بریده‌های کتاب _

«اولویتْ زندگی است؛ این حرف همه‌ی ما و جنگل است.»

«درسته. اما شهرت چیز عجیبیه. بعضی‌ها بعد از مرگ بهش می‌رسن، در حالی که مال بقیه محو می‌شه. چیزی که تو یک نسل تحسین می‌شه تو نسل دیگه منفوره.»

هنری گفت: «بله، خب، روز خوبی است، پیاده‌روی خوبی آمده‌ایم، و شماها هم دو خانم جوان بسیار خوب هستید. اوه! اصلا دنیای خیلی خوبی است... این صفت را برای هر چیزی می‌شود به کار برد. شاید در اصل فقط برای چیزهای تر و تمیز، شسته رفته، ظریف و آراسته به کار می‌رفته، ... آدم‌ها با لباس‌شان، با احساسات‌شان، یا با انتخاب‌شان، قشنگ بودند. اما حالا از هر چیزی که بخواهند تعریف کنند می‌گویند خوب است.»

وارنکا، بعدش درجا به این فکر افتادم که ما آدم‌هایی که در گرفتاری و آشفتگی زندگی می‌کنیم، باید به خوشبختیِ پاک و بی‌دغدغه‌ی پرنده‌های آسمان رشک ببریم؛

آدم‌ها فکر می‌کنن برای کارهایی که دوست دارن، همیشه وقت دارن و لذت داشته‌هاشون رو نمی‌برن، حتی حرف‌هاشون رو هم به هم نمی‌گن و صبر می‌کنن. اما من فهمیدم که ما آدم‌ها واقعاً وقتی برای منتظر شدن و تلف کردن نداریم. اگر دنبال چیزهایی که دوست داریم نریم، چیزی جز حسرت برامون نمی‌مونه.

دلم می‌خواهد بدانی که شب سراب نیرزد به بامداد خمار...

«زندگی هیچ‌وقت چیزی که حقمونه نیست، اینژ. اگه بود...»

نشئه در خیالاتْ چنان غرق می‌شد که خاطراتش را دوباره زندگی می‌کرد.

آن چشم‌ها، آن چشم‌های سياه براق، ای خدا، کاش می‌توانستم خود را در چشم‌هاش حلق‌آویز کنم.

«یه روز تاوان این کاراتو پس می‌دی، برکر.» کز گفت: «اگه عدالتی تو این دنیا وجود داشته باشه، پس می‌دم. ولی همه‌مون می‌دونیم احتمالش چقدر ضعیفه.»

«همه‌ی ما اسیر گذشته‌مون هستیم.»

گفت: همیشه اعتقاد داشتم که دنیا برای پیشرفت به همۀ آدم‌ها با انواع افکار و عقایدشان نیاز دارد، اما حالا فکر می‌کنم که بعضی از آن‌ها واقعا اضافی‌اند.

همان‌طور که خانم لیند می‌گوید، دنیا چیزی جز به هم رسیدن و از هم جدا شدن نیست، ماریلا!

پسرک مجذوب تغییر رفتار آن‌ها شد و گفت: "با نگاه کردن به سواران، بر آن‌ها تسلط پیدا کردی." "چشم‌ها قدرت روحت را نشان می‌دهند. " پسرک با خود گفت: "حق با اوست."

- هر چقدر بزرگ بشی معصومیتت کوچیک می‌شه. همین‌قدری بمون. باشه؟