بریده‌های کتاب حــدیث کریمی

پیغمبر اکرم (ص) فرمود:« به خدا قسم من روزی را می بینم که همین ایرانیان که شما برای اسلام با آنان میجنگید، با شما بجنگند تا شما را مسلمان کنند».

والنسی خیلی جدی به او گفت: «من نیاز به هیچ خاطرخواهی ندارم.» و این همان جمله‌ای بود که او ۲۰ سال مدام آن را تکرار کرده بود. اما امروز بعد از ظهر یک بار برای همیشه تصمیم گرفت که دیگر آن را تکرار نکند.

هر کس با افسانه چشمی در خواب هر پیچک بر حسرت سروی بی‌تاب از یک نسل اند گرد باد و گرداب آن شیفته خاک و این تشنه آب عاشق شده و همیشه بی سامان است در آغوش دریا هم حیران است با اینکه رسیده باز هم می‌گردد گرداب تمام عمر سرگردان است

جامی نگرفته جام دیگر مرگ است هشدار! یکی دو کام دیگر مرگ است ای رود! ورود تو به دریا چه دمی ست دریاب! که چند گام دیگر مرگ است

ما همه مخلوقات دیگر را می‌پروریم تا خودمان را چاق کنیم، و خودمان را می‌پروریم تا کرمها را چاق کنیم. دولتمندان فربه و گدایان لاغر باهم فرقی ندارند. فقط دو غذای مختلف هستند که بر سر یک سفره صرف می‌شوند و عاقبت همه همین است.

بودن یا نبودن؟مسئله این است! آیا شریف تر آنست که ضربات و لطمات روزگار نامساعد را متحمل شویم و یا آن که سلاح نبرد بدست گرفته با انبوه مشکلات بجنگیم تا آن ناگواریها را از میان برداریم؟ مردن...خفتن....همین ‌ و بس ؟

زمستان نیز رفت اما بهارانی نمی بینم بر این تکرار در تکرار پایانی نمی بینم به دنبال خودم چون گردبادی خسته می گردم ولی از خویش جز گردی به دامانی نمی بینم چه بر ما رفته است ای عمر ؟ ای یاقوت بی قیمت! که غیر از مرگ گردن‌بند ارزانی نمی بینم زمین از دلبران خالی‌ست یا من چشم و دل سیرم ؟ که می گردم ولی زلف پریشانی نمی بینم خدایا عشق درمانی به غیر از مرگ می‌خواهد که من میمیرم از این درد و درمانی نمی بینم

«دشمنی با عده ای شما را به ترک عدالت نکشاند؛ عدالت را رعایت کنید که به تقوا نزدیک تر است.»

ابوفاخته میگوید نزد علی ع نشسته بودم که مردی که مشخص بود تازه از سفر رسیده آمد و گفت: یا امیرالمومنین من از شهری پیش تو آمده ام که هیچکس در آنجا تو را دوست ندارد. حضرت پرسید از کجا آمده ای؟ گفت :«از بصره»؛ حضرت فرمود: اگر آنها می‌توانستند مرا دوست بدارند دوست می‌داشتند من و شیعیانم در عهد و پیمان خداییم تا روز قیامت.نه یک نفر بر تعداد ما افزوده میشود و نه یک نفر کم‌ میشود.

مردهاى ما از زنها و زنها از مردها و پدر و مادر از فرزند، كارفرما از كارگر و كارگر از كارفرما و حاكم از رعيت و رعيت از حاكم و تاجر از تاجر و عالم از جاهل و جاهل از عالم شكايت داريم و همه مى‌گوييم زمانه خراب شده. هيچ فكر نمى‌كنيم زمانه خراب نشده ما خراب شده‌ايم، ما آتشهاى فساد و فتنه را دامن مى‌زنيم و بالاخره خودمان هم مى‌سوزيم. يك عاملى از خارج نيامده، از آسمان خدا نفرستاده و از زمين هم بيرون نياورده است. آرى، همه اينها از وجود خود ما بروز و ظهور نموده. همان طورى كه خودمان آنها را آورده‌ايم، بايد خودمان بيرون كنيم. اين همه غيظ و غضب‌ها و فحشها كه به روزگار مى‌دهيم بايد به خودمان بدهيم. ببرى مال مسلمان و چو مالت ببرند بانگ و فرياد برآرى كه مسلمانى نيست.

