بریده‌ کتاب‌های فضل الله روش مهر

آقای کوبایاشی همواره میگفت:«می دانی، همه شما یکی هستید، هرکاری که انجام دهید، همه تان در این جهان با هم اید!»

سرنوشت این اشخاص به نظر دن پائولو از بسیاری جهات به سرنوشت خود او شبیه است. ایشان نیز از زندگی عادی و خانوادگی خود بریدند تا دور از سازشکاری عمری به سرآرند. ایشان نیز از خدمت کردن به دو مولا سر باز زدند. لیکن در واقع هم اکنون ایشان به دو مولا خدمت می‌کنند. یکی انجیل و دیگر سرمایه‌داری مستعمراتی. خودگمان می‌کنند که خدمتگزار معنویتند و حال آنکه اغلب ایشان بی آنکه خود متوجه باشند پول خرد بی‌زبانی هستند در معاملات کلان کلیسا با قدرتهای امپریالیستی. دن پائولو اعتقاد پیدا می‌کند که فاجعه زندگی هر انقلابی صادقی در همین مسئله است.

آیا ممکن است در زندگی سیاسی شرکت جست و خویشتن را در خدمت یک حزب گذاشت و در عین حال صادق و صمیمی باقی ماند؟

تو هیچ مترس چون بخشوده شده‌ای، اما برای جامعه فاسدی که تو را مجبور کرده است تا از بین مرگ و بی‌آبرویی یکی را انتخاب کنی، بخشایش وجود ندارد.

آزادی چیزی نیست که آنرا به کسی هدیه کنند. می توان در یک کشور دیکتاتوری زندگی کرد و آزاد بود. فقط کافی است که علیه دیکتاتور مبارزه کرد. مردی که به خاطر آنچه بر حق می داند، مبارزه می کند آزاد است. و بالعکس. آزادی را نباید گدایی کرد بلکه باید با جنگ به چنگ آورد.

آنچه دست معاویه را علی رغم ظهور اسلام در برگزاری چنین جشن‌هایی باز می‌گذاشت، یکی دوری این سرزمین از مدینه بود و دیگری آداب و رسوم مردم شام که ریشه در سالیان سال حکومت رومیان داشت.

به خدا قسم، مردم هیچ سرزمینی نظر کرده خداوند نیستند مگر آنکه به عدالت رفتار کنند.

من یک زمانی آرزو می‌کردم که برای جلب رضایت محبوب، همه کارهای خوب رو انجام بدم. ولی بعد به این نتیجه رسیدم که آدم قدرت انجام همه کارهای خوب را نداره.... یک مسیر عملی‌تر و نزدیک‌تر برای تقرب به خدا وجود داره و اون اینه که آدم از همه کارهای بد پرهیز کنه و هر کاری رو که مطمئنه بده، نکنه.

من آن زمان از کجا می‌توانستم بفهمم که اگر دستت را خالی نشان دهی یا دست خالیت را نشان مردم دهی، خدا همان را کف دستت رقم می‌زند. بعدها فهمیدم که چرا هرچه می‌دوم به جایی نمی‌رسم. خودم که نفهمیدم در نامه‌های مرحوم برادرم دیدم. نوشته بود که: مال هم مثل آب اگر راکد بماند، تبخیر یا گندیده می‌شود. راه خروجش را باز بگذار تا جریان و برکت پیدا کند. و بدان که معنی برکت، زیاد بودن نیست، جاری و مفید بودن است.

امروز صبح وقتی از نماز مسح بیرون می آمدم، کنچتا زن نانوا جلوی مرا گرفت. پسرش را به سربازی برده اند و او میخواست بداند که پاپ اعظم راجع به جنگ چه می گوید. دن بنه دتو در جواب می گوید: خواهر عزیزم، پدر مقدس خوب می داند که حرف زدن با دهان پر به تندرستی زیان می رساند.

هر یک لحظه که به ایستادن بیندیشید، یک عمر از مقصد بازمانده‌اید...

اشتیاق و حزن برای کسی که از ماندن می هراسد، همیشه با هم میآیند.

«نمی دانیم آن روز چه بلایی سرمان آمده بود.» همیشه همین طور است. یک روز اتفاقی می افتد و همه می گویند «درست است ولی فلانی بود که.... »