تو بیشتر اوقات، خوندن کتاب نوجوان، آدم رو از تلخی زندگی واقعی پرت می‌کنه تو دنیایی شاد و بدون استرس! 
گاهی برای اینکه یه فشار یا اضطرابی رو مدتی فراموش کنم، پناه می‌برم  به نوجوان‌خوانی!
این کتاب رو نمیشه تو حوزه نوجوان آورد، بیشتر یه چیزی بین کودک و نوجوانه! ولی من رو کیفور کرد و به دلم نشست. جوری که هوس کردم تو حیاطشون سبزی پاک کنم و آش بپزم. 😁
        

                نویسنده تو این کتاب انگار هم جای زن قصه زندگی کرده بود، هم جای مرد قصه و هم جای بچه‌ها!
از طرف هر کدوم که داستان رو دنبال کنی، تمام احساساتش رو درک می‌کنی، می‌تونی بهش حق ندی، می‌تونی دوستش نداشته باشی اما می‌فهمیش!

        

                هر کاری یه وقتی داره، کتاب خوندن هم همینطوره! اگه یه کتابی رو دیرتر از وقتش بخونی دیگه برات مزه نداره، از  اونطرف اگه زودتر بخونیش ممکنه  زیادی برات گنده باشه و یه جورایی رودل کنی!
خوندن این کتاب برای من  تو نوجوانی، خیلی گنده بود. سخت هضمش کردم.  وقتی تشنه خوندنی و یه کتابخونه پر از کتاب دم دستته، این زودتر خوندن‌ها هم اتفاق میفته!
        

                قشنگ اضطرابشون رو حس می‌کردم، انگار تو دل شب منم کنارشون بودم. سخت‌ترین لحظه‌خوندن برام، لحظه شهادت علی بود. 
        

                شیرین، جذاب، سخت، پرکشش، آرام، روان

همین
        

                برام جذاب بود و پرکشش. فکر کنم یه روزه تمومش کردم. شنیده بودم فیلمش به پای کتاب نمی‌رسه، اما هوس کردم فیلمش رو هم ببینم. دقیقا شیرینی و لذت خوندن کتاب رو شست و با خودش برد. 
        

                وقتی شروع به خوندن  این کتاب می‌کنی به خودت می‌گی: " وای چه کتاب خفنی!!!! حتما خیلی از اونایی که نخوندنش جلوترم"  حتی یه پشیمونی ریزی هم کامت رو تلخ می‌کنه چرا زودتر نرفتی سراغش. تا میانه‌های کتاب خوب پیش می‌ری، یعنی اونه که تو رو می‌کشونه اماااا به قسمت‌های آخر که میرسی ، فقط می‌خوای تموم بشه،  اونم هی کش میاد و تکرار می‌شه. از اون حس خفن هم دیگه خبری نیست، چون تو قصه برادر سوم جا مونده!

        

                اولین بار که خوندمش یادم نمیاد چندسالم بود، فقط میدونم  بچه بودم شاید همسن "هتاو" ، همون دختری که تا مدتها کابوس من شد. از کتابخونه‌ی سبزرنگ چسبیده به دیوار اتاق برداشتمش. حتما خوندنش آسون‌تر از بقیه کتاب‌های اونجا بود و من تشنه‌ی مطالعه رو مدتی مشغول می‌کرد.
بعدها دوباره خوندمش، تلخی و زهرش برام بیشتر و دردناک‌تر شد. با وجود گذشت سال‌ها، هنوز هم بعضی جملاتش  به وضوح یادم میاد.
        

                چقدر خوب بود این کتاب
دنیای دو پسر نوجوان از دو کشور و فرهنگ متفاوت
یکی  در حال فرار از جنگ و مصائب جنگ، دیگری ناراحت از مهاجرتی موقت.
نویسنده خیلی جذاب این دو دنیا رو توی کتاب شکل داده.
        

                گتسبی دوست‌داشتنی !
می‌تونه جزو  لیست کتاب‌های فراموش‌نشدنی هر کسی قرار بگیره. تمام احساست رو با خودش درگیر می‌کنه و تا مدتها ذهنت باهاش مشغوله.
طبق معمول همه رمان‌ها و داستان‌های دنیا، کتابش از فیلمش جذاب‌تره
        

                حب وطن همیشه ستودنی‌است.
صفحات اولش رو که خوندم حس کردم نمی‌تونم ارتباط بگیرم ولی بنا به دلایلی میخواستم ادامه‌اش بدم و چه خوب شد که تا آخرش رفتم. پسندیدمش همراه با چاشنی لذت و کمی خشم.
پرش‌هایی داشت که می‌تونست بیشتر توضیح داشته باشه ولی بهتر از زیاده‌گویی‌های برخی کتاب‌ها بود.
        

                این مجموعه کتاب رو سال‌ها پیش واسه پسرم خریده بودم که بخونه. یه روز  از روزایی که استرسی عمیق و تموم‌نشدنی داشتم شروع به خوندنشون کردم. عجیب بود ولی به راحتی منو از زندگی روزمره جدا می‌کرد، انگار که بچه بودم و می‌رفتم تو دل قصه.
هنوز هم با دیدن جلد‌ و شنیدن اسمش روحم تازه میشه 😊

        

                خواندن این کتاب به سالهای خیلی دور برمی‌گردد، واقعا خیلی دور
        

                می‌تونه تو رو با خودش همراه کنه اما اغراق زیادی داره.
یه جاهایی هم انگار اونجرز رو به سلیقه خودش دوباره سازی کرده با این تفاوت که قهرمانان کتاب نیروی ذاتی خارق‌العاده ندارن.
        

                بر خلاف توجه زیادی که بهش شده برای من منزجر کننده‌ بود.
مدتهاست که رغبت نکردم برم سراغش و تمومش کنم.