بریده‌های کتاب بار دیگر شهری که دوست می داشتم

فراموشی را بستاییم؛ چرا که ما را پس از مرگِ نزدیک‌ترین دوستْ زنده نگه می‌دارد، و فراموشی را با دردناک‌ترینِ نفرت‌ها بیامیزیم؛ زیرا انسان دوستانش را فراموش می‌کند، کتاب‌هایی را که خوانده است فراموش می‌کند، و رنگ مهربان نگاه یک رهگذر را... آن را هم فراموش می‌کند.

در پایدار ترین شادی ها نیز غمی نهفته است، و در پاک‌ترین اعمال، قطره‌یی از ناپاکی.

و فراموشی را با دردناک‌ترینِ نفرت‌ها بیامیزیم؛ زیرا که انسان دوستانش را فراموش می‌کند و رنگِ مهربانِ نگاهِ یک رهگذر را... آن را هم فراموش می‌کند.

"آلوچه باغ" خیابان ملل شده. دوست داشتن در خیابان ملل چقدر مشکل است.

شهر، آواز نیست که رهگذری به یاد بیاورد، بخواند و بعد فراموش کند.

ما در روزگاری هستیم که بسیاری چیزها را می‌توان دید و باور نکرد و بسیاری چیزها را ندیده باور کرد...

من می‌دانم که تو هیچ‌چیز را با رؤیای دوردست دوست‌داشتن تعویض نخواهی کرد..

هليا! احساس رقابت، احساس حقارت است. بگذار که هزار تيرانداز به روی يک پرنده تير بيندازند. من از آنکه دو انگشت بر او باشد انگشت بر می دارم. رقيب، يک آزمايشگر حقير بيشتر نيست. بگذار آنچه از دست رفتنی ست از دست برود. تو در قلب يک انتظار خواهی پوسيد. من اين را بارها تکرار کردم هليا !