بریده‌های کتاب خاکسپاری دوم بانوی مرگ

مشکل اساسی این بود که ایرانی‌ها اشتباهی نکرده بودند، رد و اثری از خود برجای نگذاشته و تلفاتی هم نداده بودند. آن‌قدر تمیز زده و رفته بودند که خود راشل هر بار هر کدام از پرونده‌ها را میخواند لذت میبرد و همزمان دچار شرم هم میشد.

گوشی و خط تلفن همراه از نوع کاملا معمولی بود و در تمام مراکز شنود این مکالمه شنیده شد؛ اما هیچ‌کس به پیرمردی که احتمالا به پسر یا شاگردش میگفت «موتورگازی را بفرست» ابدا مشکوک نشد.

فردی قوی محسوب می‌شود که بتواند بین موانع و عوارض طبیعی و مصنوعی بسرعت جابه‌جا شود و آن قدر استقامت روحی و جسمی داشته باشد که زیر فشارهای مختلف تسلیم نشود و عقب نکشد.

فرمانده هم مثل خود پسر فریاد زد؛ البتّه فریادی که هیچ لرزشی نداشت: «عمر دست خداست. اسرائیل سگ کیه؟»

لب چشمه نشست و بدون اینکه فکر کند یا تصمیم بگیرد آستین بالا زد و کتونی و جوراب را در آورد و وضو گرفت. حین گرفتن وضو با خودش تکرار کرد:<<مرگ و زندگی دست خداست ،صّدام خر کیه؟>>

لب چشمه نشست و بدون اینکه فکر کند یا تصمیم بگیرد آستین بالا زد و کتونی و جوراب را درآورد و وضو گرفت. حین وضو گرفتن با خودش تکرار کرد:«مرگ و زندگی دست خداست، صدام خر کیه؟»

کش را در آورد و نارنجک را هم حدودا همان جایی که پیکر سیدحسین افتاده بود رها کرد تا منفجر شود. همه اش یک پیغام بود:« آمدم و جنازه رفیقم را بردم، کاری هم نتوانستید بکنید.»

جنگ و عاشقی مثل هم می‌مونن، قانون ندارن.

برنده ها از صبور ها انتخاب می‌شوند.

زندگی اش دو پاره شده بود. آنی که می زیست و آنی که دوست داشت زندگی کند...

لب چشمه نشست و بدون اینکه فکر کند یا تصمیم بگیرد آستین بالا زد و کتونی و جوراب را درآورد و وضو گرفت. حسن وضو گرفتن با خودش تکرار میکرد: 《مرگ و زندگی دست خداست ؛ صدام خر کیه؟》

هر کاری هم میخواست بکند قبلش وضو میگرفت. این وضو گرفتن را به امضای خودش تبدیل کرده بود. همیشه و همیشه.

انگار این نبرد هم مانند ماده و انرژی برای خودش یک اصل بقا دارد و مجتبی است که بلاخره آن را کشف کرده است. قسمت ثابتش هم این بود که انگار از آن سال ۶۱ ، همیشه آدمهای خوب بوده اند که سرشان بریده می‌شده و پیکرشان در هم میریخته تا این سال ۶۱.