بریده‌های کتاب عزرائیل : روزهای تاریک

این ها یه مشت بی وجودِ بیرونِ گودنشین هستن که از دار دنیا یه زبون دارن که باهاش به جای حرف نیش میزنن. نزار نیشت بزنن اگر هم زدن راستش کار خاصی از دستت بر نمی‌آد. جلو خودشون تابلو نکن فقط. یه طوری باش که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده.بعد رفتی خونه بشین گریه کن یواشکی که خالی بشی وگرنه یه وقت از غصه می‌میری... می‌دونم خیلی درد داره...

هر وقت یه عده رو دیدی، به نژاد و قبیله و شهر و کشورشون می‌نازند، زود ازشون جدا شو..... یه احمقِ تنها، چندان خطری نداره ولی جمع که بشن می‌تونن یه دنیا رو بگند بکشن.

فرقی نمی‌کنه تو طرف آدم‌های خوب باشی یا بد. همیشه اونی که تلاش کنه، اونی که می‌خوره و می‌خوابه رو شکست می‌ده. چه خوشت بیاد چه نیاد.

بدون سختی و رنج اصلا روزهای خوش معنی و مفهومی پیدا نمی‌کنن و از اون مهم‌تر، همیشه چیزهای ارزشمند از توی سختی‌ها به دست می‌آن.

پسرم یادت باشه این انتخاب‌ها هستن که زندگی ما رو می‌سازن. یادت باشه تا روزی که زنده‌ای محکوم به انتخاب کردنی، حتی تو روزهایی که فکر می‌کنی تا خرخره توی منجلاب فرو رفتی و دیگه هیچ راه فراری نداری. همیشه امید هست و همیشه انتخاب هست.

سختی مثل فشار و حرارت می‌مونه روی زغال وقتی خیلی زیاد باشه از دو حالت خارج نیست. یا آدم رو می‌شکنه یا گوهر وجودی آدم رو نمایان می‌کنه

پسرم سختی تو زندگی همون قدر لازمه که آسونی . اصلاً شاید بیشتر لازم باشه بدون سختی و رنج اصلاً روزهای خوش معنی و مفهومی پیدا نمی‌کنند و از اون مهمتر همیشه چیزها ارزشمند از توی سختی‌ها به دست می‌آن.