه است و لوسی از خانواده ای فقیر.اعزام به جنگ و خطر کشته شدن در یک قدمی پی‌یر است اما پی‌یر و لوسی تصمیم می گیرند در لحظه زندگی کنند و از دوست داشتن هم لذت ببرند. 

نویسنده خیلی زیبا و پراحساس تصویری از عشق به نثر در آورده بود طوری که به خودت می اومدی و می دیدی داری لبخند می‌زنی.جملاتی داشت که قلب و روح رو نوازش می کردن🤭
اما تاثیری که جنگ بر روح و روان یک نوجوان و حتی کل اجتماع میذاره به خوبی حس می‌شد:)
و  آخرش،که از همون اول معلوم بود ولی....😭
و اگر بخوام جمله ای بگم که کسی راغب بشه کتاب رو بخونه اینه که پی‌یر و لوسی، هملت مدرنه🥲✨️
        

          عجب شلم شوربایی بود😅!
        

          "فلیپه مونترو" که جویای کار است،با این آگهی روزنامه برخورد می کند:تاریخ دان جدی،جوان،باانضباط، باتسلط کامل بر زبان فرانسه ی محاوره ای.چهار هزار پِسو در ماه،خوراک کامل،اتاق راحت برای کار و خواب.
او به نشانی داده شده مراجعه می‌کند و با خانه ای اسرارآمیز مواجه می‌شود که پیرزنی بیمار و دختری زیبا در آن زندگی می‌کنند.
"خانم کونسوئلو" برای تدوین خاطرات همسرش،" ژنرال یورنته"،صحاضر شده به روزنامه آگهی بدهد."آئورا" برادرزاده ی خانم کونسوئلو و تنها مونس اوست که حضورش در آن خانه ی تاریک و غبارگرفته، عجيب است 

درسته که کتاب کم حجمه اما بنظرم نویسنده به خوبی تونسته رئالیسم جادویی همراه با فضایی وهم آور و مالیخولیایی رو به تصویر بکشه
        

          "شبلی" جوان نصرانیِ تازه مسلمان شده ای است که در روز عروسی خود با "راحله" ندایی می شنود که <<کیست که مرا یاری کند؟>> 
شبلی پس از چند بار شنیدن آن صدا،منقلب می شود و مجلس عروسی را ترک می کند.او به جست و جوی صدا بر می آید؛آن هم در حالی که برادران متعصب راحله،ترک عروسی را توهینی به خود می‌دانستند.
شبلی در طول راه با نشانه هایی برخورد می کند و می فهمد این نشانه ها از حسین (ع) است
        

          مومو در خرابه‌های آمفی تئاتر خارج از شهری،بی نام زندگی می کند.دختر کوچک و مرموزی که بی سواد است و نمی تواند حساب کند و نمی داند چند سال دارد، اما توانایی شگفتی در گوش دادن دارد.مومو به مردم گوش می دهد تا مشکلاتشان را حل کند،طوری که مردم به هم توصیه می کنند "برو مومو رو ببین!". مومو دوستان زیادی پیدا می کند،اما با ورود مردانی ناشناس همه چیز تغییر می کند.

درسته مومو برای کودک و نوجوانه اما بنظرم بزرگسالا بیشتر درکش میکنن.چون این کتاب در مورد اهمیت زمان و گوش دادن به حرف همدیگه وروابط اجتماعی و دوستی و مشکلات جامعه و هست
میدونید مردای خاکستری شبیه چی ان؟شبیه همین گوشی های تو دستمونه.قبول دارم که میشه باهاش کارهای مفید هم انجام داد اما در ۹۰درصد اوقات فقط زمان برامون بی ارزش میشه و روز به روز بدخلق تر و غرغرو تر میشیم😑
کاسیوپایا هم خیلی گوگولی بود🥺🐢
        

          مگه میشه از مجموعه‌ کتابی که فضای دارک و کلاسیک توأمان با مدرنیته و ژانر فانتزی و علمی _تخیلیه و از همه مهم تر ریتلینگ باشه خوشم نیاد؟🌚
همه چیز به نظرم اوکی بود و من راضی بودم به جز آخرای کتاب چون به نظرم نویسنده نمی‌دونست کتاب رو چه جوری باید تموم کنه و سرسری یه چیزی نوشته که فقط کتاب تموم شه🤷‍♀️
        

          و داستان دوقلوهای به هم چسبیده🥲
 تیپی و گریس هر دو قلب و سر و دست‌های خودشون رو دارند اما از لگن به پایین به هم چسبیدن و مجبورن برای حفظ تعادلشون دستاشون رو دور همدیگه حلقه کنن و کنار هم بخوابن و باهم حموم برن و....

این کتاب، داستان کمبود،شادی،غم ومرثیه‌ای برای عشقه و چقدر سارا کروسان خیلی خوب تونسته با جملات کوتاه،عواطف و احساسات گریس،قل سمت راست،رو برای ما بازگو کنه🙂🤝

 احساس می‌کنم دارم افسردگی می‌گیرم چون تقریباً تمام کتاب‌هایی که این چند مدت خوندم رو با اشکام تمومشون کردم🤧
        

          در این کتاب دو روایت داریم
یک روایت از دختری ایرلندی به نام"نیو" در سال ۱۹۲۰ هست که خانواده اش رو در یک آتش سوزی از دست میده و مجبوره بره یتیم خونه
و روایت دوم هم از سوی دختری به نام "مالی" در زمان حال هست که اون هم مادرش دیگه توانایی نگه داشتنش رو نداره و مجبوره پیش یه پدر و مادرخونده زندگی کنه و این دو روایت یه در یک جایی به هم متصل میشن:)
یه کمی نسبت به باقی کتاب های رئال،کسل کننده و یکنواخت بود.در کل خیلی نچسبید بهم☹️
        

          داستان نمایشنامه در مورد جعفرخان هست که ۹ سال در فرنگ زندگی کرده و رفتارهای فرنگی مآب گرفته و حالا برگشته ایران و با کلی عقاید و خرافات روبرو شده.
خیلی جالب و بامزه بود. نمیدونم چرا با خوندنش یاد دایی جان ناپلئون افتادم