این کتاب جوری نوشته شده که انگار از زبون مرگ داستانی برای خوانندگان (انسان ها) گفته می شه، داستانی عمیق، تلخ، واقعی و پوچ، که نشون میده مهم نیست چند سالته و چه مقامی داری یا کجا زندگی می کنی یا کی هستی در اخر هممون محکوم به مرگ و یک پایان هستیم، پایانی که شاید سر آغاز مشکلات جدید باشه یا تموم شدن همه چی... 
کی میدونه چه زمانی این رو تجربه می کنیم اما یک روزی ماهم دچار حس ایوان ایلیچ می شیم.
      

        اولین کتاب از کافکا بود که خوندم و راستش ارتباط نتونستم زیاد باهاش بگیرم شاید چون بیشتر زندگی شخصی خودش بود و نه چیز دیگه ای، اما ماجرای تلخی که تعریف می کنه برای خیلی از ماها آشناست، متاسفانه بسیاری از ما، رابطه هامون با پدر و مادر جوری که باید باشه نیست و همیشه حسرتی در دلمون باقی گذاشته، کافکای ماهم جزوی از ماست، یک رنج کشیده. 

خیلی ناراحت شدم وقتی فهمیدم این نامه هیچوقت به دست پدرش نرسید به خاطر مادرش...
      

        شاید نمره 5برای این داستان بالا باشه، ولی من این کتاب رو سه بار خوندم و با هر سه بار احساس غم منو گرفت، البته شاید برای کسانی که در دوران کودکیشون خاطراتی مثل سوزی نداشتن، زیاد جالب نبوده باشه ولی، وقتی به سوزی فکر می کنم می تونم خودم رو جاش بزارم اینکه چقدر احساس تنهایی داشت و بین بقیه هم سنو سالاش متفاوت بود، داستان خیلی زیبا و غم انگیز با پایانی ساده داشت، ولی یه چیزی که من خیلی ازش خوشم اومد صفحات عروس دریایی و نوشته های سر فصل بود که چیزای جالبی بودن، علاوه بر اطلاعات عمومی که به ما در بعضی جاهاش می داد من واقعا کتابش رو دوست داشتم و دلم می خواد درباره ی این کتاب با نظر و احساسات شخصی خودم نمره بدم، نه چیز دیگه ای.
      

        راستش داستان اول من رو یاد پایان های پوچ و عمیق گوگول انداخت و تعجب هم نداره اگه داستایفسکی جوان حین نوشتن به فکرش رسیده باشه این پایان رو انجام بده، در داستان کوتاه دوم هم این پوچیه دیده میشه اما با طنزی بامزه. 
 جالب بودن هردوتاشون اما من بوبوک رو بیشتر دوست داشتم، فقط مشکل گرون بودن کتابه... 
نسبت به حجم داستان واقعا گرونه!!
      

        راستش من گفتم اول کتاب رو بخونم که با جزئیات بیشتری پرداخته میشه بهش و بعدش فیلم رو ببینم که هنوز ندیدمش. 
 اما داستان،چه موضوع جالبی، چه شخصیت هایی متفاوتی واقعا لذت بردم..
پایانش که با ناراحتی تموم میشه اما بسیار نزدیکه به واقعیت، واقعیتی که خیلی از نوجوون ها قربانی خواسته های پدر و مادرشون می شوند یا خودشون رو تسلیم می کنند، نیل عزیز ماهم چراغ امیدش رو از دست داد.. 
به امید اینکه هرکس به علاقش برسه و عالی باشه. 
(متاسفانه فکر نمی کردم کتاب، سانسور های زیادی بشه اما خب،  بنظرم اگه می تونید زبان اصلیش رو بخونید)
      

        من زیاد اهل کتابای فانتزی نیستم و این کتاب هم یک هدیه بود و جالب بود ارزش یک بار خوندن رو داره، هم روانه هم توصیف ماجرا به خوبی پرداخته شده.
      

        برای کسایی که عاشق نجوم هستند و دلشون می خواد اطلاعات بیشتری داشته باشند عالیه!! به زودی بقیه مجموعه رو می گیرم.
      

        اولین کتابی بود که از گوگول خوندم و چاشنی طنز ظریفش خیلی بامزست، پایانشم جالب تموم میشه.
      

        من این کتاب رو خیلی وقت پیش خوندم داستان جالب و طنزی داره برای سرگرم شدن بد نیست.
      

        بعضی از جملاتش جالب بودن اما چیز خاصی نداشت بنظرم.
      

        این کتاب داستان یه خانواده ی فقیر رو نشون میده، فقری که باعث میشه رفتار ادم ها حتی با خانوادشون هم تغییر کنه، حتی مادری که در همه جا ازش به عنوان نماد فداکاری و مهربانی یاد میشه، در این کتاب "مادر" فردی سنگدل و خودخواه نشون داده میشه. زنی میانسال به نام آنا که با مادر پیر و دخترش و به همراه سه فرزندش و پسرش در یک خانه ی کوچک در روسیه در زمان شوروی رو نشون میده . 

همینطور که مشخصه همه چیز این داستان غمگین و فرسوده و تاریکه، جوری که انگار خودت هم در اونجا حضور داری.

