من اصلا از کلیشه ها خوشم نمیاد و خیلی روی این حساسم که نه کتابهایی که میخونم کلیشه ای باشن نه شخصیت ها و...
و این کتاب کلیشه هارو تا حدی شکست. شخصیت اصلی منفی بود و اعتراف میکنم اول داستان ازش متنفر بودم و کم کم باهاش ارتباط گرفتم مثلا وقتایی که کالیاس مسخرش میکرد و توجهی بهش نداشت خیلی خوشحال میشدم. 
و از کالیاس بیشتر از بقیه شخصیت ها خوشم اومد. 

داستان درمورد همین خیانت ها و دسیسه های درباره با چاشنی عشق و فانتزی. جالب بود اما یه سری چیزا قابل پیش بینی بود برام.

شروع خیلی سریع اما در عین حال قوی بود ولی پایانش رو خیلی دوست نداشتم. 

      

        من این کتابو با کلی ذوق از نمایشگاه سفارش دادم چون تحت تاثیر ایده ای قرار گرفته بودم که قرار بود داشته باشه و وقتی رسید 
سعی کردم شروعش کنم.  خوب پیش رفت اما واقعا یه سری چیزهاش منزجر کننده بود و اصلا کششی هم در من ایجاد نکرد که ادامش رو بخونم.
شاید بعدا وقتی که دیگه هیچ چیزی برای خوندن نداشتم رفتم سراغش. 
      

        وقتی تموم شد یه مدت فقط به جلوم نگاه میکردم و تو ذهنم با خودم درگیر بودم. پایانش حس عجیبی داشت و واقعا نمیشه از این گذشت که شیوه روایتش و گمراه کردن خواننده از قاتل واقعا گول زننده بود ( که دلیل این که میگن « خوشمون نیومد چون که آگاتا کریستی گولمون زد » رو اصلا نمی‌فهمم . هدف همین بوده اصلا!)

من که درگیرش شدم و تا حد ممکن سریع خوندمش چون میخواستم بفهمم قاتل کیه... شخصیت ها تا حدی خوب بودن اما برعکس کتابای قبلی که از این نویسنده خوندم نشد اونقدر بهشون نزدیک بشم. جزئیات ماجرا جذاب بود . اتفاقا به نظرم روند داستان منطقی بود چون همه چیز های کوچیک کنار هم جمع شدن و تصویر جنایت  درست شد. 

پ.ن: این و کتاب هیچکس باقی نماند  جزو کتابهایی هستن که شوکه کننده ترین پایان هارو داشتن.
      

        کلی فکر کردم که این کتابو بخونم یا نه چون جدیدا مثل این که مد شده هر نویسنده ای n تا جلد برای کتاباش بنویسه و برنامه خاصی هم براش نداشته باشه اما یکم تحقیق کردم دیدم مثل این که ارزشش رو داره...

واقعا یه نفس خوندم ... خیلی آدم رو همراه میکرد و روند سریعی داشت ولی همش توی ذهنم با جلد اول مقایسه اش میکردم و میدیدم که جلد اول اینو ۴ هیچ میزد. پلات توئیست های خاصی نداشت ، معماها ساده حل میشد و نقش راوی کم رنگ شده بود .
یعنی در کل وایب جلد قبلی خیلی جنایی تر و جذاب تر بود.
اما  باعث شد بیشتر با پیپ همزاد پنداری کنم گاهی وقتا حس میکردم اگر منم جای پیپ بودم همین کارو میکردم ...

حتی اون نقشه ها ، پیاما و فایل ورد که جلد قبل می‌نوشت که باعث می‌شد بیشتر بفهمیم پیپ به چی فکر می‌کنه و سرنخ ها چطور کنار هم قرار میگرفتن هم نداشت فقط پادکست بود.
 
با این اوصاف فکر نکنم سراغ جلد سوم برم.

      

        وقتی بچه بودم این نسخه رو که مال  مادرم بود رو ۳ ، ۴ بار خوندم و هربار هم شیفته تر شدم و حسرت خوردم که چرا من نمیتونم واقعا یه کمد داشته باشم که از داخلش برم نارنیا و اسلان رو ببینم؟

و دوباره خوندمش. هنوزم برام جذابه . از دغدغه ها و هیاهوی روزمره دورت می‌کنه و واقعا کاری می‌کنه که حس کنی توهم متعلق به نارنیایی ، اونجایی و همه چیز رو با چشمهات میبینی. به جرئت میتونم بگم جزو بهترین کتابهای فانتزی برای نوجوانانه . پر از ماجراجویی ، تجربه احساسات مختلف و زندگی .
      

        نارنیا افسانه ای هرگز برای من تکراری نمیشه... پر از شگفتی و زیباییه و دنیایی هست که هرچیزی داخلش ممکنه.
این کتاب هم داستان به وجود اومدن نارنیاست. جایی که قبل از وارد شدن دیگوری ، پلی ، دایی اندرو و ... فقط یه جای تاریک خلأ مانند بود. 
قطعا لذت بردم و تونستم با شخصیت ها همراه بشم اما بهتره جلد هارو به ترتیبی که نویسنده نوشته بخونید. این کتاب ، جلد ششم هست اما انتشارات قدیانی به عنوان جلد اول چاپ کرده چون با خوندنش روایت خطی و منطقی میشه اما به شخصه فکر میکنم اگر با شیر و جادوگر و کمد شروع کنید بیشتر ترغیب میشید به خوندن 

      

        قاتل ، مقتول ، ملکه و دیوانه...

