بریده‌های کتاب آفتاب شریفی‌راد

برای من این اتفاق این‌گونه افتاد. می‌توانست برای تو بیفتد. می‌توانست برای خیلی‌ها بیفتد. پس من تنها نیستم. پس تو تنها نیستی.

شاهکار یعنی همین : اینکه بتونی با یه تیر به طرف دشمن، سه خودی رو ناکار کنی.

اگر زندگی مرا به احتضار بکشاند به ریختش تف خواهم کرد.

انسان یک نوع کمال روحی دارد که آن کمال روحی جز در مدرسه خانواده، در هیچ مدرسه‌ای کسب نمی‌شود.

جنبه تیره و تار تحسین، حسادتی است که با نارضایتی از معمولی بودن خود شخص آمیخته است.

اطاعت کورکورانه بدون هیچ پرسشی، بیماری است.

فعل زیبا یعنی فعل خدایی، فعلی که گویی پرتوی از نور خدا در آن هست.

هیچ انسانی را تا پایان کارش نمی‌توان خوشبخت دانست. هیچ‌کس! همه ما در رنج زاده شده‌ایم.

اگر چانه مرد کری که طرف صحبتش مرد کر دیگری است گرم شد، دلیلی نیست که به این زودی‌ها از گفتن باز ایستد.

خواست مردم چه جزر و مدهای پایان‌ناپذیری دارد!

انسان بالاخره به همه چیز عادت می‌کند.

پیدا کردن دوست در جهانی که غریبه‌ها این اندازه زیاد هستند، چه کار دشواری است!

چه جانور عجیبی است انسان! جانوری که تا به آن حد به نابودی خود حریص است و تا به آن اندازه به حفظ خود مشتاق.