کتاب‌های کودک و نوجوان، مثل پنجره‌های رنگی به دنیایی هستند که فراموش کرده‌ایم چقدر ساده و زیبا می‌تواند باشد. 
توی هر صفحه‌اش، یاد می‌گیریم که پروانه‌ها را بدون قفس ببینیم، با ماه دوست بشویم و باور کنیم که هر دانه‌ی شن می‌تواند قصه‌ی یک دریای بی‌کران را تعریف کند. 
شاید وقت آن است که دوباره ورق بزنیمشان، نه برای فرار از بزرگسالی، بلکه برای یادآوری این حقیقت که شادی همیشه در نگاهِ کنجکاوِ یک کودک پنهان است؛ در آغوشِ گرم یک لحظه، در صدای خنده‌ای که از ته دل می‌آید، و در باورِ معجزه‌هایی که هر روز در کنارمان اتفاق می‌افتند... 

این کتاب ایده جالبی است برای به کار گرفتن، برای جمع کردن.... 
      

        این کتاب فراتر از یک روایت خطی، سفری است سوررئال به ژرفای حافظه، فقدان و اسطوره کتاب.
 این اثر همچون تابلویی از دالی یا شعری از آراگون، مرزهای واقعیت و خیال را درمی‌نوردد و کتابخانه را به موجودی زنده، رنجور و رؤیایی تبدیل می‌کند که هر قفسه‌اش تاروپود وجود آدمی را بازمی‌گوید.  
منگوئل، با قلمی که گاه به بورخس نزدیک می‌شود و گاه به پاز، کتابخانه شخصی‌اش را نه فقط مجموعه‌ای از کاغذها، که پیکری از خاطرات، عشق‌ها و اندوه‌های مدفون می‌بیند. هر کتاب، همچون آیینه‌ای شکسته، تصویری از گذشته را منعکس می‌کند—گاه واضح، گاه محو در مهِ فراموشی. 
ترجمه مهدی‌زاده اشرفی نیز، با ظرافتی کمابیش، این پریشانی زیبا را به فارسی برگردانده؛ گویی واژه‌ها خود از قفسه‌ها بیرون می‌خزند و بر زمین ترجمه پخش می‌شوند.  
ده گریز کتاب، مانند ده دروازه به ده جهان موازی است: گاه به اساطیر یونانی پناه میبرد، گاه به خیالات کودکی، و گاه به کابوس‌های تاریخ. این گریزها نه فرار، که پروازهایی هستند بر فراز جغرافیای ذهن—مانند نقاشی‌های ماکس ارنست که در آنها پرندگان شبانه با درختان گفتگو می‌کنند.  
در واقع، این کتاب مرثیه‌ای است برای هر خواننده‌ای که کتابخانه‌اش (معشوقش) را -واقعی یا خیالی- از دست داده؛ گورستانی از کلمات که در آن، هر سنگ قبر عنوانی از کتابی است و هر سطر، شعری برای سوگواریِ لذت بخشِ وداع... 
      

        کتاب، دارای متون گویا و غرّا است. برخی فصول اما با وجود عنوان متفاوت کمی تکراری به نظر می‌رسد؛ تکرار برخی مطالب فصول قبل‌تر. اما مطالبش ناب و پیوسته است. این را باید همه بخوانند. واقعا لازم است. 
تاثیر این بیانات و مفاهیم در زمان خود که در سال‌های ۵۲ و ۵۳ در مسجد امام حسن مجتبی (علیه‌السلام)  و مسجد کرامت مشهد ایراد شده به حدی بوده که در گزارشی از رئیس ساواک مشهد در موضوع این جلسات شورانگیز آمده: «به فعالیت خامنه‌ای باید خاتمه داد.»  و پس از آن، ایشان از همه فعالیت‌های تبلیغی و تدریسی منع می‌شوند.

«این اصل را بشناس، یک معیاری است که امیرالمومنین به دست ما می‌دهد. اصل و ریشه را بشناس تا ساقه و شاخه و شاخه‌ی ریز و برگ را بتوانی از یکدیگر تشخیص بدهی. تا خودت را سرگرم جمع کردن برگ‌های زرد نکنی... 
... جنگ جمل همیشه هست، جنگ نهروان همیشه هست، جنگ صفین همیشه هست. خوشا به حال آنکه دارای چشم و گوش است؛ می‌بیند و می‌شنود...» 
      

        واقعا جذاب و خواندنی است. چند سال پیش  یک روزه خواندمش و تا الان همراه ذهن دارمش.. 
واقعا ایده‌ای جسورانه و سرشار از امید را با نگاهی آمیخته با اندیشه تمدنی در خود فریاد می‌زند. 
ما در جریان رسانه و هنر معاصر خیلی ضعیف عمل کرده‌ایم. پرداختن به آینده جهان و آینده بشریت، موضوعی است که در متون دینی، اسلامی و شیعی زیاد بدان پرداخته شده است اما در عرصه رسانه و هنر، غرب و سردمدار غرب (امریکا) است که گوی سبقت ربوده و در آثار خود لیبرالیسم در روند افول را به عنوان منجی جهان و بشر معرفی می‌کند. 
این رمان منحصر به فرد با جسارت و زیبایی تمام وارد محدوده‌ای شده است که پیش از آن، فقط غرب و هالیوود از آن سخن می‌گفت. 
مدیریت ایرانِ اسلامیِ عزیزِ دلبسته به اهل بیت علیهم‌السلام بر جهان که شدت تاثیر خود را در منطقه و جهان، هم اکنون نیز درحال به رخ کشیدن است. 
رمان در زمانی است که جهان در آستانه یک انقلاب بزرگ است. بر سر یک پیچ بزرگ تاریخی... 
      

