این کتاب،جزو بهترین های معمایی_مدرسه ای محسوب میشه.همه ی استاندارد های کتاب معمایی رو داره( زبان گوینده داستان که اول شخصه، جزئیات دقیق، پیچیدگی ماجرا و...)
و البته استانداردهای ژانر مدرسه ای رو هم داره قطعا😂
ماجرای اصلی ماجرا در واقع بخش های پایانی کتاب بود، بعد اینکه آیوی دفترخاطرات خواهرش رو پیدا می کنه و...
من خصوصا از بخش اون خشونت های مثلا مدیر خوشم اومد🤣 که در واقع همون آسیب روحی و روانی معلما به ما بچه های بدبخت رو نشون میداد🤡
خلاصه که کتاب خفنی بود و واقعا ارزش خوندن داشت~
        

                درسته،من این کتابو خوندم و هنوز زنده م.
با قسمت های پایانیش، جوری اشک می‌ریختم که فکر می کردم دیگه نمی تونم نفس بکشم..
این میزان از دردناک و غم انگیز بودن یه کتاب ممکن نیست.
شما، اول های کتاب با یه تراژدی نرمال رو به رو میشین، دختری که ممکنه هر لحظه بمیره و پسری که سالم و سرحال دوسش داره.
بعد یهویی، همه چی عوض میشه، دیگه عشق و افکار اونا راجب همدیگه مهم نیست، تنها چیزی که مهمه اینه که آگوستوس بتونه زنده بمونه...
که خب نمیمونه
متاسفم اگه اسپویل شد اما اگه قصد خوندن این کتابو دارین، باید بدونین در آخرش با چه چیزی رو به رو میشین.
از بدترین پایان های کتاب های عاشقانه اینه که یکیشون بمیره و اون یکی چیکار کنه؟ نمیره و به زندگیش ادامه بده.
آقای جان گرین ، شما خیلی تو حق هیزل و آگوستوس بد کردی...نمی تونم ببخشمت.. شرمنده..
        

                کتاب خیلی قشنگی بود، اما اونجوری که باید، نه هیجان داشت و نه احساسات آدم رو تحریک می کرد.
کلی بیچاره خیلی درد کشید اما عوضش در آخر، یکی دیگه رو پیدا کرد.خب، این مسخره بود.یعنی چی آخه هنوز بزار یه ماه از مرگ عشقت بگذره بعد..
خلاصه که اصلا از پایانش خوشم نیومد،  می تونست بهتر باشه، می تونست صحنه های غم انگیز بیشتری برای جذب مخاطب داشته باشه..
و اینکه بنظرم کتاب سانسور داری بود اما خب واقعا هم حق داشتن، بعضی جاها واقعا آدم نمی دونست بخنده یا گریه کنه😅

        

                قشنگ بود، ولی عالی نبود
مثل جلد قبل یکم شینگ ین رو مخم می رفت، خب لعنتی یکی رو انتخاب کن تموم شه دیگه
وقتی هم که انتخاب کرد، معشوقه ش مرده بود، خیلی هم عالی
یه پایان بازی داشت و بیشتر دلم میخواست بدونم لیوای آخرش با کی می سازه و سرنوشت شینگ ین و ونژی چی میشه
اما در هر حال، کتاب سطح معمولی بود
        

