اگر "کتاب کمونیسم رفت ، ما ماندیم و حتی خندیدیم" را دوست داشتید احتمالا این کتاب را هم دوست خواهید داشت.
کتاب در مورد تجربیات شخصی نویسنده از حضور در فضای دیکتاتوری رومانی و  آلمان  است. تقریبا در چند ساعت خواندم. متن بسیار روانی داشت. از پیش گفتار مترجم تعجب کردم ، بخوانید تا بفهمید چرا!
      

        یه کتاب معمولی ، کاملا معمولی! که صرفا بخاطر تقریظ آقا مشتاق شدم بخونم. یا سوژه خوبی انتخاب نشده بود یا اینکه نویسنده نتونسته بود سوژه رو خوب پرورش بده و توصیف کنه...به هرحال چیزی از سایر کتب شهدا به روایت همسرشان ، بیشتر نداشت. 
خاطرات همسران شهدا بعد از مجموعه نیمه پنهان ماه  چیز جدیدی نداشته...
      

        دیگران در مورد این کتاب زیاد نوشتند.  ضمن تایید آن ها ، باید به دو نکته در مورد کتاب اشاره کنم ، اولی قالبی و دوم محتوایی 
سبک و ادبیات نگارش نویسنده باب میلم نبود ، علیرغم نظر مثبت  و تقریظ حضرت آقا ، خیلی پخته نبود و به قولی کار در نیامده بود. (البته که صرفا نظر شخصی بنده ست!)
و دوم ، با این قسمت کتاب اکیدا مخالفم :
تو مرد کارهای کوچک نبودی ، تو مرد صحنه رزم بودی و افق های باز. نباید از تو میخواستم در چهاردیواری به کارهای زنانه بپردازی ، نباید!
یعنی چه آقا؟ این چه استدلالی ست؟
کم از کمک کردن پیامبر اکرم(ص)  و حضرات معصومین (علیهم السلام ) در باب کمک در کار منزل شنیدیم؟
با چه استدلالی کمک در منزل را دون شان مرد می بینید ؟ حالا هر مردی که می‌خواهد باشد؟
      

        دغدغه سرکار خانم سامانی برام محترمه!
اما واقعا کتاب بدی بود...بد!
خیلی گل درشت و صریح دوتا از خطرات و آسیب های فضای مجازی حُقنه شده بود در حلق مخاطب...مخاطبی که مشخص نبود کیه! نوجوانه؟ والدینه؟ 
صرفا یه سری  شیطنت های نویسندگی ریز و درشت در دل داستان ها بود که بعضی وقتا حوصله سربر و  حتی بی مورد بود ...
ببخشید اما واقعا خوشم نیامد :)

      

        دارم با خودم فکر میکنم که آیا اینکه بعضی از آدم ها تجربه نزدیک به مرگ دارند و عبرت می گیرند و میتونن بهتر زندگی کنن و بالاخره چیزهایی رو لمس می‌کنن که اگر خدا بخواد میتونن زندگی سالم تری داشته باشند ،  یک نوع تقلب رسوندن نیست؟  البته که حکمت های زیادی پشت این اتفاقات هست ، دم دستی ترینش همین که این افراد مامور میشن تا این تجربه رو برای استفاده سایرین،  نقل و قول کنند. اما باز هم با ذهنم درگیرم که خب "اینا یه تقلبی بهشون رسیده"
به هر حال راضی ام به رضای خدا  :)
      

        هنوز به وسط های کتاب نرسیده بودم ، متن کتاب و داستانش خیلی ضعیف بود.. فکری به سرم زد...
رفتم سراغ شناسنامه کتاب و دیدم بله...نویسنده  موقع نگارش فقط 24 سالش بوده...
نمیخوام ضعف های  کتاب رو  فقط به سن نویسنده ربط بدم  ، نه! ولی نمیشه از این حقیقت هم چشم  پوشید که نویسنده همه ی اطلاعاتی که تا 24 سالگی به دست آورده ( که به نظر  این اطلاعات خیلی هم سطحیه) رو به صورت خیلی ناشیانه تو یه داستان جا داده...
وقتی به بچه های ابتدایی بگی با این چندتا کلمه جمله بساز چی تحویلت میدن؟   نویسنده عزیز  هم انگار که بهش گفتن با استکبار ، مهدویت ، اپوزسیون ، فلسفه ، مدینه فاضله و چندتا اسم تخیلی عجیب و غریب داستان بنویس و شده این کتاب شلم شوربا...
میشه خوندش اما واقعیت باید خیلی اولویت آخر باشه نه حالا حالاها...
در آخر بگم دغدغه نویسنده محترمه اما  دغدغه دلیل نمیشه هرچیزی رو بدون تخصص  تجربه کنیم !
      

