بریده‌های کتاب پنجره های تشنه: روزنوشت های انتقال ضریح امام حسین (ع) از قم به کربلا

عباس (ع) خودش ناامید شد، هیچ کس را ناامید نمی‌کند.... اگر حاجتمند و گرفتارید بروید پیش ابالفضل (ع)... 💚🤍

یا حسین لک عهدا بالوفا قبرک فی قلبی لا فی کربلا

یادش به خیر آن روزها مسافر کربلا بودن رؤیا بود نه فقط سفر به کربلا در یکی از عملیات ها اعلام شد رزمنده ها با آب فرات وضو گرفته اند؛ یک ولوله ای شد در جبهه ها و کشور حالا ضریح امام حسین با این عظمت بدرقه می‌شود برود کربلا باور کن اسلام و انقلاب و تشیّع با سرعت دارد پیشرفت می‌کند ولی ما مثل ماهی داخل آب متوجه نیستیم.

حجت گفت:« پسری از عقب تریلی بالا آمد. به او گفتم: ``برو پایین پسرجان، الان تریلی سرعت می‌گیرد، خطر دارد!`` پسر گفت:`` اگر نروم پایین، چه کار می‌کنی؟`` گفتم:`` می‌خورمت.`` پسر نگاهی به هیکل من کرد و بی‌درد سر رفت پایین.»

داشت ماجرای تاجر چوب سنی مذهبی را تعریف می‌کرد که چوب های ضریح را از او خریده بودند و او خیلی خوشحال شد که چوب ها قرار است برای ضریح پسر رسول خدا استفاده شود. تاجر گفته بود :" تازه میفهمم چرا اینها هجده سال در انبار من ماند و فروش نرفت.".........

حجت گفت:« یک نفر دستم را محکم گرفته بود و می‌کشید، تا بیاید بالا.» گفتم:« آخ دستم کنده شد.» یارو با خونسردی گفت:« جانت فدای امام حسین علیه‌السلام بشود. دست که چیزی نیست.»

پسری ده یازده ساله، طبلی که روی آن " یا حسین (ع) " نوشته بود، دست گرفته بود و می‌کوبید و گریه می‌کرد. صدای طبل بین آن همه صدا گم شده بود، ولی بعید می‌دانم در دم و دستگاه امام حسین (ع) قطره های اشک آن پسر گم شود.......

شنیده ام اذن دخول حرم امام حسین (ع) اشک است.... 💔

یا حسین لک عهدا بالوفا قبرک فی قلبی لا فی کربلا

حجت که هیکل و اخلاقش مثل جان کوچولوی کارتون رابین هود بود، گفت:« من خسته شدم از بس فک زدم و با مردم صحبت کردم و جواب دادم. از یک جایی به بعد می‌گفتم: انا لا ایرانی، من لا ایرانی! »