زیبا و دوست داشتنی بود
      

        چون قبلا کارتونش رو دیده بودم آخر داستان رو میدونستم ،ولی جزئیات و فضاسازی و تعریفدهایی که از هرچیزی میشه رو واقعا دوست داشتم 
      

        من معمولا یادداشت بلند بالایی برای یک کتاب نمی نویسم و سعی میکنم همون در حد چند کلمه منظورم رو برسونم 
امااااااا واقعا هیچ کلمه ای برای بیان نظرم راجب این کتاب سی و پنج فصله پیدا نکردم 
کتاب نوشته خانوم سوزان هریسون هست (من نمی دونستم نویسنده زنه )
شروع کتاب با نشون دادن زندگی یه زوج اغاز میشه که بیست ساله باهمن ولی دختره فاز روانشناسی برداشته و نذاشته ازدواجشون ثبت بشه (که اخرای کتاب به شدت پشیمونه از این بابت )
وقتی کتاب رو شروع کردم به نظرم معمولی بود و راجب بهش خنثی بودم که با گذشته چند فصل نظرم تغییر کرد،خیلی خلاصه بگم به هرچی که من بهش باور دارم در تضاد بود و به همین دلیل ادامه دادم که ببینم این نوع تفکر که خیلیا امروزه بهش میگن روشن فکری و اپن ماین(درست نوشتم) بودن چجوریاس.
بپردازیم به شخصیت ها 

در ابتدا شخصیت اصلی زن(جودی)
روانشناس بود و واقعاااااا رو مخم بود هر کوفتی که توی داستان اتفاق می افتاد رو ربط میداد به مسائل روانشناختی 
شریک زندگیش با یکی دیگه ریخته رو هم =اشکال نداره نیاز داشته حتما پیش میاد (تکرار شده به اندازه بیست بار در طول کتاب)

شخصیت اصلی مرد(تاد)

لاشی،بی وجدان،مزخرف و ....
فک کن طرف داره از یکی دیگه بچه دار میشه (دختر دوست صمیمیش )ولی فکر و ذکرش پیش دوست دختر سابقشه 

یا مثلا همزمان هم داشت ازدواج میکرد هم بچه دار میشد هم از دوست دخترسابقش(شریک زندگیش )جدا میشد و همچنان چشماش دنبال اندام منشیش بود

کتاب فاقذ هرگونه هیجانی بود 
به نظرم اگه قصد خوندنش رو دارین نخونین مگه اینکه مثل من بخواین خودتون رو اذیت کنین
      

        کتاب جالب و زیبایی بود 
ولی متاسفانه هیچی از پایانش نفهیدم
      

        نست به بیشتر کتاب ها تو ژانر و سبک خودش جالب بود،
لحظات عاشقانه گوگولی مگولی زیادی داشت و از  اینا نبود که موقع خوندش حالت بد بشه
      

        خب برای بار سوم و یا چهارم جلد اول این مجموعه رو تموم کردم،
ژانر مورد علاقه من فانتزی و جناییه 
ولی خوندن نوشته های خانم مونتگمری همیشه باعث میشه آرامش و اطمینان خاطر از اینکه دنیا هنوز تموم نشده و ادامه داره به تک تک سلول های بدنم تزریق بشه،
شخصیت آنه واقعیت به من کمک میکنه که با مشکلاتم کنار بیام و همیشه وقتی که کتاب رو میخونم متوجه میشم که همچین هم مشکلاتم بزرگ نیستن و در عوض باید از زیبایی هایی که خدا آفریده لذت ببرم و خداروشکر کنم که خیلی چیزا دارم،
      

        به عنوان اولین کتاب ۴۰۴ تجربه باحال  جالبی بود 
وقتی که شروعش کردم تا بخونم ،اولین چیزی که نظرم رو جلب کرد این بود که فضاش شبیه سریر بودن و این یعنی من قرار بود تا آخر بخونمش 
من این کتاب رو واقعا دوست داشتم،فضاسازیش،شخصیت پردازیش،قلم نویسندش ،خلاصه همه چیزش با اینکه تقریبا تو اکثر داستان ای فانتزی وجود دارن ولی برام تازگی داشتن 
و شخصیت کای >>>>>>>>>>
در طول کله داستان آرزو میکردم که ای کاش کای واقعی بود 
      

