از سری کتاب های طنز دفاع مقدسه که سطح متوسطی داشت، نسبت به سایر کتب این حوزه یه مقدار نا شناخته تره ولی تقریبا هم لوِل با این کتاب هاست. در مجموع معمولی بود.
        

          سالها پیش کتاب را خواندم اما هنوز سوژه نابش ته ذهنم هست :
«مجروحی که نه می بیند و نه می شنود ،  کنار خودش قاطری را پیدا می کند و برای برگشتن به پشت جبهه مجبور است به او اعتماد کند .»
این وضعیت در عین ناراحت کننده بودن یک وجه طنزی هم دارد . این کتاب بیشتر روی طنزش تمرکز کرده .
یادم می آید خنده دار بود و جذاب . کوتاه هم هست و سریع خوانده می شود . البته بیشتر به نوجوانان توصیه می شود. خودم دوران دبستان خواندمش .
        

          طنز بود ولی بهش اب بستن