بریده‌های کتاب سید هادی میرمهدی

با خودم فکر کردم اگر همه آدم های دنیا عاشق بودند چقدر خوب می‌شد. چون همه مهربان می‌شدند. بعد فکر کردم شاید دعواها و جنگ‌ها برای این است که‌مردم عاشق نیستند. بعد به فکرم رسید که شاید بعضی دعواها و جنگ‌ها هم به خاطر این است که دو نفر عاشق یک نفر هستند. و خودم را ترساندم که "اگر دریا عاشق یکی دیگر باشد چه؟!"

راز تا وقتی در دل آدم می‌ماند آدم فکر میکند اگر به کسی بگوید انگار دارد توی خیابان لخت راه می‌رود و با خجالت فراوان حس میکند دارد رسوا می‌شود. اما رازت را به اولین نفر که می‌گویی دیگر از فاش کردن آن نزد کس دیگر خجالت نمیکشی و راه‌به‌راه به بقیه هم می‌گویی و به خودت می‌آیی میبینی داری لخت راه می‌روی و عین خیالت نیست.

بطری آب معدنی‌آشامیدنی را داخل لیوان ریخت و ادامه داد: "یکی نیست این وقتا به ونزوئلایی‌ها بگه از ایرانیا یاد بگیرین که از زمان ملی شدن صنعت نفتشون زیر انواع و اقسام تحریم‌ها بوده‌ن، ولی غر نمی‌زنن." اینجا دیگر دست من نبود که چهره‌ام ذوقم را نشان ندهد. غرور از چشم‌هایم بیرون زده بود. ادامه داد:" سیل اومده نصف کشورشون رو آب گرفته و هلی کوپتراشون نمی‌تونسته آذوقه برسونه، چون تعمیر لازم داشته. ولی چون تحریم بودن تعمیرشون ممکن نبوده. اینا هرجوری دست و بالشون بسته می‌شه، بازم خودشون رو با سختی وفق میدن و عبور می‌کنن."

دیگری ادامه داد:"عربستان سال گذشته برای شصت هزار زن افغان نهضت سوادآموزی راه انداخته." خبر خوبی بود. ذهنم رفت پشت میز قضاوت ، که یعنی در عربستان همه باسواد شده اند که سواد زنان افغانستان را تامین کند؟از این دست سوالات ذهنم بدم می‌آمد. ولی همیشه جوابم این بود که ، هیچ وقت کمک یک کشور به کشورهای دیگر متوقف به رفع همه نیازهای خودش نیست.

یکی از دلایلی که دانشمندان عشاق خوبی نیستند این است که آن‌ها باید روابط را درک کنند تا خوشحال باشند. از نظر آنان، شناخت وسیله‌ی خوشبختی نیست بلکه خودِ خوشبختی است. اما بخش اعظم عشق امری غیرقابل شناخت است. شهودی است. لذت بردن از عشق به مقدار زیادی خنگی نیاز دارد. برای همین‌است که هنرمندان یا جوانان عشاقِ بی‌نظیری هستند. هرچند در کوتاه مدت.

پاسبان های عصر پهلوی به این دلیل پاسبان نشده بودند که پاسبانی هم، در آن عهد، شغلی بود، بَل به این دلیل پاسبان شده بودند که هیچ شغلی نیافته بودند. جنس پاسبان ها، معمولا ، از نوعی سنگ بود امّا نه خارا.

انسان، تنهایی را انتخاب نمی‌کند؛ بلکه در شرایطی ، تنهایی به انسان تحمیل می‌شود.

دستش گوشه آسمان را نشانه می‌رود که ستاره‌ای در این هوای گرگ و میش می‌درخشد و خودش را به رخ می‌کشد. بر میخیزم و لبه سنگر می‌نشینم. توپ ها و خمپاره‌ها در آن‌دور می‌ترکند و نور نارنجی رنگی را به نمایش می‌گذارند. علی موقع رفتن می‌گوید: "برم به سنگرا سری بزنم. از صب تا حالا توی سنگر پوسیدم . بی پدرا توی محله‌شون مظلوم گیر آوردن!" در حالی‌ که دور می‌شود، دستانش را در هوا تکان می‌دهدو فریاد می‌کشد: آخه نامردا! چند نفر به یه نفر. مردین تک به تک بیاین. قیمه قیمه‌تون می‌کنم... سلام، چه‌طوری؟!

من یه معلم مدرسه‌ام. میتونم همه چی رو درباره وابستگی شدید تامس وُلف به مادرش بهت بگم؛ اما وقتی حرف از سیاست می‌شه من از هیچی سر در نمی‌آرم.