        قلم کتاب واقعا گیراست...
به قول مترجم و همه دوستان کتابی ضد جنگ است...
تقریبا همه این مشکلات و سختی هایی که در کتاب ذکر شد عینا در جنگ ما هم وجود داشت اما، فضا و تفکرات را مقایسه کنید با  روایت فتح و خاطرات سربازان دفاع مقدس خودمان...
چقدر تعاریف ، نگاه ها و ذهنیت ها نسبت به یک پدیده متفاوت است.
به گمانم این تفاوت از عقیده نشأت می‌گیرد.عقیده ای که به جنگ به عنوان جهاد و مبارزه می نگرد...سختی های آن را با یک باور و اعتقادی تحمل می‌کند و ان مع العسر یسرا...
خیلی فرق است بین اینکه مطمئن شوی در جبهه حق هستی و دست خدا را روی شانه ات حس کنی ، با اینکه همانطور که در اثنای کتاب ذکر شد ، شک کنی که تو حق هستی یا جبهه مقابل...
فرق است بین "8 سال دفاع مقدس "و  "جنگ لعنتی منفور"
فرق است بین " دستکاری کردن شناسنامه برای اعزام" و "کاری که دترینگ می کند"
فرق است بین "مهدی باکری ها ، خرازی ها ، همت ها" با "هیمل اشتوس ها"..
باز می‌گویم که این تفاوت ناشی از همان عقیده است...

      

        با خوندن دومین کتاب از مجموعه اخلاق توحیدی، به این مجموعه و نحوه نگارش کتاب ها بیشتر علاقه مند شدم.
در دنیای امروز که بعضی اضافات خارج از حوصله مخاطب است ، پرداختن به جان کلام و اصل مطلب می تواند بزرگترین حسن یک اثر باشد.
تواضع هم مانند توکل ، به بیان نکاتی کاربردی ، همراه با مصداق های هوشمندانه  می پردازد و  مفهوم  و لزوم تواضع ، تفاوت آن با عزت نفس و اعتماد به نفس را به خوبی تشریح می کند
      

        چقدر نیاز داریم به شناختن و شناساندن آوینی...
این تفکر عرفانی و آرمانی ، بی بدیل است...
چه بسیار چنین اندیشه و اندیشمندانی که زیر سلطه زر ، زور و‌ تزویر گم شده اند.
این کتاب شروع خوبی برای مطالعه کتب شهید آوینی هست..اما توجه داشته باشید که شمارو از مطالعه خود کتاب های  شهید آوینی بی نیاز نمیکنه!!!
      

        انتظار من را از خواندن  درباره تنهایی برآورده نکرد...(احتمالا بخاطر ذهنیت و پیش داوری ای که قبل از خرید داشتم)
بیشتر حس میکردم کتابی علمی_ پژوهشی میخوانم تا فلسفه !
سرشار از نتایج پژوهش هایی حول و حوش تنهایی..! و ارجاعات پراکنده به کتب گوناگون
البته اگر سخت گیری رو کمی کنار بذارم ، با فصل انزوا بیشتر ارتباط گرفتم.. چیزی که به زعم کتاب هم در جوامع امروزی کم رنگ شده ، همین خلوت گزینی و انزواست..به مثابه فرصتی برای تفکر!
امروزه مردم از خلوت خود فراری اند چون نمیدانند چرا و چگونه و درباره چه ، تفکر کنند!

      

        تمام شد....
کتاب را با صدای گرم حاج حسین یکتا خواندم..
روایت هایی از جنگی که صرفا جنگ نبود...
در خلال روایت های اصلی  از جنگ  ، خاطرات دوران کودکی ایشان هم روایت می‌شد که بعضی اوقات خیلی با جزئیات و خسته کننده می شد...
برای منی که با همه ی سختی ها و کمبود هایش، عاشق دهه شصت و حال و هوای جنگ و جبهشم ، خوندن یه کتاب که ملموس و بدون رتوش اون فضا رو برام توصیف کنه یه غنیمته... 
این روز ها همزمان با شرایط کشور و پیچیدن عطر شهادت
 دلم آشوبه..
تلاطم دارم
سردرگمم...
نیاز دارم به یکی مثل سید مهدی موسوی که بیاد بگه:  ما برادری رو در حقت انجام دادیم تو هم از این به بعد تسبیحات حضرت زهرا(س) رو شمرده شمرده بگو

یکی که بیاد و بگه چه کنم...!!
      

        میشه گفت کتاب یک کپسول از نکات ضروری و کاربردی در مورد موضوع توکله...مثال ها و مصداق ها به خوبی و به درستی آورده شده بود..
یک جزوه جمع و جور با ادبیات خیلی راحت..
خوندنش کمتر از یک ساعت طول میکشه..