                این کتاب، جزو معدود کتاب های مشهوری بود که خوندم و ارزش ترند شدن رو داشته..
اصلااا این کتاب رو با خدمتکار مقایسه نکنین؛ چون جذابیت این کتاب واقعا قابل مقایسه نیست^^
برای کسایی که کتاب رو نخوندن،بقیه یادداشت، احتمال اسپویل داره:
وقتی که راوی یه کتاب جنایی_معمایی مثل این کتاب، شخصیت اصلی باشه، هی وسوسه ت می کنه که به خوندن کتاب ادامه بدی و با دلایل مختلف، قاتل رو حدس بزنی و برای خودت توجیه ش کنی.خلاصه که خیلی جذاب‌ترش می کنه.
اوایل کتاب، خیلی معمولی شروع شد.بنظر میومد یه دختر، تو یه کتاب رئال، می خواد از بدبختی هاش و زندگی ش بگه اما اینطور نبود.
تو روزی که کتاب رو  شروع کردم، اصلا زمین نذاشتمش و تو حدودا ۳ ساعت تمومش کردم.
موقع خوندن، مغزم درگیر این بود که:" کی مادربزرگ رو کشته؟"
اوایل به کانر و نانسی مشکوک بودم.هردوتاشون جزو اون افرادی بودن که پتانسیل قاتل بودن رو دارن و همچنین دلایل محکمی برای این کار داشتن( نانسی) و یا زیادی راجب همه چی نظر می دادن( کانر)
اما بعدتر به قاتل قشنگمون، تریکسی هم مشکوک شدم.بچه ها می تونن بیشتر از بزرگترا آب زیرکاه باشن.
کم کم،با خوندن بیشتر، شکاکیتم نسبت به نانسی کم شد.بئاتریس و نانسی، بیشتر از اینکه عروس و مادرشوهر باشن، دوست بودن.
و اگه منطقی فکر کنیم، یه بچه واقعا نمیتونه چندین نفر رو تنهایی بکشه.
پس روی کانر تمرکز کردم؛ اما بعدش گیج شدم.تنها راه ممکن اینکه کانر قاتل باشه، این بود که با مادربزرگ هماهنگ کرده باشن و مادربزرگ، خودش نمرده باشه..
بعد مرگ کانر، گزینه م موند همون خود مادربزرگT^T
اما شرط می بندم هیچکدوممون فکر نمی کردیم تریکسی و بئاتریس اینقدررر باهم صمیمی باشن و دست به قتل بزنن.
آخرش خیلی غیرمنتظره بود( هم فهمیدن اینکه قاتل کی بوده و هم اینکه دیزی واقعا زنده نیست) ولی بازم یه چیزی رو نمی تونم درک کنم.
حتی اگه بقیه هم یه کار اشتباهی رو کرده باشن و دیزی رو کشته باشن، بازم کشتن اونا کار درستی نبود و دیزی رو برنگردوند، درسته؟ یه انتقام بی نتیجه.
اما نانسی و شوهر سابق بدبختش چرا کشته شدن؟
یعنی بئاتریس واقعا اونقدر کینه داشت که بچه خودشو بکشه؟
اینجاهاش یکم گنگ بود و بنظر میومد آخرای کتاب نویسنده کم آورده و همه مکالمه ها رو خیلی سریع پیش می برد.
این نیم ستاره برای این دلیل بود.
        

                یه شاهکار تاریخی از دوره ناپلئون
واقعا؟
به خاطر یه حرف آدم می خورید؟
اونم کسی که کلی بهتون لطف کرده و بهش رای دادین؟
آره، این کتاب میرسونه که آدم ها در واقع عقل ندارن و مثل حیوونا هستن.اونا  فقط بعضی وقتا تظاهر به داشتن عقل میکنن
به زبان دیگه، ما تو موقعیت هایی که انسانیت رو زیر پا میذاریم، دست کمی از حیوونا نداریم و شاید بدتر از اونا باشیم!
خیلی از این کتاب خوشم اومد( مخصوصا بخشای شکنجه که بنظر دوستام خیلی حال به هم زن بود اما لعنت به اون قسمت پخته شدن آلن که واقعا دلم می خواست بالا بیارم :/) اما بنظرم بعضی قسمتها سانسور داشت...
در کل کتاب خوبی بود و ارزش خوندن داشت

        

                کتابی پر عشق های اشتباه، دوستی های عمیق، خشونت بی حد، خاطرات تلخ و...
بهترین کتاب کلاسیکی بود که تا حالا خوندم و برخلاف بیشتر آثار کلاسیک، مسائل فیمینیستی نداشت و این برام کتابو جذاب کرد.
این ستاره های کم هم به خاطر هیت کلیف و پسرش بود تا ببینه و بسوزه😂
واقعیتش، از شخصیت اولیه هیت کلیف یه گذشته تلخ و آینده روشن رو انتظار داشتم ولی اینطور نشد.ذاتا آدم بدی بود و این ناامید کننده بود.همچنین، پسرش لینتین هم به نظر آدم خوبی میومد و ترجیح میدادم زنده بمونه و با کاترین زندگی خوبی داشته باشن ولی اونم آدم خوبی از آب در نیومد.
اینکه داستان دوتا راوی( نل و لاک وود) داشت یکم عجیب ولی داستان رو جذاب کرد؛ هرچند بعضی وقتا نمیفهمیدم کی داره تعریف میکنه!
به هرحال کتاب خوبی بود و ارزش خوندنشو داشت
        

                کتاب چندان جذابی نبود
در واقع، اگه به عنوان کتاب جنایی انتخابش کردین، اصلا ادامه ندید چون واقعا کتاب چنین ژانری نیست
شروع خیلی کسل کننده ای  داشت.ترجیح می دادم یه ابتدای هیجان انگیز داشته باشه تا بیشتر به کتاب جذب بشم و مجبور نشم که به خاطر ترند بودنش این کتابو بخونم
از ترجمه هم که نگم براتون...کلی سانسور داشت و توی صحنه های خاص می پرید به ماجرای دیگه
عنوان کتاب رو هم دوست نداشتم. به نظرم بهتر بود یه اسم باحال تری تو مایه های آدمکش یا هرچی داشته باشه
این دوتا ستاره هم به خاطر مبهم و معمایی بودن ماجرا دادم، تا آخر نفهمیدم مقصر ماجرا کیه
در کل واقعا چندان ارزش خوندن نداشت
        

