بریده‌های کتاب محمدصدرا ملک‌ثابت

:«بچه های ما خوب می‌جنگن، اما کاش به همون اندازه هم کار فرهنگی می‌کردن! ...»

تیر را دشمن می‌زند؛ اما جام زهر را خودی می‌دهد.

ساحل افتاده گفت گرچه بسی زیستم هیچ نه معلوم شد آه که من چیستم موجِ ز خود رفته‌ای تیز خرامید و گفت هستم اگر می‌روم گر نروم نیستم

در کلاس‌ها، در اوج انتقال علم، درس را قطع می‌کرد و می‌فرمود: «آقایان! ابدیت در پیش داریم! ما هستیم که هستیم! برای آن کاری کرده اید؟»

محال بود از خواب بیدار شود و بدون وضو دوباره بخوابد. می‌گفت:« بیست سال است که بی وضو نمانده‌ام. بیست سال است که نخوابیدم، مگر با وضو.»

امام رضا(ع) به نقل از پیامبر اکرم(ص) می‌فرمایند: هنگامی که روز قیامت می‌شود، بنده هنوز قدم از قدم برنداشته، از او در باره چهار چیز سوال می‌شود: از عمرش که آن را در چه راهی فنا(صرف) کردی؟ از جوانی‌اش که در چه راهی آن را فرسوده کردی؟ از مالش که آن را از چه راهی به دست آوردی و در چه راهی مصرف کردی؟ و از پیوند قلبی و دوستی با ما اهل‌بیت نیز سؤال می‌شود...

می‌فرمود: امام «عَيْنُ اللَّهِ النَّاظِرَةُ وَأُذُنُهُ الْوَاعِيَةُ» (چشم بینای خدا و گوش شنوای الهی) است به طوری که حرفهایی را که ما با یکدیگر می‌زنیم، تا از دهان من به گوش شما برسد، لحظاتی زمان می‌برد، اما قبل از رسیدن به گوش شما، به گوش حضرت(عج) می‌رسد و ایشان آن را می شنود. همچنین وقتی شما حرفی میزنید قبل از اینکه به گوش شنونده برسد، حضرت آن را می‌شنود، بلکه قبل از اینکه از دهان گوینده به دو گوش خود گوینده برسد، حضرت(عج) آن را می‌داند و زودتر می‌شنود.

انتظار فرج داشتن یعنی واقعاً در نیت ما این باشد که در رکاب امام زمان و در خدمت ایشان دنیا را اصلاح کنیم.

گفت:« یک وظیفه را انجام دهید، بقیهٔ کار ها درست میشود؛ امر به‌معروف و نهی از منکر.» یادشان آورد که قرآن علمای یهود را سرزنش کرده بود به خاطر صبرشان بر ظلم و فساد جامعه و بیشتر گفت از اوضاع زمانهٔ خودشان؛ اما کیسه های پول بنی‌امیه، گوش ها را کر کرده بود. بهارالأنوار، ج۹۷، ص۷۹

«به خدا سوگند که ستمگران ستمی نکنند و مردمی را به بردگی نکشند، مگر به پشتوانه دسته‌ای از عالمان دین... فردا در این صحرا محشری است... خون آل محمد ریخته خواهد شد و شما به اسارت خواهید رفت.» و صدایش در گلو شکست.

ایمان آن چیزی نیست که ما تصور می‌کنیم؛ بلکه ایمان چیزی است که در خود بدان رسیده باشیم. مثلا ممکن است کسی به ضرر داشتن سیگار ایمان داشته باشد، ولی باز هم آن را بِکِشد! حال اگر این فرد سیگار بکشد، عمل وی ناشی از ایمانش نیست، یعنی به غیر علم خود عمل کرده است. برای همین است که او متعهد نیست.