صلابت یک مادر
        

          روایت خواندتی از مادران شهداء با قلم عالی خانم عرفانیان نویسنده قهار کتابهایی مثل رسول مولتان
        

          کتابش عالی بود 
حرف نداشت 
چقدر این خانواده خاص بودن 
        

          تا خود صبح بیدار موندم که یه شبه تمومش کنم...الآن اندازه فروغ خانم پر از بغض و حیرت...حیرت از اینکه خداوند چطوری آدم ها رو گلچین می‌کنه و به ازای مصیبتی که میکشن صبر و آگاهی میده و چی میشه که انسانهایی مثل حاجی و فروغ خانوم ظرف وجودشون اینقدر بزرگ و نامتناهیِ میشه
دست مریزاد به قلم خانم عرفانیان که داستان این زندگی رو با قلمشون به زیبایی به تصویر کشیدن
        

          بسم رب شهدا...
قبل از این کتاب زیبا، کتاب مربع های قرمز به نویسندگی خانم عرفانیان را مطالعه کردم و درگاه این خانه بوسیدنی است، دومین اثری است که از ایشان میخوانم.
به جرعت میتوانم بگویم قلم ایشان واقعا رسا و دلنشین است و تک تک جملات این کتاب زیبا پر از یاد و خاطره شهیدانی است که حتی به سن جوانی نیز نرسیده بودند‌ ولی قلب عاشقشان آن ها را به معشوق حقیقی خود رساند.
ماشالله به این شیرزنان ایران زمین ❤️
‌
راه شهدا  ادامه دار ان‌شالله 🌱
        

          امشبی که کتاب تمام شد 
قصه را از گم شدن رسول و علیرضا ادامه دادم 
گم شدنشان مصادف شد با حمله به بیروت و بی خبری از سیدحسن
دلم برای سید و رسول و علی باهم شور میزند 
صدای قلبم را میشنوم 🥀
بغض گلوگیر میشود و خدا خدا میکنم که سید سالم و خبری از آن دو نیز بشنوم...
ولی 
یاد گرفتم پایِ کارِ این انقلاب و صاحبش بمانم...
خون ریخته و خون میدهیم ، چه رسول و علیرضا و داوود باشد ، چه سید حسن و جوانانِ لبنان ، تا علم این انقلاب به دست مهدیِ زهرا برسد... ✨🤍
این کتاب 
بوسیدنی بود ، مثل درگاه خانه‌شان ، بخونید و بشنوید که قلبتان قنج رود و اشکتان روان شود و نگاهی از صاحبانِ این خانه روزی‌تان شود :))))🕯️
        

          بسم الله الرحمن الرحیم
این کتاب، با امضای نویسنده و راوی به دستم رسید و بارها از پشت پرده اشک کلمات را خواندم. ناگفته‌هایی هم دارد که گاه بیگاه راوی کتاب، برایم گفت...

یادمان باشد مادرشهید بودن، کار آسانی نیست و غالب مادرها عادت ندارند از سختی‌ها حرف بزنند... وگرنه از دست دادن جوان، داغ است و تا آخر عمر، داغی‌اش، می‌ماند.
        

          این مادر  رو خیلی دوست داشتم.
صبر و گذشتش رو و تلاشهاش برای اسلام از گذشته تا الان.

چفیه خونی پسر  ایشون، جایزه ی معنوی نفر اول جشنواره عماره.

رابطه بین این مادر و شوهرش هم جالب و زیبا بود.


«درگاه این خانه بوسیدنی است» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/audiobook/118459
        

          از آن خواندنی هاست! 
گاهی عمیقا آرزو میکنم مادرها و دخترهای این دوره و زمانه، کتاب هایی که از زبان مادران شهدا، تقریر شده را بخوانند. چه ضرری دارد حداقل این یکی را بخوانند؟
 خانم فروغ منهی، مادر شهیدان داود، رسول و علیرضا خالقی پور از آن مادرهای ناب و قهرمان است که ایران ما و تک تک ماها سخت به او مدیونیم...
به قدری کتاب شیرین و گویا و عمیق است که ارزش دارد آدم آن را دو سه بار مرور کند. حتما بخوانیدش. جهان ِ دیگری به روی شما باز خواهد شد. دنیایی فراتر از دنیای لوس و بی معنیِ ما. 
کتاب را انتشارات شهید کاظمی به قلم خانم زینب عرفانیان چاپ کرده است.
#معرفی_کتاب
#انتشارات_شهید_کاظمی
#زینب_عرفانیان
#کتاب_درگاه_این_خانه_بوسیدنی_است


        

          باز هم قصه ای از جنس عشق و ایثار و دلتنگی و ... 
ازدواج با کسی که بیست سال با دنیای تو فاصله دارد از یکی شدن دل های فروغ و حاجی 
از دو پسری که در کودکی از دست رفتند تا پسر هایی که قد کشیدند مرد شدند شهید شدند .
قربان دل مادر شهیدی که جگرش سوخت از غم فراق عزیزانش .. 
        

          و مادران شهدا
که باید در مقابل غم بزرگ و صبر عظیمشان تعظیم کرد 

همیشه با خواندن روایت زندگی مادران شهدا ، گوشه ای از قلبم برای مادربزرگم پر میکشد که غمش را از نزدیک می دیدم ، لحظه لحظه زندگی اش در این غم می سوخت ...