                کتابای این شکلی رو زیاد دوست ندارم، مثلث های عشقی که توش وجود داره و چیزهایی از این قبیل اما...
به جرئت می تونم بگم یکی از خب..بهترین های معمایی-عاشقانه:))
اولش خیلی خوب  و عادی شروع شد و پایانش هم که اوفف~
من شخصا در حد معمول ازش لذت بردم:))
فقط نویسنده عزیز، جنیفر جان یک سوال.به نظرت شخصیت اصلی یکم زیادی باهوش نبود؟ بعضی مواقع به طرز عجیب و غیرعادی ای می تونست همه چیز رو بفهمه....
یا برخی مواقع کلا قضیه فمینیستی مانند بود.به طوری که اگه یک پسر میومد کتاب رو بخونه از بخش های مد و میکاپ چیزی سر در نمیاورد، درسته؟
اما در کل قشنگ بود و هرچی باشه آخرش وادارم می کنه که ادامه ش رو بخونم..
        

                هر طور شده، این کتاب باید خونده بشه
فرقی نمیکنه موضوع و نوع کتاب موردعلاقتون باشه یا ازش متنفر باشین؛ و حتی اهل کتاب باشین یا خیر، این کتاب قطعا نظرتونو راجب "کتاب خوندن" عوض میکنه.
اگه تخیلتون قوی باشه،خط به خط کتاب میاد جلوی چشماتون، مثل فیلم می بینینش و احساسات کاراکترا رو با با تمام وجود حس میکنین؛ انگار که خودتون دقیقا وایستادین اونجا و دارین همه ماجرا رو تجربه می کنین:>
من تمام طول کتاب همراه مینا بودم. وقتی خودشو داخل دریا پرتاب کرد،‌ به داخل اعماق دریا فرو رفتم.وقتی عاشق شین شد، منم عاشقش شدم. 
با اینکه بعضی وقتاخودشو فدای خیلی چیزا برای مردمش یا بقیه می کرد و من نمی تونستم درکش کنم، همچنان عاشق اون و شین بودم:))
"خیلی از کسایی که این کتاب رو خونده بودن، اون رو بی منطق و دارای تخیل زیاد، توصیف می کردن؛ اما برای من کاملا قابل باور بود که خدا یا الهه ای وجود داشته باشه که کل دنیا رو کنترل کنه! کسی چه میدونه؟ هر چیزی توی این دنیا ممکنه. ریسمان سرنوشت واقعیه و دقیقا مثل چیزی که مینا گفت، با اینکه قابل رویت نیست اما وجود داره و بعضی وقتا دو نفر هر سر ریسمان جدا میفتن و آسیب پذیر میشن..."
-من به گرایش کسی کاری ندارم ولی از نظر خودم مفهوم این کتاب، عشق خالص بود. اینکه عشق واقعی، هرچقدر هم دور و دست نیافتنی باشه، بازم نمیشه عوضش کرد یا از بین بردش.چون عشق، چیزیه که داخل قلبته و دیده نمیشه اما تا ابد وجود داره •~•

        

                ماجرای کتاب جالب بود، زندگی روزمره یه پسر آمریکایی، پس می تونم بگم یه جورایی تکراری بود. توی اکثر کتابای اروپایی یه شخصیت تقریبا خلافکار هست که مجبور میشه بره خونه سالمندان( همیشه خدا هم اونجا با یکیشون دوست میشه)
ولی این ماجرای گیتاریست بودنش یکم ماجرا رو متفاوت کرده و به کتاب حس و حال بخشیده
اما.. من واقعا دلیل انتخاب اسم کتاب رو درک نمی کنم ! شاید این اتفاق حالا مثلا تصادف و رانندگی باعث تغییر رندگیش شده باشه ولی به نظرم اسم کتاب باید یه چیز جذاب تری می بود، نه؟
و شروع داستان یکم گنگ بود و کنجکاوی آدم رو برمی انگیخت.(از معدود کتابایی که خوندم و آخر داستان اومده اولش)
و این نیم ستاره ای که کم کردم به خاطر سوتی های شخصیتاش بود😔😂
همین و بس🤡
        

                ازش  تعریف زیادی شنیده بودم ولی با توجه به حجم کمش به نظر نمی رسید چندان آش شله قلمکاری باشه!
و همینطور هم بود
ایده پردازی کتاب خیلی تکراری و کپی بود و یه جورایی حوصله سربر
با اینکه مثلا یه کتاب  ترسناک ولی من حتی توش هیجانی هم حس نکردم !!
و این سه ستاره فقط به خاطر پایان جالب و شخصیت های قشنگش بود:))