اگر هرکدام از ما اندکی و فقط اندکی کلکسیونر بودیم، اسممان《کلمه‌جمع‌کن》بود و کلمه‌های مناسب را برای بیان احساسات مختلف می‌دانستیم، دنیا خیلی رنگی‌تر، روشن‌تر و آرام‌تر بود.
        

          به نظرم در جایی که نویسنده می‌توانست با پرداخت بیشتر  به درکِ پیام توسط مخاطب کودک کمک کند، کوتاهی کرده است.
مثلا کلماتی که برای قدردانی استفاده می‌شوند، کلماتی که برای همدلی استفاده می‌شوند، کلماتی که برای احترام استفاده می‌شوند، کلمات مهربانانه و ...
یا در جایی که می‌گوید با استفاده از کلمات راحت‌‌تر می‌توانست فکرها، احساسات و رویاهایش را با همه دنیا در میان بگذارد، برای کودک ملموس نیست. خب چگونه؟

 داستان "لونای کلمه جمع کن" نیز پیامی مشابه این داستان دارد.
        

          یکی از بچه‌های کلاسم بود خیلی کلمات را اشتباه مینوشت، مادرش را در کتابفروشی مدرسه دیدم، سلام و علیک کردیم و گفت من نمیدانم چه کتابی را برای دخترم بخرم، میشه راهنمایی کنید؟ به کتابها نگاه کردم و بی درنگ گفتم این. گفتم کتاب را بخوانید و از ایده کتاب برای بقیه کتاب ها استفاده کنید و بعد با کلمه ها حسابی بازی کنید. 
 ایده کتاب جدید هست، همه دنبال جمع کردن چیزی هستند اما پسر داستان کلمه را جمع می‌کند، ابتدا کلمات بعد ترکیب آنها و بعد کنار هم قرار دادن ترکیب ها و بعد تبدیل آنها به شعر یا جمله.
کتاب برای نوشتن خلاق با بچه‌ها و بازی با کلمه های جدید خیلی می‌تونه کمک کننده باشه. 
راستی دختر ما انتهای سال بسیار بسیار تغییر کرد.شبیه به پسری که کلمه ها را جمع میکرد حتی کلمه های بیشتری از بقیه بچه ها بلد بود. 
        

          جروم چقدر من بودم، با این تفاوت که من برش کتاب جمع می‌کردم،البته این کار رو خیلی وقته متوقف کردم.قبلترها یک دفترچه یادداشت داشتم که هر برش کتابی که دوست داشتم و برام جالب بود رو توش یادداشت می‌کردم با اسم کتاب و صفحه کتاب حالا اما اون کار متوقف شده متاسفانه
شما چی جمع می‌کنید؟ سنگ ،صدف ،تمبر... یا خاطره کدومش؟
شاید حتی بشه صدای عزیزانمون رو جمع کنیم چون بعد از رفتنشون این صداست که زندست. کتابهای کودکانه چقدر با مفهومند.
        

          به نز رمنکلک سینش خخخخیییییللللیی مسخره بو🤢🤮
        

          پدر و مادر من ، جمع کننده کلمات بودند و من از کودکی با کلمات بزرگ شدم ، برای همین من در این کتاب خودم را دیدم...
بچه که بودم عاشق کلمات بودم و با کلماتی که گوشه کنار خانه‌یمان تلنبار بود برای خودم شعر میساختم ، اکثر وقت ها کلمات و شعر هایم را برای خودم زمزمه میکردم ، حتی یادم می آید ۷ ساله که بودم وقتی مادرم میخواست نماز بخواند من هم چادر سرم میکردم و شعر هایی که خودم ساخته بودم را میخواندم.

کتاب برای بچه های ۷ تا ۹ سال مناسب است و به عنوان معلم نویسندگی خلاق پیشنهاد میدهم معلم ها از این کتاب در کلاس استفاده کنند.
        

          زیبا بود.

        

          انسجام داستان بد نبود. یه جاهایی اتفاقات خیلی سریع‌تر از فهم کودک به نظرم اتفاق میفتاد‌‌. به مفهوم جالبی پرداخته شده بود و آشنایی با کلمات جدید و ساخت اونا می‌تونه برای بچه‌ها جالب باشه فقط نکته‌ای که هست اینه که انگار نویسنده به سه موضوع پرداخته: کلمه، بخشندگی و احساسات. این مسئله شاید کمی گیج‌کننده باشه که دقیقا چه موضوعی رو می‌خواست منتقل کنه.