        خیلی کتاب خوبی بود و روندش با تمام جنایی هایی که خونده بودم متفاوت بودم 
و فقط به خاطر پایانش بهش یه ستاره کم میدم
      

        اون مرد ایتالیایی و آمریکایی هست،کت وشلوار سیاه با پیرهن سفید میپوشه ،همیشه مرتب و آراسته هست،کتاب میخونه ،به یونان باستان علاقه داره،خیلی با سواده و استاده دانشگاهم هست=>>عشق منه 
ولی اون شاید قاتله (مهم نیست)
      

        بخش اول این کتاب واقعا مورد علاقم بود و بی صبرانه لحظه شماری میکردم که بخش دوم رو بتونم تهیه کنم و شروع به خوندش کنم.
و بالاخره روز موعود فرا رسید.
من به قدری ذوق داشتم که این کتاب رو توی چهارساعت تموم کردم،
شنیدین که میگن برا هرچی جلو جلو ذوق داشته باشی،همه چی خراب میشه؟
این اتفاق دقیقا برای من افتاد 

و حالا نظرم راجب بخش دوم افعی و بال های شب؟

ابتدای کتاب خیلی هیجان انگیز جذب شد به طوری که تونست من رو مجذوب خودش کنه ولی رفته رفته قلم نویسنده افت کرد،اواسط کتاب شخصیت اوریا خیلی مودی شده بود و نمی تونست خوب و از بد تشخیص بده و در آخر گند زد به همه چیز 
این داستان از نظر هیجان و آدرنالین هیچی کم نداره،و شما با خواندن هر سطر بیشتر برگاتون میریزه
ولی به نظر من شخصیت اصلی پسر نباید به اون صورت پاسخ عشق اوریا رو میداد،اونم با کشتن مهم ترین شخص زندگی اوریا 

من قصد هیچ توهینی به طرفداران کتاب و شخصیت رین ندارم (این کتاب بخش اولش واقعا مورد علاقه منه)
      

        من این کتاب رو فقط تا صفحه ۳۸۵ خوندم 
باهاش احساسات متفاوتی رو تجربه کردم
و حسم به شخصیت ها این کتاب اینکه 
از لایا و الایس بدم میاد چون به هم رسیدم ولی موسی   هلین ؟
اصلا دلم نمیخواست مهریا و هارپر و دارین بمیرن برا همین ادامه ندادم و به نظرم اصلا حقشون نبود که بعد از چهار جلد بدبختی و پشت سر گذاشتن هزارتا مصیبت نتونن به خوشبختی برسن 
ولی کتاب رو دوست داشتم
      

        من انتظار یه داستان عاشقانه دراماتیک داشتم ،با خودم فکر میکردم که دیگر معمایی برای رمزگشایی وجود ندارد ، ولی گویا اشتباه میکردم.
این کتاب من رو به طور کامل شگفت زده کرد 
و من عاشق هر چهار برادر هاثورن شدم
و در آخر چیزی که واقعا قلب من رو به درد آورد اینکه
ناش لیبی رو پیدا کرد
جیمسون عاشق ایوری شد 
ژاندر برای مکس دسته گله کتابی فرستاد
و گریسون؟با یاد و خاطره‌ی کسی که واقعا عاشقش بود می سوزد و می سازد
      

        نکته‌اش همینه برایس، نکته زندگی،برای زندگی کردن،برای عشق ورزیدن همینه که بدونی فردا ممکنه همش رو از دست بدی.این باعث میشه ارزش همه چیز خیلی بالاتر بره
      

        کتاب مهیجی بود 
من به شخصه نمی‌تونستم اتفاقات صفحه بعد رو از پیش حدس بزنم
      

        واقعاً پشمام ریخت 
قاتل بی آزارترین فرد بود
جوری که همه به هم ربط داشتن>>>>>>>>