کتاب درگاه این خانه بوسیدنی است به قلم خانم زینب عرفانیان می باشد که در سال ۱۳۹۹ توسط انتشارات شهید کاظمی به چاپ رسیده است..
این کتاب خاطرات خانم فروغ منهی  درباره پسران شهیدش است. داوود ، رسول و علیرضا خالقی پور سه پسر نوجوان شهید او هستند که در سالعای دفاع مقدس به شهادت رسیده اند. اول داوود و بعد هم رسول و علیرضا در کنار هم. مادر این شهیدان در میان خاطرات آنها از دلاوریهای همسر محاهدش هم میگوید و شجاعت و دین داری پسرهایش را مرهون ایمان او میداند. حو پر از التهاب سالهای جنگ در ابن کتاب به خوبی قابل درک است.
این کتاب الگوی بسیار پسندیده ای برای نسلی از جوانان است که باید در برابر تعرضهای بیگانگان قد علم کنند.
          

            کتاب درگاه این خانه بوسیدنی است
واقعا کتابش عالی بود ازهمه نظر 
حرف نداشت
چقدر این خانواده خاص بودن
حتما حتما بخوانید
          

             درگاه این خانه بوسیدنی ست ...
دل نوشته های قشنگ و مادرانه مادر شهیدان خالقی پور 
چقدر به دلم نشست  و چقدر غبطه خوردم به این خانواده شهدا 
چه صبر و ایثاری داشتن پدر و مادر شهید ...
شهدا شرمنده ایم 
خانواده های شهدا شرمنده ایم 

ممنون از نویسنده خوب کتاب که خیلی دلنشین و روان ما رو با مادر شهید همراه کردن 
          

            کتاب سراسر اخلاص بود و لطافت کلام مادرانه. مادری که حتی برای واژه ها و خاطراتش هم مادری می کرد!  یک بانوی کامل و یک‌مربی آگاه که هدف نهایی از رشد و مقام انسانیت را به تصویر کشیده است. خانه ای که مامن امن یک خانواده سراسر شور و عاطفه و یک خانه انسان ساز است.درگاه این خانه و جای تک تک قدم های این بانو تا ابد بوسیدنی ست.
          

            اگه بگم دوست نداشتم اشکال نداره؟
البته که همراه فروغ خانم خیلی غصه خوردم و از نظر عاطفی واقعا تحت فشار بودم اما کتاب خیلی ناقص بود.
خیلی چیزا می‌شد مطرح بشه تا کتاب از ورطه کلیشه و تکرار خارج بشه.
مثلا یه دختر سیزده ساله سرخوش و فارغ از غوغای جهان که یهو میره خونه شوهر ۳۳ ساله چی میشه که بعد یکی دو ماه مثل آدم بزرگا میگه حاجی شما پول حلال بیار من بچه‌های خوب بزرگ می‌کنم.
یا خانم استاد اخلاقش چه چیزهایی بهش یاد میده که تو ۳۵ سالگی مثل یه زن سرد و گرم چشیده رفتار می‌کرده؟
چرا از ماموریت‌ها و کارهای شوهرش زمان جنگ و تو جبهه لبنان و سوریه علیه اسراییل هیچی نمیگن؟ هنوز سری بوده؟
چه‌ چیزهایی باعث شده بوده این خانواده انقدر اعتقاد مذهبی و سیاسی داشته باشن؟ پیشینه مرحوم خالقی‌پور چی بوده که انقدر معتقد بوده؟

این ابهامات برای من بزرگ‌شده تو یه محیط مذهبی و انقلابی هم قابل درک نبود چه برسه به کسی که هیچ شناختی از این جو نداره. خوب بود یه طوری زمانه رو بیشتر دخیل می‌کردن تو توضیح وضعیت.
دوربین نوشته از چهاردیواری خونه بیرون نمیره جز یکی دوجا که فروغ خانم‌ منهی  میره بیرون. دیگه خیلی به ایشون چسبیده بوده.

