بریدۀ کتاب
1403/6/9
3.9
122
صفحۀ 189
عطش شدیدی به بازی کردن،سراپای مرا گرفته بود.شاید این تأثرات و احساس های گوناگون،بی این که روح انسان را سیر کنند،جز عصبانی کردن آن کاری انجام نمی دهند و شاید روح انسان تأثرات و احساس های نوینی را می طلبد که بیش از پیش شدید باشند و تا به از بین رفتن کامل قوای انسان ادامه بیابند.
عطش شدیدی به بازی کردن،سراپای مرا گرفته بود.شاید این تأثرات و احساس های گوناگون،بی این که روح انسان را سیر کنند،جز عصبانی کردن آن کاری انجام نمی دهند و شاید روح انسان تأثرات و احساس های نوینی را می طلبد که بیش از پیش شدید باشند و تا به از بین رفتن کامل قوای انسان ادامه بیابند.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.