کتاب، غم‌انگیز و تلخه. خیلی تلخ. اما لحن روایتش رو دوست داشتم. اینکه بین لحظات "حالِ" شخصیت‌ها، از اتفاقات و ماجراهای گذشته‌شون می‌گفت. 
جملات کتاب پر از تصویر و احساسن، مخصوصاً وقتی دنبال نوشته‌هایی باشی که حس درون شخصیت رو خوب نشون بدن. 
روایت هر کدوم از شخصیت‌ها ملموس بود و میشد با زندگی‌شون ارتباط گرفت. 
اوایل، کتاب به دلم نشست، ولی کم‌کم عادی و اواخرش یکنواخت و خسته کننده شد. البته بخش پایانی کتاب هم بدک نبود، اما تقریبا میشه گفت از دو سوم کتاب به بعد، کتاب چیز جدیدی برای ارائه به من نداشت و حس کنجکاویم رو درگیر نمی‌کرد. 
شیوه‌ی توصیفات از میانه‌ی داستان تکراری و در بعضی قسمت‌ها کسل‌کننده می‌شن و داده‌ی جدیدی از شخصیت‌ها به خواننده اضافه نمیشه. 
در آخر، پایان داستان که به نظرم اصلاً پایان قوی‌ای نبود و خیلی بیشتر از یه پایان باز، باز و ناقص بود. به نظرم نویسنده می‌تونست کتاب رو خیلی بهتر به پایان برسونه.