بریده‌های کتاب قمارباز

هرچقدر هم که ببازی، همیشه امید داری دستِ بعدی مالِ تو باشد... و این‌جاست که نابودی آغاز می‌شود.»

« آخر با جیب خالی که نمی‌شود قمار کرد. آدم باید پولی داشته باشد که ببازد!»

انسان طبعاً خودکامه است و از رنج دادنِ دیگری خوشش می آید.

«از این حرف ها می‌فهمم که شما همان دوست زیرک و احساساتی و در عین‌حال گستاخ قدیمی هستید.فقط روس هایند که می‌توانند این‌همه صفات متناقض را در خود جمع داشته باشند.بله،شما حق دارید.آدمیزاد دوست دارد که دوست صمیمی خود را پیش خود خوار ببیند.دوستی اغلب بر پایه‌ی حقارت حریف استوار است.این یک حقیقت قدیمی است که بر اشخاص زیرک پوشیده نیست.»

《من همه جا فقط شما را میبینم و چیزهای دیگر برایم بی اهمیت است. این را که چرا و چطور عاشق شما شدم، نمی دانم. می دانید ممکن است زیبا نباشید؟ باور می کنید من حتی نمی دانم شما زیبا هستید یا نه، حتی چهره تان؟ در دلتان که حتما خبری از خوبی و نیکی نیست‌. در ذهنتان هم نجابت و اصالت پیدا نمی شود.》

حقیقت این است که خدا پیر و جوان نمی‌شناسد. مکافات کبر را سر پیری هم می‌دهد

من خودم را به دست خود نابود کرده ام.

انسان دوست دارد که بهترین دوستان خودش را در مقابل خود،خوار ببیند. دوستی بیشتر اوقات بر روی تحقیر و شرمساری بنا نهاده می شود.این حقیقتی است قدیمی که همه مردان با فکر از آن اطلاع دارند.

عطش شدیدی به بازی کردن،سراپای مرا گرفته بود.شاید این تأثرات و احساس های گوناگون،بی این که روح انسان را سیر کنند،جز عصبانی کردن آن کاری انجام نمی دهند و شاید روح انسان تأثرات و احساس های نوینی را می طلبد که بیش از پیش شدید باشند و تا به از بین رفتن کامل قوای انسان ادامه بیابند.

گاهی احساس می‌کنم در گردباد گرفتارم و توفان به‌زودی باز جهان را می‌جنباند و زبانه‌اش مرا در خود می‌کشد و از پایم می‌اندازد و من احساس اندازه را از دست می‌دهم و باز می‌چرخم و می‌چرخم و می‌چرخم...

گاهی آخرین گولدن چه کارها می کند! اگر شکستم را پذیرفته بودم،اگر جرئت تصمیم نمی داشتم چه شده بود؟...

من حرف آن مدعی را یاوه میشمارم که با شکم سیر و خیال راحت درس اخلاق می دهد

از آنجا که هیچ برق امیدی در دلم نیست و در چشم شما هم هیچ ارزشی ندارم راست و پوست کنده میگویم همه جا جز شما نمی‌بینم، باقی چیز ها برایم هیچ اهمیتی ندارد.❤️✨️

برایم کافی است که نزدیک او باشم. برای ابد، همیشه و در تمام عمر..

راستی هم ، انسان دوست دارد که بهترین دوستان خودش را در مقابل خود خوار ببیند ...

من حالا چه هستم؟هیچ! صفر! فردا چه خواهم شد؟ فردا ممکن است باز از میان مردگان برخیزم و زندگی نویی شروع کنم. و "انسان" را، تا هنوز کاملا در من تباه نشده،کشف کنم.

اگر هم هرگز مرا دوست نمی‌داشت،به نظر من دلیل بر این نمیشد که احساسات مرا اینطور زیر پا بیندازد.