        کتاب‌های کودک و نوجوان، مثل پنجره‌های رنگی به دنیایی هستند که فراموش کرده‌ایم چقدر ساده و زیبا می‌تواند باشد. 
توی هر صفحه‌اش، یاد می‌گیریم که پروانه‌ها را بدون قفس ببینیم، با ماه دوست بشویم و باور کنیم که هر دانه‌ی شن می‌تواند قصه‌ی یک دریای بی‌کران را تعریف کند. 
شاید وقت آن است که دوباره ورق بزنیمشان، نه برای فرار از بزرگسالی، بلکه برای یادآوری این حقیقت که شادی همیشه در نگاهِ کنجکاوِ یک کودک پنهان است؛ در آغوشِ گرم یک لحظه، در صدای خنده‌ای که از ته دل می‌آید، و در باورِ معجزه‌هایی که هر روز در کنارمان اتفاق می‌افتند... 

این کتاب ایده جالبی است برای به کار گرفتن، برای جمع کردن.... 
      

        این کتاب فراتر از یک روایت خطی، سفری است سوررئال به ژرفای حافظه، فقدان و اسطوره کتاب.
 این اثر همچون تابلویی از دالی یا شعری از آراگون، مرزهای واقعیت و خیال را درمی‌نوردد و کتابخانه را به موجودی زنده، رنجور و رؤیایی تبدیل می‌کند که هر قفسه‌اش تاروپود وجود آدمی را بازمی‌گوید.  
منگوئل، با قلمی که گاه به بورخس نزدیک می‌شود و گاه به پاز، کتابخانه شخصی‌اش را نه فقط مجموعه‌ای از کاغذها، که پیکری از خاطرات، عشق‌ها و اندوه‌های مدفون می‌بیند. هر کتاب، همچون آیینه‌ای شکسته، تصویری از گذشته را منعکس می‌کند—گاه واضح، گاه محو در مهِ فراموشی. 
ترجمه مهدی‌زاده اشرفی نیز، با ظرافتی کمابیش، این پریشانی زیبا را به فارسی برگردانده؛ گویی واژه‌ها خود از قفسه‌ها بیرون می‌خزند و بر زمین ترجمه پخش می‌شوند.  
ده گریز کتاب، مانند ده دروازه به ده جهان موازی است: گاه به اساطیر یونانی پناه میبرد، گاه به خیالات کودکی، و گاه به کابوس‌های تاریخ. این گریزها نه فرار، که پروازهایی هستند بر فراز جغرافیای ذهن—مانند نقاشی‌های ماکس ارنست که در آنها پرندگان شبانه با درختان گفتگو می‌کنند.  
در واقع، این کتاب مرثیه‌ای است برای هر خواننده‌ای که کتابخانه‌اش (معشوقش) را -واقعی یا خیالی- از دست داده؛ گورستانی از کلمات که در آن، هر سنگ قبر عنوانی از کتابی است و هر سطر، شعری برای سوگواریِ لذت بخشِ وداع... 
      

        کتاب، دارای متون گویا و غرّا است. برخی فصول اما با وجود عنوان متفاوت کمی تکراری به نظر می‌رسد؛ تکرار برخی مطالب فصول قبل‌تر. اما مطالبش ناب و پیوسته است. این را باید همه بخوانند. واقعا لازم است. 
تاثیر این بیانات و مفاهیم در زمان خود که در سال‌های ۵۲ و ۵۳ در مسجد امام حسن مجتبی (علیه‌السلام)  و مسجد کرامت مشهد ایراد شده به حدی بوده که در گزارشی از رئیس ساواک مشهد در موضوع این جلسات شورانگیز آمده: «به فعالیت خامنه‌ای باید خاتمه داد.»  و پس از آن، ایشان از همه فعالیت‌های تبلیغی و تدریسی منع می‌شوند.

«این اصل را بشناس، یک معیاری است که امیرالمومنین به دست ما می‌دهد. اصل و ریشه را بشناس تا ساقه و شاخه و شاخه‌ی ریز و برگ را بتوانی از یکدیگر تشخیص بدهی. تا خودت را سرگرم جمع کردن برگ‌های زرد نکنی... 
... جنگ جمل همیشه هست، جنگ نهروان همیشه هست، جنگ صفین همیشه هست. خوشا به حال آنکه دارای چشم و گوش است؛ می‌بیند و می‌شنود...» 
      

        واقعا جذاب و خواندنی است. چند سال پیش  یک روزه خواندمش و تا الان همراه ذهن دارمش.. 
واقعا ایده‌ای جسورانه و سرشار از امید را با نگاهی آمیخته با اندیشه تمدنی در خود فریاد می‌زند. 
ما در جریان رسانه و هنر معاصر خیلی ضعیف عمل کرده‌ایم. پرداختن به آینده جهان و آینده بشریت، موضوعی است که در متون دینی، اسلامی و شیعی زیاد بدان پرداخته شده است اما در عرصه رسانه و هنر، غرب و سردمدار غرب (امریکا) است که گوی سبقت ربوده و در آثار خود لیبرالیسم در روند افول را به عنوان منجی جهان و بشر معرفی می‌کند. 
این رمان منحصر به فرد با جسارت و زیبایی تمام وارد محدوده‌ای شده است که پیش از آن، فقط غرب و هالیوود از آن سخن می‌گفت. 
مدیریت ایرانِ اسلامیِ عزیزِ دلبسته به اهل بیت علیهم‌السلام بر جهان که شدت تاثیر خود را در منطقه و جهان، هم اکنون نیز درحال به رخ کشیدن است. 
رمان در زمانی است که جهان در آستانه یک انقلاب بزرگ است. بر سر یک پیچ بزرگ تاریخی...