یه اثر ایرانی نسبتا متوسط با رده سنی بزرگسال 
انتظار بیشتری ازش داشتم ولی خوب بود...
        

          تعابیر و مفاهیم پنهان داستان به‌قدری بود که با یک‌بار خوندن نمی‌شه کامل متوجه‌شون شد. ظرایف و پیچیدگی‌های بسیاری داشت روایت و داستان. و چه نثر دل‌نشینی داشت. کلمه‌ها، جمله‌بندی‌ها، توصیفات. فرم داستان. خوندنش راحت نیست و باید با دقت پیش رفت. به جزئیات باید توجه کرد، به سرنخ‌ها. 
‌
   ‌ «بند دیوان» پدیده‌ای نو در ادبیات ژانری به حساب می‌آد که واقعاً منحصربه‌فرده. اما یک داستان وحشت معمولی نیست. جنس وحشتش با بقیه‌ی داستان‌ها فرق می‌کنه؛ کهن‌تر و باستانی‌تره. عمیق‌تره. لایه‌لایه‌ست. هر چه‌قدر داستان جلوتر می‌ره، حسِ وحشت عمق بیشتری پیدا می‌کنه. گسترده‌تر می‌شه. مثل فشاری که بر روح انسان وارد بشه و نه فقط جسمش.
‌
   ‌به تعداد آدم‌هایی که این کتاب رو بخونن می‌شه برداشت‌های متفاوتی ازش داشت. پس بخونیدش و داستان راد رو بشنوید که منفورترین و گناهکارترین مرد تاریخ بود.
        

          خود کتاب که خیلی خوب بود. چه از روند داستان چه اسم شخصیت ها و خودشون و غیره ولی چیزی که دوست داشتم بیشتر ازش صحبت بشه کمند بود که فقط چندباری ازش نام برده شد 
        

          نیاز به تعریف نداره، بهترین گمانه زن تالیفی‌ای بود که تا حالا خوندم و کار بسیار خوبیه.
        

          بند دیوان یه فانتزی تاریک کاملاً ایرانی،خشن با تمی از شمشیر و جادو است و همچنین متفاوت از بیشتر فانتزی‌های نوشته‌شده تألیفی که تا الان منتشر شده. نثر داستان به‌تناسب سبک و بازه زمانی روایت تنظیم‌شده شکلی سنگین و جذاب پیداکرده. جهان سازی رمان بسیار قویه و نشان از مطالعه نویسنده داره و همین موضوع به عمیق‌تر شدن فضای رمان کمک شایانی کرده و در نهایت بند دیوان را به یکی از بهترین فانتزی‌های تألیفی حال حاضر تبدیل کرده. به نظرم تا به اینجا بند دیوان بهترین کتاب بهزاد قدیمی به حساب می آید و قابلیت این را داره که خواننده پروپاقرص این ژانر را به خودش جذب کنه.
        

          این کتاب، سیاهه‌ای با خطوط و واژه‌های ژرف و داستانی خیال‌گونه بود. 
        

          جذابیتی که تو بیان تناسخ داشت قشنگ بود و داستانی روان از گذشته و حال بیان می‌کرد
        

          کتابی زیبا،که اصیل بودن و ایرانیت از کتاب سرازیر است:)
اینکه ما نویسندگانی داریم که به ژانر فانتزی،برای رده بزرگسال و
نوجوان توجه میکنند،بسیار حائز اهمیت است،
اما این کتاب،با سیر داستانی جالب و پیچیده،
هدفی عمیق و زیبا
خلق شخصیت های خاص و پرستیدنی
خلق افسانه های نوظهور در پرسش نیاکان 
عشاق حقیقی و مجنون وارانه‌ی کتاب
و همه‌ی این موارد در بند دیوان جمع شده است،
نمیدانم چرا،اما باز هم یک خلأ خاصی را در این داستان احساس میکنم
چیزی که نه آن قدر،ولی کمی به عشق من به این کتاب ضربه می زند
ولی جملات با معنا،اطلاعات جذاب،فانتزی قوی،جزو ویژگی های برجسته‌‌ی
بند دیوان است.
ولی اگر کمی بیشتر ما را با دیوان آشنا می کرد و یک فصل جداگانه را برای
شناخت قدرت هر دیو اختصاص میداد،ارزش کتاب را بالاتر و داستان را
قوی تر می ساخت.
        

          بند دیوان...
راستش شروع کار تا حدود فصل 8 و 9 این‌طوریم که بعد از یک فصل خسته شدم و نتونستم ادامه بدم
بعدش خیلی روال کار سریع شد و داستان خیلی خوب جلو رفت.
شخصیت راد یکی از عجیب ترین و جذاب ترین شخصیت ها بود.
داستان‌های کوتاه که اول هر فصل گفته واقعا زیبا بود و نحوه‌ای که اینارو به داستان اصلی مرتبط کرد...
توصیفات خوبی از شهر کرد و بنظرم خوب بود.
انتخاب اسامی هم جالب بود.
استفاده مناسب از تاریخ و اساطیر ایران رو نباید فاکتور گرفت.
من از خوندنش واقعا لذت بردم و اینکه بعد از خوندنش متوجه می‌شم تالیفیه و بعدش می‌بینم که چقدر خوشم اومده چند برابر خوشحالم می‌کنه.
باید این کتابو خیلی زود زود معرفی کنم.
اول پادکست آریزونا منتشر می‌شه... 
بعد معرفی هابیت بعد معرفی این کتاب زیبا.
تا اینجا 3 تا تالیفی محبوب دارم:
آریزونا از امیرعباس میثمی، بند دیوان از بهزاد قدیمی، کوارتت نهایی از آرمینا سالمی. امیدوارم بقیه تالیفی هایی که دارمم خوب باشند.