          

            از این کتاب هاست که وقتی دستت میگیری گذر زمان رو احساس نمیکنی و با حس راوی همراه میشی
ممکنه گاهی لبخند بزنی و گاهی هم اشک تو چشمات جمع بشه🫠
من که لذت بردم از خوندنش😇
و حتما به شما پیشنهادش میکنم✔️
          

            خاطرات مادر سه شهید در دوران دفاع مقدس و بعد از آن. 
صوتی گوش دادم این کتاب رو و اوقات خوبی رو باهاش گذروندم. معمولا کتاب های مربوط به شهدا، تا شهادت رو تصویر میکنن. اما در این کتاب از ابتدای تولد تا شهادت و دوران بعد از شهادت رو با جزئیات دریافت میکنیم. مخصوصا زمان مفقود الاثری و حال و هوای خانواده برای من جدید و البته دردناک بود...
نکته مثبت دیگه کتاب این بود که مادر شهید رو یک انسان معصوم نشون نداده و خیلی واقعی مادری از جنس خودمونه که بالا و پایین هایی رو تجربه می‌کنه و رشد پیدا می‌کنه
          

            جنگ و دفاع مقدس، مملو از زنانی است که فرزندان خود را فدای راه اسلام و ایران کرده‌اند. کتاب «درگاه این خانه بوسیدنی است» توسط زینب عرفانیان نوشته شده است و انتشارات شهید کاظمی این متن ارزشمند را به چاپ رسانده است. در این داستان با روایت زندگی مادری مواجه هستیم که سه پارۀ تن خود را تقدیم اسلام و انقلاب کرده و گرچه در غم فراق آن‌ها سوخته است، اما خم به ابرو نیاورده و از فراق آن‌ها پشیمان نیست. این متن، خاطراتی شیرین و تلخ از زندگی مادر شهیدان خالقی‌پور را برای خواننده روایت می‌کند و نشان می‌دهد که این مادر نمونه علاوه بر صبر و ایثار بی‌مثال، چگونه توانسته‌‌ است به‌عنوان پرستاری نمونه برای همسر جانباز خود ایفای نقش کند. متن حاضر مملو از توصیفات و احساسات درونی و تکان‌دهندۀ این مادر است و چشمان خواننده را نسبت به مسئله جنگ و دفاع مقدس بازتر می‌کند.
          

            من و همکارانم در گروه فرهنگی هنری یم نسخه صوتی کتاب درگاه این خانه بوسیدنی است را تولید کرده ایم. در این متن معرفی این کتاب صوتی را برایتان نوشته ام.

خاطرات این حاجیه خانم آنقدر شیرین و شنیدنی هستند که حتی اگر هیچ ویرایشی بر سخنان ایشان صورت نگیرد و شما مستقیما خاطرات ایشان را بشنوید هیچگاه ایشان را فراموش نخواهید کرد.

 کتاب صوتی درگاه این خانه بوسیدنی است خاطرات مادر شهیدان خالقی پور است که زینب عرفانیان این خاطرات را با قلم توانا و پر کشش خود بر جذابیت آن افزوده و اعظم کیانی نیا با صدای گرم و لحن صمیمانه خود آن را شنیدنی تر کرده است.

 خانواده شهیدان خالقی پور ساکن محله نازی آباد تهران هستند که در برخی از ایام سال در زنجان ساکن می شوند، اولین شهید این خانواده شهید داود خالقی پور، متولد 1344 است که در سال1362  طی عملیات خیبردر جزیره مجنون به فیض شهادت نائل آمد، دو شهید دیگر این خانواده نیز رسول و علیرضا متولدین 1346 و 1350 بودند که به طور همزمان در سال1367  در منطقه شلمچه،عملیات پاسگاه زید، همزمان با عملیات مرصاد در جنوب کشور انجام شد در آغوش یکدیگر به فیض شهادت نائل آمدند. بانو فروغ مُنهی، مادر شهیدان خالقی‌پور است که با صبر و پایداری راه فرزندان خود را ادامه می‌دهد. مادری که هنوز هم مثل ایام هشت سال دفاع مقدس، با اقتدار و محکم صحبت می‌کند و می‌گوید هنوز دفاع تمام نشده است و جنگ با دشمن ادامه دارد تا ظهور آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف.