مسـئولیت عظیـمی بر دوش شـاعران هـر زمانی هست. توجـه ندارند که این هـرزه گوییها و هرزه داری ها و تعقیب غیرمستقیم سیاستهای ظالمانه ای که امروز در جهان حکمفرما است و هر زمانی حکمفرما بوده، چقدر جرم است. این شـعرایی که فرهنگ را و سـطح بینش جامعـه را در حد مسائل سکسی پاییـن میآورند، شـعر عریان میگویند، ادب بی پرده و بی ادب را برای مردم مطـرح میکنند، نمی دانند چه جنایتی میکنند؛ بزرگترین جنایتها که در این سطوح انجام بگیرد این کار است. و این را شعرا، مخصوص شعرای جوان بدانند که سلاح شعرشان خیلی برّنده است.

هرماه رمضان اولین دختری که میخواست روزه بگیرد یا اولین‌پسر، دکتر می آمد خانه، قلبش را معاینه میکرد، همینجوری نمیشد ما روزه بگیریم. باید خاطرشان جمع باشد که ما میتوانیم. خود من یادم است دکتر قلبم را دید فشارم را دید ۱۲ بود.. گفت خیلی عالیه میتواند روزه بگیرد. رباب خواهرم وقتی که سال تکلیفش شد، سه سال بعد از من، گفت: نه.‌.. این خونش پایین است. ضعف عمومی دارد، نمیتواند روزه بگیرد، بعضی عوام اعتقادشان‌این است که بمیرند و بمانند باید روزه بگیرند؛ ولی پدرم اینطور فکر نمی کردند.

آن زمان‌ها، ۶۰ سال پیش دخترها را نمی‌گذاشتند درس بخوانند. دخترها نباید خط و نوشتن یاد می‌گرفتند ولی پدر ما اصرار داشت که ما درس بخوانیم،مشق بنویسیم، مطالعه کنیم. ما یک صندوق خانه داشتیم که پر از قلم و شیشه‌های مرکب بود و خود آقا برای ما قلم می‌تراشیدند.

به عقیده من اگر فعالیت آگاهانه ی فکریِ اسلامی از جنبش و مبارزه جدا شود، خشک و بی روح میشود. روح مبارزه ی دینی هم اگر از آگاهی و اندیشه عاری گردد، دچار ارتجاع و تحجر میگردد. ترکیب مقاومت با‌ آگاهی بخشی و رشد فکری، خط انقلاب اسلامی را تشکیل میدهد.

آبی دریا به رنگ آسمان قطره ها بی رنگ و از دریا جداست قطره تنها چرا بی رنگ ماند؟ رنگ دریاهای آبی از کجاست؟ قطره تنها به دور از قطره ها با خود آهنگ جدایی میزند قطره های را که با هم میروند آسمان رنگ خدایی میزند این 《من و تو》حاصل تفریق ماست پس تو هم با من بیا تا ما شویم حاصل جمع تمام قطره ها میشود دریا، بیا دریا شویم...

کنار مرد اسپانیایی سیزده شمش نقره قرار داشت که تقریبا چهارهزار دوکای اسپانیایی می ارزید. ما نمی خواستیم چرت او را پاره کنیم اما می خواستیم از بار سنگین نقره ها خلاصش کنیم. به همین خاطر کاری کردیم که دنباله ی خوابش را در دنیای بهتری ادامه دهد. بعد نقره هایش را برداشتیم که راستش را بخواهید متعلق به او هم نبود...