یک کتاب جنایی کاملا معمولی .با ترجمه نسبتا غیرقابل قبول‌.
یک سوم اولیه داستان رو که خوندم پایانش کاملا برام قابل حدس زدن بود . یکی دوتا موضوع نسبتا جذاب داشت مثلا این‌که کمیل خودآزاره و کلمات رو روی پوستش حک می‌کنه و رابطه‌اش با مادرش .
ولی به جز این‌ها به نظرم چیز خاصی نداشت . دودلم که سریالش رو ببینم شاید جذاب‌تر بود.
        

          کتاب وحشتناکی بود، خیلی وحشتناک.
این‌قدر تک‌تک آدمای داستان بدبخت و نابود بودن که آدم باورش نمی‌شد، آخه مگه می‌شه؟
فکر نکنم تا به حال تو یه شب تونسته باشم با چند تا بیمار روانی که البته بیماری یکی‌شون خیلی هم نادره آشنا بشم و این‌قدر قشنگ و دقیق بفهممشون. 
تازه بدآموزی هم داشت.
یه چیزی هم بگم، فکر می‌کنم کمی اسپویل به همراه داره. 
چند وقت پیش که افتاده بودم رو دورش و صفحه‌های ویکی‌پدیا رو زیر و رو می‌کردم و از این قاتل سریالی به اون یکی می‌پریدم، به یه مطلب برخوردم که یه افسر پلیس اون رو نوشته بود. می‌گفت ما تو جریان یکی از قتل‌ها، اون‌قدر شواهد و مدارک داشتیم که تقریبا مطمئن بودیم که قتل، کار یه زنه. اما هیچ‌کس نمی‌خواست زیر بار این حقیقت بره، حتی خود افسرای پلیس. چون تصوری که از یه زن تو ذهن اکثر افراد هست، یه فرد دل‌رحم و مهربونه با یه غریزه مادری قوی. همچین آدمی هم که نمی‌تونه قاتل باشه، چه برسه به قاتل سریالی!
اما خب به نظر من حرف کمیل درست بود، بعضی زن‌ها برای مادر شدن آفریده نشدن.
        

          خیلی جالب و پرکشش بود. حالا وقتشه سریالشم ببینم
        

          واقعا مسخره بود
کتاب و تموم کردم و قاتل و درست حدس زده بودم
خلاصه که اگه به خوندن کتاب های فریدا مک فادن عادت دارید این کتاب اصلا پیشنهاد نمیشه و حتی بنظرم انقدری کتاب های فریدا آدم و غافلگیر میکنه که اصلا غابل مقایسه با کتاب های خانوم مک فادن نیست
        

          بعد از دیدن سریال، کتابو خوندم که مطمئن بشم چیزی از قلم نیافتاده. و چقدر خوب شد کتاب رو خوندم، چون چند صفحه ی پایانی کتاب در سریال نیستن. 
مطابق معمول، کتاب خیلی از سریال بهتر و قوی تره. مخصوصا اینکه تمام بازیگران سریال از اون چیزی که باید باشن بزرگ ترن. مثلا آما در سریال شانزده یا هفده ساله به نظر می رسه، در حالی که در کتاب فقط سیزده ساله شه و خب مست کردن و مواد مصرف کردن در سیزده سالگی خیلی وحشتناک تره. 
کلا به نظرم کتابو بخونید. من ترجمه ی سمیه کرمی از میلکان رو خوندم، بد نیست، اما عالی هم نیست. سانسور هم زیاد داره :)
        

          
یک خانوم خبرنگار که مشکلات روحی هم داشته برای تهیه‌ی گزارش از قتل دو دختر نوجوان مجبور میشه به زادگاهش و پیش مادرش برگرده، مادری که چندان رابطه‌ی خوبی باهاش نداره و الان با شوهرش و دختر کوچکش زندگی می‌کنه. در مسیر تهیه‌ی این گزارش از زندگی خودش هم تعریف می‌کنه و حقایقی فاش میشه. بیشتر از اینکه داستان جنایی باشه تم روانشناسی داره. توصیفات صحنه‌ها خوبه و داستان هم نسبتاً کشش خوبی داره.ه
        

          بد نبود ولی کاملا قابله حدس بود
تنها بخشه عجیبش فصل ۱۱ بود 
        

          داستان دختری که بعد از سالها به خانه ای برمیگرده که روزگاری فقط براش کابوس بوده ،اون هم به عنوان یک خبرنگار برای کشف قتل دو دختر بچه .
ماجرایی عجیب و تا حدی ترسناک درباره ی عشق و وابستگی بیش از حد و محبتی که تبدیل به جنون میشه .
من از کتاب خوشم اومد چون بیماری های روانی خاصی رو هم بیان می‌کرد و از این نظر جالب بود .

        

          یک کتاب جنایی معمولی و متوسط بود 
توصیفات و توضیحات اضافه زیاد داشت ولی در عین حال اطلاعات مفیدی درباره ی موضوع اصلی به خواننده نمی داد ...! 
تقریبا تا زمانی که ۸۰ درصد کتاب را مطالعه کرده بودم از خواندن آن ناامید شده بودم که خداروشکر پایانی نسبتا قابل قبول تر از آنچه تصور می کردم داشت و توانست من را کمی راضی کند که حداقل اگر از خواندن این کتاب خوشحال نیستم ناراحت هم نباشم ☺️
        

          قلم فلین رو خیلی دوست دارم
 داستان پرکششی داشت، فضاسازیش خوب بود
ژانر جنایی روانشناختی اش رو دوست داشتم 
البته من همزمان با سریالش کتاب رو خوندم که لذتش رو دو چندان کرد
طبق معمول کتاب سانسور زیادی داشت که رو اعصاب بود:)


        

          وقتی کتاب براتون قشنگ تر میشه که سریالش رو یک دور دیده باشید ، زیبا زیبا زیبا!!!!!
        

          واسه افراد مریض مثل خودم که گلتی پلژرشون خوندن جناییه واقعا فوق‌العاده خواهد بود.
نه بیشتر از پشت درهای بسته اما به همون اندازه سیک و آزاردهنده بود. خوشحالم که تو روز تموم شد. اگه قبل خواب تموم می‌شد خوابای خوبی نمی‌دیدم