داستان پراکندست ، تیکه ایی از یک جا و تیکه ایی از یک جای دیگر ،رو نشون میده. شخصیت اصلی داستان آناست که مادری دلسوز اما فقیره و همین باعث‌شده که سنگدل باشه و با حرف های زبان زدش بچه هایش رو آزار بده، دخترش، آلونا که از نوجوانیش هاله ایی از افسردگی داشته، وقتی بزرگتر میشه این افسردگی و احساسات دیگرش رو مثل خشم زیاد از این خانواده ی فروپاشیده با رابطه های جنسی و نامشروع با افراد مختلف سعی می کنه پنهان و کنترل کنه و نتیجه این ها سه فرزند میشه . 

فرزند بزرگش آندری پسری غیر قابل کنترل و بد دهن و خشمگین که هیچ هدف و کار درستی در این زندگی نداره و همه اینا باعث میشه که به کارهای خلاف روی ببره و در اخر الکلی بشه و 
ازدواجش هم بدون نتیجه باقی بمونه .  

مادر آنا هم‌ زنی لجباز و خودشیفته که خودش رو از فرزندش بالاتر می دونست و این احساس رو به آنا القا می کرد که تمام کارهای تو اشتباست و همین باعث شده بچه هات ازت متنفر بشن . 

اما تقصیر آنا نبود این فقر بود که مشکل اصلی و ابدی این خانواده بود، خانواده ایی که اگر در زمان دیگه ایی وجود داشت نتیجه ی بهتری داشت، شادتر بود ...

در اخر این کتاب اعصابت رو خورد می کنه، اما قشنگ بود از نظر من، من دوسش داشتم نه از نظر اینکه داستان پایان خوبی داشت ولی بهت حسی می داد که چند دقیقه ایی در تاریخ آن زمان زندگی کنی .
      

        ژاپن... 
همه چیز در مورد ژاپن عجیب و غافلگیر کنندست،از ادم هاش ، غذاهاش،کشورش ،نویسنده هاش ،همیشه باعث می شن متعجب بشم. 

صبح خاکستری یک رمان ساده و در عین حال خیلی عمیقه، اوسامو دازای یکی از نویسنده هایی عه که من همیشه دوستش دارم. این کتاب هم جزو کتاب هایی بود که من جملات زیادی رو زیرش خط کشیدم، داستانشم غمگین اما زیبا بود، من خیلی لذت بردم از خوندنش. 

درباره ی اسمش که صبح خاکستری عه با محتوای رمان هم بنظرم منطقی تره از اینکه به دختر مدرسه ایی چاپ بشه، نمیدونم چرا آقای دازای این رو انتخاب کرده اما من با خانم آزاده سلحشور موافقم.
      

        وای این کتاب چقدر ناراحت کننده بود اینکه واقعا چطور یه دکمه باعث ویرانی زندگی یه نفر میشه خونشون، خیابون هاشون، کارشون رو، خانوادشون، حتی زندگیشون رو ...،واقعا تصمیم یه نفر باعث چه چیزهایی میشه ... 

یه قسمت کتاب مترجم میگه که برخلاف دیگر کتاب ها این کتاب و داستانی که جان هرسی نوشته خبری از فرمول های فیزیک نیست و چی مهم تر از جان آدم های بی گناه. در جنگ، آدم های عادی تنها کسانی هستند که نابود می شوند نه بقیه افراد قدرتمند و سیاستمدار، آن ها همیشه راه فراری دارند اما اون ها چطور ؟ دختر ۱۳ ساله ایی که با دوستانش در راه رفتن به مدرسه بود مثل بقیه روز ها اما اون روز فرق داشت و حصار میوفته روشون و تنها بازمانده او است، ایا می تونه دیگر مثل سابق باشد؟ احساساتش چطور؟ دوستانش رفتند اون هم فقط به خاطر یک بمب. 

هرکس صحنه های متفاوتی دید و احساس کرد و بازمانده ها بیشترین بازنده این ماجرا به حساب می آیند، در این کتاب هم به واضح ترین شکل ممکن از نگاه شش بازنده ( بازمانده) به ماجرای تلخ نگاه می کنیم که چطور خوش شانس بودنشون موجب شد اینارو تجربه کنند، هرچند با تمام این ها ما هیچوقت نمی توانیم درک واقعی و کاملی از چیزهایی که بازمانده ها پشت سر گذاشتند رو بفهمیم.
      

        راستش من تاحالا عاشقانه ی کلاسیک نخونده بودم و واقعا باید بگم، خیلی دوسش داشتم با اینکه اصلا طرفدار عاشقانه نیستم انگار داشتم یک فیلم به سبک بهاره و اروم و به همراه چاشنی عاشقانه ی ملایم که بعد ها به عشقی شور انگیز تبدیل میشه می دیدم، همه چیزش رو دوست داشتم چون با جزئیات می گفت و تصور کردن راحت بود و انگار خودت هم در مراسم رقص ها یا پیاده روی ها شرکت داشتی. توصیف لباس ها، حرف زدن ها، جشن ها، همه چیز به طور عالی ایی قشنگ بود واقعا قلم خانم جین آستین زیباست و از ترجمه ی خیلی روان و خوب آقای رضا رضایی هم نباید جا موند، خلاصه من کلی لذت بردم و شاید دوباره برای وقت ازاد و در اومدن از ریدینگ استامپ این سبک از رمان هارو بخونم.
      

        راستش اگه کسی رو دوست داشتم، بهش این کتاب رو هدیه می دادم چون خیلی طراحی بامزه و جالبی داره، با مفهوم قشنگ.