بریده‌های کتاب زیبا صدایم کن

یک لامپ سوخته همیشه سوخته نیست…

زندگی اگه همیشه نمی‌خواد بهمون لبخند بزنه قبول، ولی یکی بهش بگه لامصب پوزخندت دیگه چیه این وسط؟

آدم وقتی منتظر کسیه و وقتی دلشوره داره ، خود به خود میخی تو یه جاش رفته که نمیزاره بشینه.

« کجا کجا کجا کجا کجا کجا کجا کجا کجا کجا کجا ؟ تا بی نهایت کجا؟ »

زندگی اگه همیشه نمیخواد بهمون لبخند بزنه قبول ، ولی یکی بهش بگه لامصب پوزخندت دیگه چیه این وسط؟

می‌دونی زیبا، به قول دکتر عباسی دوباره پاشدنه که سخته، وگرنه همه‌ی ما یه‌روزی زمین ‌می‌خوریم.

خوب شدن با عوض شدن فرق داره.

به قول خودش سبیل موشی بهتر از بی سیبیلیه.به قول مامانم انار لک بهتر از بی اناریه.به قول خودم الکی خوشی بهتر از ناخوشیه.

من یه لامپ سوخته ام.لامپ سوخته ای که هیچ امیدی بهش نیست.

گفت:خیلی خوبه آدم بره زیارت، قلبش نورانی میشه عینهو لامپ نسوخته ، عینهو طلا.

گفت: تو می‌دونی آدمای دنیا چند دسته‌ان؟ گفتم:نه. دوتا از انگشت‌هاش را بالا گرفت و گفت: دو دسته. اونایی که فکر می‌کنن دیوونه هستن و اونایی که فکر می‌کنن دیوونه نیستن. درحالی که همه دیوونه هستن.

گفت :《آخه ...همه کس من تویی . می فهمی زیبا ، دخترکم ؟ 》

پیاده رو خلوت بود دست تو دست هم راه افتادیم و به چیزهای خنده دار خندیدیم به چیزهایی که برای هیچ کس جز خودمان خنده دار نبود. به موشهای چاق و تپل تو جویها خندیدیم به درختی که شبیه یک لک لک کج و کوله پاهاش توی جوی بود و هیکلش توی آسمان به پیرزن و پیرمردی که مثل لاک پشت ها راه می رفتند اما مثل گنجشک ها جیک جیک و بگومگو میکردند به مرغ های پرکنده ای که به سیخ کشیده شده بودند و بالای آتش میچرخیدند و عرق می ریختند و کباب می شدند به دختربچه ای که داخل رستوران بود و دماغش را چسبانده بود به شیشه و بیرون را دید میزد من صورتم را چسباندم به شیشه بچه غش کرد از خنده و بعدش که بابا این کار را کرد غش کرد از گریه و مجبور شدیم قرار کنیم. شانه به شانه و هر هرکنان از لابه لای درختهای چسبیده به جوی و پیاده رو زدیم به چاک وای که چه قدر خندیدیم حس خوب خوشبختی قلقلکم می داد و انگار اولین بار بود باهاش بیرون میرفتم

دوتا از انگشت هاش را بالا گرفت و گفت:« دو دسته.اونایی که فکر میکنن دیوونه هستن و اونایی که فکر میکنن دیوونه نیستن.درحالی که همه دیوونه هستن.»

جایی از پیاده رو جلوی پارک ملت مردی بساط بلال فروشی راه انداخته بود. بابا گفت: "تو میدونی چرا وقتی بلالو بو می‌دن، ترق و تروق می کنه؟" اول گفتم: "نه." بعد گفتم: " خب دون ها باد می کنه و می ترکه دیگه." گفت: "نه. طفلی دردش می‌آد دیگه. داغ که می کنه، استخوناش باد می کنه و دردش می‌آد. اگه دردش نیاد که ترق و تروق نمی کنه." صفحه ۱۱۳: و سرش را چسباند به شیشه باران خورده‌ی تاکسی و گفت: " بلال اگر ترق و تروق نکنه، چی کار کنه رو آتیش؟"

گفتم حیف شد ولی یه روز دوست دارم برم بالا یعنی میشه؟ بابا گفت: «چرا نمیشه؟ بالای تاور حرف نداره لامصب بالا که هستی آدما مث مورچه ان لامصب وقتی چند تن آهنو سیمانو با یه فشار دست جابه جا می کنی خیلی کیف میده. صورتش پر از شادی شد و چشمهاش یک جور دیگر گفت: اون بالا حس میکنی خیلی زورت زیاده حس میکنی اصلا آدم بدبختی نیستی بدبختی تو مشتته، میفهمی زیبا مشتتو که وا کنی و و فوتش کنی بدبختی می پره نه زیبا خانومی عینهو به پرررر که فوتش میکنی تو باد .خیلی چرت و پرت میگم ؟ اگه پرت و پلا میگم بگو من خیلی وقته با یه آدم حسابی حرف نزدم. دلم سوخت از بس دیوانه دور و برش ریخته بود به من میگفت آدم حسابی گفتم نه راس میگی آدم اون بالا که باشه خب احساس قدرت میکنه دیگه یعنی عالیه من که خیلی دلم میخواد برم بالا فکر کنم بهتر از جزایر قناری باشه.»