یادداشت 𝘞𝘪𝘭𝘭𝘪𝘢𝘮

        مگه میشه آگاتا کریستی عزیزم چیزی بنویسه و بد باشه؟

این کتاب یه کتاب مستقل بود یعنی نه پوآرو بود و نه خانم مارپل و به نظرم همین متفاوتش کرده بود. شخصیت ها همگی دوست داشتنی بودن و کاملا در طول داستان تعریف میشدن ، فضاسازی خیلی ملموس بود. نه خیلی جزئیات اضافه وجود داشت نه سرد و بی روح بود من کاملا تونستم تصور کنم و توی جو داستان قرار بگیرم.
ایده خیلی جذاب بود. ممکنه اولش کلیشه ای باشه ولی خب پایان کتاب همه چیز رو عوض می‌کنه.
یه کتاب معمایی و ماجرایی جمع و جور با چاشنی طنز که توی چند ساعت میشه خوند و ازش لذت برد و غافلگیر شد...