مردم به زمانشان  شبیه ترند تا به پدرانشان
امیر مومنان علی علیه السلام
      

        توصیه میکنم کسانیکه که ادعا دارندکتاب خوان یا کتاب خوار هستند مطالعه کنند  تا ببینند چطور کتابشناس شدن ایشان  اونوقت  حتما دیگه ادعایی نخواهند داشت
      

        یکی از ناشناخته ترین وقایع زندگی انسان مرگ 
به تعبیر امیر مومنان توی این عالم هیچ امری را یقینی تراز مرگ پیدا نمیکنید که اینقدر مردم به آن معامله شک کنند
یعنی مرگ یقینی ترین چیزیست که در عین حال مردم آنرا مشکوک ترین چیز میدانند


جمله پرمغز کتاب سخن پیامبر که درود خداوند برایشان و خاندان پاکشان باد
دیوانه واقعی کسی است که وابسته و دلبسته زخارف دنیاست
      

        و....
      

        جناب امیرخانی  همینقدر که  ماهر هستند در به چالش کشیدن ادبیات نهفته و پس ذهنی خواننده ، ایجاد موج سواری بر کلمات و احساسات و... ( بیشترش رو همه  بهتر میدونید)  بنظرم خیلی هم  استاد هستند در انداختن خواننده در دریا دریا سوال  و درگیری با خودش و زندگیش و چراییش و هزاااران چرا و آیا و چطور و..‌‌
چه خبره مرد !
چه می‌کنی با ما 

من بامداد کتاب رو تمام کردم تا همین الان در حال دست و پا زدن تو این سوالات بودم 
الان که یه ریزه خودم کشیدم بیرون تا نفس بگیرم 
حس کردم جناب امیر خانی  در افق نشسته و  لذت میبرد ازین درگیری و گهگاه دست و پا زدنها
مرد مومن کوتاه بیا
اینقدرم لازم نیست گرداب سوالات ایجاد کنی
من پیدا کنم  آن کسیکه گفت این کتاب با دیگر اثرهای نویسنده تفاوت فراوان داره یه رمان  نه چندان عمیق😳 
قطعا نخوانده  نظر داده
از بس قلپ قلپ از گرداب سوالات ذهنی خوردم  خصمانه سه ستاره دادم.🥴 
      

        توصیه میکنم حتما بخوانید کتاب را بدون نگاه ادبیاتی و تحلیل و.. تلنگر محکمیه بنظرم  واقعیت‌های تلخ رو خیلی عزیزان به رخ می‌کشد .... 
کتاب کم حجم و روانیست ولی نتوانستم و نخواستم طوطی وار بخوانم برم جلو   سعی کردم با تامل  بخوانم  
گاهی در ظاهر مبهوت بودم. اما درونم جنگ و جذابی بین حسهای مختلف بود 
امیدوارم درگیری با خودم به نتیجه عالی برسه 
تا حالا بیراهه رفتم  هرچقدر بدوم هم عقب هستم اما نباید بذارم زاویه ام با  صراط مستقیم بیشتر و بیشتر بشه 
کاش  با عنایتی زاویه ام رو کم و کمتر کنم
      

        این  مدل غم و درد و رنج  خیییلی روی قلبم سنگینی می‌کنه  هرچی سعی میکنم همزادپنداری نکنم نمیشه خون گریه کردن و جگر ریش شدن و غرورهای شکسته و...  نمی‌گذارد سرعت خواندن متعادل شود 
داستانهای حقیقی خیلی  تلخ تر و پر رنگتر هم خوانده ام اما این داستان نمیدانم چه میکند با قلبم 
شاید هم  بخاطر بالارفتن سنم باشه🤔
      

        روایتی جدید با متنی روان 
ازون کتابهایی  که خیلی سریع می‌خونی و متوجه نمیشی زمان چقدر گذشت بر عکس برخی کتابها که جلو نمیره 
بدون هیچ پیچیدگی و با سرعت خوبی از حوادث میگذرد

      

        هرچه کردم نتونستم ستاره ها رو طلایی کنم نه اینکه  ستاره دار نباید بشه بسکه غرق  دم در حال احوال  دخترافغانی که با شرایط عجیب دست و پنجه نرم کرده و ... 
از اول خواستم خودمو یکم در موقعیتش قرار بدم مثل بقیه قهرمان‌های داستانها ولی نشد که نشد البته جدای ازینکه مدینه قهرمان داستان نبود 
از جاییکه حدس زدم ته داستان رو دیگه کلافه شدم😞
      

        ‌