خاطره ای از حاجیه خانم فروغ منهی: در زمان ارتحال امام خمینی (ره) در مساجد برای احداث حرم امام خمینی (ره) کمک های مردمی را جمع آوری می کردند، من نیز سه تا النگو داشتم که برای کمک به ساخت حرم امام به مسجد بردم هنگام بازگشت، متصدی گفت خانم خالقی پور قبض فراموشتان نشود، برگشتم و نگاه معناداری را به وی کردم، خودش متوجه شد و گفت خانم خالقی پور برای دادن بچه هایش قبض نگرفته است.

در بخشی از این کتاب صوتی می‌شنوید:
کنار تابوت زانو زدم. پوستش از شیمیایی مُلتهب و تن سفیدش پر از دانه‌های ریز قرمز بود. مثل وقتی که سرخک گرفت. به پوستش دست کشیدم. زخم ترکش‌ها‌ی زبر. چقدر حرف برای گفتن داشتم. به صورتش دست کشیدم. سرمای تنش در جانم خزید. چرا قدر پسرم را ندانستم؟ تا چشم بر هم زدم، از پیشمان رفت. من ماندم و حسرتی که دلم را می‌سوزاند. دستش را در دستم گرفتم. موهایش را نوازش کردم. صورتم را نزدیکش می‌بردم و عقب می‌آوردم. حرف می‌زدم و گریه می‌کردم. ساکت می‌شدم و نگاهش می‌کردم. می‌بوییدم و می‌بوسیدمش. همة تنش را لمس کردم. ذره‌ذرة داوود را به خاطر می‌سپردم.

برای دریافت کتاب صوتی درگاه این خانه بوسیدنی است به لینک زیر مراجعه کنید:
https://yamcag.ir/dib/
          

            کتابش عالی بود 
حرف نداشت 
چقدر این خانواده خاص بودن 
          

            بسم الله الرحمن الرحیم
این کتاب، با امضای نویسنده و راوی به دستم رسید و بارها از پشت پرده اشک کلمات را خواندم. ناگفته‌هایی هم دارد که گاه بیگاه راوی کتاب، برایم گفت...

یادمان باشد مادرشهید بودن، کار آسانی نیست و غالب مادرها عادت ندارند از سختی‌ها حرف بزنند... وگرنه از دست دادن جوان، داغ است و تا آخر عمر، داغی‌اش، می‌ماند.
          

            واقعاً ، به تمام معنا کتاب زیبایی بود 
ما نه تنها مدیون شهداییم، بلکه مدیون مادران و پدران شهدا هم هستیم.
در سرتاسر کتاب شاهد رشادت ها و صبوری های این مادر شهید بودم.
خدا چه صبری به این مادر داده که تونسته غم ۳ تا پسر رعناش رو تحمل کنه...
وقتی وصیت نامه این سه شهید رو خوندم واقعاً غبطه خوردم به حالشون که با وجود سن کمی که داشتن ولی چقدر فهمیده بودن، بی جهت نبوده که خدا شهادت رو نصیبشون کرده 
و باز هم میرسم به حرف حاج قاسم عزیز، که شرط شهید شدن شهید بودن است.
داوود،رسول و علیرضا قبل از شهید شدنشون شهید بودن 
احترامی که به پدر و مادرشون داشتن ، منش و رفتارشون نشون میده که چه روح بزرگی داشتن و این دنیا براشون کوچک بوده 
ان شاءالله که شهدا شفیع همه ما باشند.
          

