در حد نامیرا نبود اما زیبا بود 🥲 و ارزش خواندن داشت..
      

        واقعا زیبا و گیرا بود..
قلمشون خیلی زیباست🌱
      

        شکوه و صبر زن انقلاب اسلامی..
      

        علی(ع)  ازلی نیست، ولی خدا خواسته که ابدی بماند..
      

        تا بوده زنان، اندوهِ دلشان را با اشک سبک کرده‌اند..

فکر می‌کنم تنها کتابی باشد که به زندگی حضرت معصومه پرداخته باشد. روان و ساده..
      

        همین چند دقیقه‌ی پیش که صدای اذان اومد، داشتم صفحات آخرش رو می‌خوندم.. صدصفحه آخر رو با اشک تموم کردم و حالا یه حزن عجیب غریبی تو دلم حس می‌کنم:))
چقد قشنگ و زیبا بود.. چقد رفت و برگشت‌های به‌جا و دلنشین داشت.. چه قلمی.. خوشحالم بابت خوندن این کتاب🚶‍♀️

(خوف غریبی دارم از آینده. آینده‌ای که برگردم به پشت سرم نگاه کنم و ببینم عزیزترین‌ آرزوهام از بین رفتن و خاک شدن؛ و گوشت و خونشون با تابلو نقاشی عجین شده باشه..)
      

        کتاب قبلی که از این نویسنده خوندم، با اینکه داستان کوتاه بود، چون قلم فوق‌العاده‌ای داشت خوشم اومد واقعا. این یکی کتابشون هم داستان کوتاه بود، ولی واقعا حوصله سربر🚶🏻‍♀ یه نفر تو نظراتش نوشته بود مجموعه داستان‌های دوست‌نداشتنی. موافقم باهاش🫱🏻‍🫲🏻
      

        تو راهی دیار معشوقی، تو به دیدار کسی می‌روی که خورشید هرروز به خاطر او طلوع می‌کند..

مثل همیشه آقای شجاعی زیبا روایت کرده بودند.. زیبا و عاشقانه با ادبیات بسیار عالی
      

        تو مقدمه هم نوشته بود با کلمات قراره عکاسی کنم. و واقعا همین بود. فریم‌ها کوتاه از اتفاقات غزه و گاهی از اسرائیل..
      

        کتاب شامل چند داستان بود که واقعا قلم قشنگی و جذابی داشت.. دوتا از داستان‌ها کمی مبهم بودن اما در کل قشنگ بود وااقعا🥲🥲 
      

        هرکتابی که نام مادرمون توش بیاد، قطعا ارزشمنده و جاش روی چشم ماست.
.
.
اما نقد من بیشتر در مورد قلم کتاب بود. حس می‌کنم نوشته‌های آقای عسکری اگر در حد کپشن و پست‌های تلگرامی باشند خیلی بهتر و جذاب‌ترند. بند بند کتاب رو اگر به خودی خود در نظر میگرفتم زیبا و خواندنی بودند. اما در ادامه‌ی هم، گاهی از جذابیت کلی و کشش داستان کم می‌کند..
      

        متاسفانه فقط سوژه اوایل کتاب جذاب بود اما داستان قوی‌ای نداشت، به شخصیت‌ها خوب پرداخته نشده بود و پایان خوبی نداشت..
      

        بی‌نور فاطمه(س) نمی‌توان به خوشبختی رسید..
      

        چهار سال یا شش سال یا هشت سال زنده‌گی دانشجویی فقط تو را از زنده‌گی واقعی دور کرده است. همین. تازه نه فقط به اندازه‌ی همین مدتی که وقت صرف کرده‌ای، که پاره‌ای اوقات به قاعده‌ی یک عمر از زنده‌گی پرت میفتی. چرا؟ برای این که دانشگاه دستگاه فکری تو را قرمقات کرده‌است. چیزهایی یادت داده‌است که در هیچ کجای این ملک به کارت نمی‌آید و اتفاق را در ممالکی که از ایشان علم را ترجمه کرده‌ایم بیشتر به کار می‌آید. چه باید کرد تا خود را عاطل و باطل نپنداریم؟
      

         یه کتاب خیلی کوتاهی از گفت‌وگو با همسر شهید اندرزگو، و واقعا ضعیف. نمی‌دونم حس می‌کنم مشکل از نوع مصاحبه و سوالا بوده، چون واقعا یطوری روایت شده بود که انگار همسرشون ذره‌ای نقش نداشتن و حتی اغلب بی‌خبر و سرگردون بودن. واقعا بعید می‌دونم همچین شکلی بوده باشه زندگیشون‌..