«میدونستی نخل و بیشتر از همۀ درختا دوست دارم؟ چون از همۀ درختا بیشتر به آدما شبیهه. درخت نخلم مثل آدم، اگه سرشو بزنن، می‌میره، حتی اگه آب از سرش بگذره خفه می‌شه، اگه بسوزه هم مثل آدما چیزی ازش نمی‌مونه زغال نداره.. به چشم هایش نگاه کردم: عاشقم میشه؟ خندید: اتفاقاً عاشقم میشه.»

من تو رو می‌خوام، نه حقمو. فقط دستمو ول نکن که تو شلوغی گم نشم. آخه من خیلی کوچیک‌تر از اونم که تو شلوغی گم نشم..

لطفاً در نامه‌ی بعدی کمی خاک پایت را برایم ارسال کن تا چشم‌هایم را با آن جلا دهم :)

«وقتی همه قرار است بمیریم، چه بهتر که مرگ انسان، ساده و بی‌رنگ و بو نباشد. خودمان که در زمان حیات کاری نکردیم شاید رنگ و بوی مرگ‌مان کاری بکند!»