            با زینب خانم عرفانیان در کارگاه نویسندگی آشنا شدم. استادم بود. منظم و سروقت. نمی‌شناختمش. شنیده بودم تقریظ رهبری گرفته است. دوست داشتم کتاب‌هایش را بخوانم. از کتاب‌هایش مثل بچه‌هایش حرف می‌زد. عمر و سلامتی‌اش را گذاشته بود پای کتاب‌هایش اما طوری کار کرده بود که همه شخصیت‌های کتاب‌هایش را بیشتر می‌شناسند تا خودش را. با کتاب «درگاه این خانه بوسیدنی است» شروع کردم. نمی‌دانم این کتاب، کتاب چندم بانو عرفانیان است اما قلم زیبای ایشان کاری با من کرد که بارها به گریه افتادم. اما صد البته که شخصیت خاص سرکار خانم منهی هم در کشش و محتوای غنی کتاب بی‌تاثیر نیست.
کتاب «درگاه این خانه بوسیدنی است» برگرفته از خاطرات زندگی سرکار خانم فروغ منهی مادر شهیدان خالقی‌پور است که از روز عروسی فروغ شروع می‌شود و به درگاه خانه ابدی شهیدانش در بهشت زهرا(س) می‌رسد. کتابی که با چاپش در سال ۹۹ خیال فروغ را راحت کرد.
این کتاب را می‌توانم به تمام زنان سرزمینم توصیه کنم. به نوجوان‌ها، چون علیرضا و محمد دو شخصیت نوجوان در این داستان هستند که ممکن است نوجوان‌ها با آن‌ها همذات‌پنداری کنند. همچنین بخشهای ابتدایی کتاب به شدت برای کسانی که به زندگینامه خواندن علاقه دارند، ممکن است جذاب باشد. این کتاب از آن کتاب‌هایی است که می‌توانید و دلتان می‌خواهد در یک روز بخوانید. قصه زنی از دیروز که از جنس امروز است. از جنس خودمان. 
زنی خواندنی. زنی که قبل از انقلاب در کشورهای غربی چادر به سر دارد و با نوزاد بدون اطلاع همسرش به تظاهرات می‌رود. زنی که مثل خودمان برای جدا شدن از وابستگی‌هایش جان می‌دهد. زنی که …
فروغ منهی فقط مادر سه شهید نیست.
و اما در این کتاب با خواندن وصیتنامه زیبای شهیدان خالقی‌پور بیشتر با عظمت روح ایشان آشنا می‌شوید و با دیدن عکسهای زیبای ایشان بیشتر از خواندن کتاب لذت می‌برید.

اگر اشتباه نکنم از این کتاب پنج سری تجدید چاپ شده و شما می‌توانید نسخه صوتی این کتاب را از طاقچه بی‌نهایت بشنوید. این کتاب چهارده فصل به نامهای (جایی در انتظار بهشت، کادوی پدرم، از تو یک قهرمان می‌سازم و …) دارد که همگی به بهترین شکل نامگذاری شده‌اند.
کتاب دویست و چهل صفحه است و جزو کتاب‌های کم حجم به حساب می‌آید. بنابراین به کسانی که وقت کمی دارند توصیه می‌کنم.
بخشی از کتاب که فروغ به دیدن امام می‌رود اولین بخشی بود که من را به شدت احساساتی کرد. از آن به بعد فقط گریه بود و گریه.  قسمتهایی از کتاب را مطالعه بفرمایید:
دیگر مطمئن شدم چه به روزم آمده. خبری که چهل روز منتظر شنیدنش بودم، حالا داشت خفه ام می کرد. تنم از باد سرد پاییز سوزن سوزن می شد. در را بستم و داخل آمدم. خانه مان به نظرم خیلی خلوت آمد؛ سرد و خسته. سکوت مثل یک مار سیاه رویش چنبره زده بود. خودم را از پله ها بالا کشیدم. داغ خبر دلم را می چزاند. آرام نداشتم. دهانم خشک و تلخ شده بود. دوستم، خانم آقایی مهمانم بود. مبهوت نگاهم می کرد تا حرفی بزنم. زهرا و عزیز هم چشم به دهان من دوخته بودند. دلم نیامد چیزی بگویم. نمی توانستم بنشینم. دراز کشیدم. انگار روی فرشی از میخ بودم. همۀ سلول هایم درد می کرد. می لرزیدم. داشتم از درون متلاشی می شدم. خانم آقایی بالای سرم نشست: چرا این طوری می شی؟ بلند شدم نشستم. حالم بدتر شد. سرم روی تنم سنگینی می کرد. دوباره دراز کشیدم. آن لحظه فکر کردم جان دادن هم همین قدر سخت است. خانم آقایی از وضع من به گریه افتاد. دوست نداشتم مهمانم ناراحت باشد:  چرا گریه می کنی؟ اشک هایش پشت هم می ریخت: به حال تو. چرا اینجوری می کنی؟…