حقیقتا اولش که این داستان رو شروع کردم فکر نمی‌کردم جالب باشه و ۵۰ صفحه اول هم خیلی گیرا نبود . بعد چند روز خودمو قانع کردم که ادامش رو بخونم.
و عاشقش شدم. یه مخلوطی بود از وحشت و عاشقانه و فانتزی.
هرچی میرفتم جلو دارک تر میشد و اشتیاق منم بیشتر. 
خیلی چیزا بهم یاد داد مثلا همین که : هیولا ها اینطوری به دنیا نمیان آدما اونا رو هیولا میکنن.  و خیلی چیزای دیگه . چون در طول داستان تغییر شخصیت ها کاملا حس میشه.
 الان نمیدونم حس خوبی داشته باشم که سرگذشت ملکه قرمز رو میدونم یا ...🥲
به هرحال مطمئنم تا مدت ها داستانش توی قلبم میمونه
      

        مگه میشه آگاتا کریستی عزیزم چیزی بنویسه و بد باشه؟

این کتاب یه کتاب مستقل بود یعنی نه پوآرو بود و نه خانم مارپل و به نظرم همین متفاوتش کرده بود. شخصیت ها همگی دوست داشتنی بودن و کاملا در طول داستان تعریف میشدن ، فضاسازی خیلی ملموس بود. نه خیلی جزئیات اضافه وجود داشت نه سرد و بی روح بود من کاملا تونستم تصور کنم و توی جو داستان قرار بگیرم.
ایده خیلی جذاب بود. ممکنه اولش کلیشه ای باشه ولی خب پایان کتاب همه چیز رو عوض می‌کنه.
یه کتاب معمایی و ماجرایی جمع و جور با چاشنی طنز که توی چند ساعت میشه خوند و ازش لذت برد و غافلگیر شد...

      

        نفرتی که از این کتاب دارم حد نداره‌.
به زور خوندم واقعا... فقط چون دلم میخواست نقدش کنم.

یه داستان غیر منطقی ، الکی طولانی و کش دار با عاشقانه های مسخره. 
نویسنده حتی جهان فانتزی ای که خلق کرده هم خودش نمی‌دونسته چیه. نتونسته درست در بیاره جهان رو.
نوع نوشتار مسخره رو نادیده میگیرم که واقعا شور استعاره و تشبیه های الکی و آبکی رو درآورده...
شخصیت ها یکی از یکی بدتر . مخصوصا دختر شخصیت اصلی کتاب.
لوس ترین و غیر قابل تحمل ترینه😭 هردو پسر هم کاملا کلیشه ای ان...
از یه جایی به بعد هم کلا فیلم هندی میشه و ... 
واقعا ارزش و لیاقت این همه بالا اومدن رو نداشت. اصلا نداشت .
دست هرکسی این کتاب یا جلد های دیگشو میبینم ناخودآگاه فاصله میگیرم...
      

        من این کتاب رو هنوز تموم نکردم ولی تا همینجا که خوندم داستان دستم اومده و می‌خوام نظرم رو بگم.
شاید خیلی ها موافق نباشن ولی من واقعا خوشم نیومد. همه کتاب های فانتزی به اصطلاح ترند جدیدا با یه فرمول نوشته میشن: یه دختر تنها و یتیم و بدبخت که جنگجوعه و یهو می‌ره وارد امپراطوری میشه و معمولا توی مثلث یا حتی مربع عشقی قرار می‌گیره.  این کتابم همینه . مشابه دختر مهتاب و اخگری در خاکستر . 
من با اصلی ترین مورد داستان مشکل دارم : با علم به این که کسی قاتله آدم بهش نزدیک میشه که عاشقش بشه؟ و کسی که بیگناهه و کاری نکرده رو ازش متنفر بشه؟ 
از شکل روایت هم خوشم نیومد. اره بعضی از دیالوگ ها قشنگن ولی در عین حال معمولی یا تینیجری ان. داستان جزئیات اضافه و غیر قابل تحمل زیاد داره.
شخصیت پردازی رو اصلا دوست نداشتم . شخصیت اصلی رو به زور تحمل میکنم ، یه جوریه انگار داره زور میزنه خاص دیده بشه. 
با شخصیت کای هم کلا مشکل دارم . نمی‌دونم چرا نویسنده سعی کرده خیلی مظلوم و عادی جلوه اش بده با این که طرف قاتله!

در کل شاید جالب باشه ۱۰۰ صفحه اول ولی برای کسی که کتاب زیاد میخونه مخصوصا کتاب های فانتزی شبیه رمان های زرده فقط با چاشنی و جزئیات بیشتر.
      

        نمی‌دونم دلم گرفته بود یا واقعا داستان اینقدر غمگین بود که آخراش دیگه صورتم خیس شده بود.
خیلی دوستش داشتم. سارا رو ، داییش رو ، مامانش رو و حتی مامی رو

      

        وقتی عشق هدایت می‌کنه 
تقریبا دوسال پیش این کتاب رو خوندم وقتی یه معلم ریاضی
 داشتیم با موهای شرابی که به طرز عجیبی محبوب شده بود و این کتاب خیلی منو یاد اون معلم انداخت.
داستان رئال قشنگ و ملایمی داره و آدم جذب میشه به خوندن ادامش و فقط از ماجراهای شخصیت ها و عشق توی قلبشون لذت می‌بره. 
خیلی دوستش داشتم و خوندنش رو برای ریلکس کردن و فاصله گرفتن از زندگی واقعی پیشنهاد میدم.