بریده‌های کتاب پنجره های تشنه: روزنوشت های انتقال ضریح امام حسین (ع) از قم به کربلا

یا حسین لک عهدا بالوفا قبرک فی قلبی لا فی کربلا

حجت که هیکل و اخلاقش مثل جان کوچولوی کارتون رابین هود بود، گفت:« من خسته شدم از بس فک زدم و با مردم صحبت کردم و جواب دادم. از یک جایی به بعد می‌گفتم: انا لا ایرانی، من لا ایرانی! »

دور و بر آیت الله جزایری که خلوت شد، رفتم برای گفت و گو کنارش نشستم. به مناسبت کسوت علمایی اش سعی کردم سوالات متناسب بپرسم. گفتم :" چرا مردم از ضریح اینطور استقبال می‌کنند؟" گفت :" با دیدن این منظره ها من یاد این حدیث می‌افتم که ' اِنَّ للْحُسَیْنِ فى قُلُوبِ الْمُؤمنینَ مَحَبَّةً مَكْنُونَةً لن تَبْرُدُ اَبَداً ' ، در دل مؤمنین عشق و محبتی به امام حسین (ع) وجود دارد که هرگز سرد نمی‌شود. " 💚💚

حسین وقتی میگفت هل من ناصر ینصرني نمیخواست کسی دستش را بگیرد دوست داشت تا میتواند دست کسی را بگیرد؛ شاید دست من و تو را. یادت باشد دستمان را دراز کنیم برای نجات

پسری ده یازده ساله طبلی که روی آن یا حسین نوشته بوددست گرفته بود و می‌کوبید و گریه میکرد صدای طبل بین آن همه صدا گم شده بود ولی بعید می دانم در دم و دستگاه امام حسین قطره های اشک آن پسر گم شود.

یک نفر دیگر هم گفت : " برای من این صحبت آقای جوادی آملی کنار ضریح خیلی جالب بود که گفت ' ما در زیارت عاشورا می‌گوییم : علیک منی سلام الله....' این یعنی اینکه وقتی خدا ما را آفریده گفته سلام من را به حسین برسانید" 💚

آزادگان هم نامه‌ای نشان داد و گفت:«این را با خط کودکانه در بساط ضریح پیدا کردیم همراه گوشواره‌ای کوچک و بچگانه.» در نامه نوشته شده بود:« امام حسین تو می‌دانی که از همه‌ی دنیا همین گوشواره را دارم فقط. از تو می‌خواهم من و مادرم و بی‌بی را ببری کربلا.» حاج خلج نیم خیز شد و نامه را گرفت و ورانداز کرد. گفت:« ای کاش شماره تلفنش را نوشته بود!»

تریلی سی ساله و اسقاطی شهرداری قم هم به آبروی امام حسین به سه برابر قیمت خریدار پیدا کرد .... یعنی ما هم به اندازه این تریلی مورد توجه آن که باید قرار می گیریم؟

عباس (ع) خودش ناامید شد، هیچ کس را ناامید نمی‌کند.... اگر حاجتمند و گرفتارید بروید پیش ابالفضل (ع)... 💚🤍