بریده‌های کتاب شکیلا دلیر

غیر اجتماعی بودن نسبی من می تواند به مردم گریزی تعبیر شود ، مشخصه ای که البته نشانه ی عقل سلیمی است که تنهایی و خلوت با خودش و کتاب هایش را به معاشرت های بیهوده و گفت و گو های پوچ ترجیح می دهد .

به محض اینکه پدیده ای از سطح ادراک ما فراتر رود ، بی درنگ می گوییم :"آها، این کار خداست ."

بله ، من شکستش دادم ، اما نبخشیدمش.

نبودن قانون بهتر است از وجود قوانینی که تنها مردمان بسیار ماهر و کار آزموده بتوانند تفسیر کنند .

دزدان را کیفر های سخت و وحشیانه می‌دهند، در حالی که خیلی بهتر است که برای هرکس این امکان را فراهم آورند که خود معاش خود را بدست آورد ، به جای اینکه از روی ناچاری تن به دزدی و سپس به مرگ دهد .

به این دلیل نمی ترسد که همیشه سیر است.

آنچه را امروز طبیعت زنانه می نامند ، چیزی یکسره تصنعی است ، زیرا محصول سرکوب در برخی جهات و تشویق و ترغیب در جهاتی دیگر است.

زندگی برای همنوع ، جایی که میلی به زندگی برای خودم نیز ندارم چه معنایی دارد؟

چقدر اشتباه می کردم . او آدمی بود درست مثل خودم .

می گفت سعادت راستین در زندگی یکی بیش نیست و آن این است که انسان برای دیگری زندگی کند .

گاهی ناتوانی و زشت بودن فریادرسی انسان و آفریننده است که از مرگ نجاتشان می دهد !

تفرقه بینداز و حکومت کن !

دانستنِ زیادی واقعا بیماری است ، یک مرض حقیقی و تمام عیار .

آدمی یعنی آه دمی . آهش دله و دمش دلبر .

از همه ما یه نام می مونه و یه یاد . یه رسم می مونه و یه سنگ .

من با هیچ "ایسم" ی موافق نیستم . به نظر من حکومت ایده آل حکومتی است که ضمن اجرای وظایفش ، کاری کند که مردم وجودش را احساس نکنند .

خواهش میکنم به من کمک کنید ، چون در این لحظه احساس میکنم که دارم به خاطر انسانیت میجنگم...!

می کوشید چیزی نبیند ، می کوشید نفس نکشد ، می کوشید فکر نکند ، می کوشید زنده نباشد . قلب این جوان هجده ساله ، که هنوز از کودکی چندان فاصله ای نگرفته بود ، آکنده از یاسی گنگ بود .