        

          کتاب درگاه این خانه بوسیدنی است به قلم خانم زینب عرفانیان می باشد که در سال ۱۳۹۹ توسط انتشارات شهید کاظمی به چاپ رسیده است..
این کتاب خاطرات خانم فروغ منهی  درباره پسران شهیدش است. داوود ، رسول و علیرضا خالقی پور سه پسر نوجوان شهید او هستند که در سالعای دفاع مقدس به شهادت رسیده اند. اول داوود و بعد هم رسول و علیرضا در کنار هم. مادر این شهیدان در میان خاطرات آنها از دلاوریهای همسر محاهدش هم میگوید و شجاعت و دین داری پسرهایش را مرهون ایمان او میداند. حو پر از التهاب سالهای جنگ در ابن کتاب به خوبی قابل درک است.
این کتاب الگوی بسیار پسندیده ای برای نسلی از جوانان است که باید در برابر تعرضهای بیگانگان قد علم کنند.
        

          نکته‌ی جالبی که توی کتاب خیلی توجهم رو جلب کرد نظر پدر شهیدان خالقی‌پور در مورد حقوق و سهمیه‌های بنیاد شهید بود که وقتی پسرش سربه‌سرش میذاره و میگه بابا شما که یه گوشِتون رو از دست دادین اونم تو لبنان و جنگ با اسراییل، برید بنیاد شهید و پرونده تشکیل بدید که حقوق جانبازی‌تون رو بگیرید!
اما پدرش عصبی میشه و میگه من در راه خدا رفتم مبارزه کردم نه برا دنیا و اینکه من روز اول زندگی به مادرتون قول دادم که فقط نون حلال بیارم سر سفره و جز پول حلال تو این خونه نیارم(یعنی اصلا این حقوق و سهمیه‌ها رو حلال نمی‌دونسته!)...

بعدشم مادر شهیدان خالقی‌پور میگه که ما فقط یه پرونده تو بنیاد شهید داریم که اسم سه تا پسر شهیدم توشه و هیچ‌وقت هیچ دریافتی یا حقوق یا سهمیه‌ای نگرفتیم چون بچه‌هامون در راه اسلام شهید شدن نه برا پول و سهمیه و ...


پ.ن: چقدر این دیدگاه رو دوس دارم؛ سه تا شهید دادن و یه جانباز اما میگن در راه خدا دادیم و هیچی هم قبول نکردن، اونوقت بعضی‌ها با جانبازی پنج درصد و ۲۵ درصد فکرمیکنن صاحب انقلابند و خودشون و بچه‌ها و نوه‌ها و نتیجه‌هاشون باید تا ابد از سفره‌ی انقلاب تناول کنن و البته همیشه هم ناراضی هستن!

#درگاه_این_خانه_بوسیدنی_است
        

          کتاب درگاه این خانه بوسیدنی است
واقعا کتابش عالی بود ازهمه نظر 
حرف نداشت
چقدر این خانواده خاص بودن
حتما حتما بخوانید
        

           درگاه این خانه بوسیدنی ست ...
دل نوشته های قشنگ و مادرانه مادر شهیدان خالقی پور 
چقدر به دلم نشست  و چقدر غبطه خوردم به این خانواده شهدا 
چه صبر و ایثاری داشتن پدر و مادر شهید ...
شهدا شرمنده ایم 
خانواده های شهدا شرمنده ایم 

ممنون از نویسنده خوب کتاب که خیلی دلنشین و روان ما رو با مادر شهید همراه کردن 
        

          واقعاً ، به تمام معنا کتاب زیبایی بود 
ما نه تنها مدیون شهداییم، بلکه مدیون مادران و پدران شهدا هم هستیم.
در سرتاسر کتاب شاهد رشادت ها و صبوری های این مادر شهید بودم.
خدا چه صبری به این مادر داده که تونسته غم ۳ تا پسر رعناش رو تحمل کنه...
وقتی وصیت نامه این سه شهید رو خوندم واقعاً غبطه خوردم به حالشون که با وجود سن کمی که داشتن ولی چقدر فهمیده بودن، بی جهت نبوده که خدا شهادت رو نصیبشون کرده 
و باز هم میرسم به حرف حاج قاسم عزیز، که شرط شهید شدن شهید بودن است.
داوود،رسول و علیرضا قبل از شهید شدنشون شهید بودن 
احترامی که به پدر و مادرشون داشتن ، منش و رفتارشون نشون میده که چه روح بزرگی داشتن و این دنیا براشون کوچک بوده 
ان شاءالله که شهدا شفیع همه ما باشند.
        

          با زینب خانم عرفانیان در کارگاه نویسندگی آشنا شدم. استادم بود. منظم و سروقت. نمی‌شناختمش. شنیده بودم تقریظ رهبری گرفته است. دوست داشتم کتاب‌هایش را بخوانم. از کتاب‌هایش مثل بچه‌هایش حرف می‌زد. عمر و سلامتی‌اش را گذاشته بود پای کتاب‌هایش اما طوری کار کرده بود که همه شخصیت‌های کتاب‌هایش را بیشتر می‌شناسند تا خودش را. با کتاب «درگاه این خانه بوسیدنی است» شروع کردم. نمی‌دانم این کتاب، کتاب چندم بانو عرفانیان است اما قلم زیبای ایشان کاری با من کرد که بارها به گریه افتادم. اما صد البته که شخصیت خاص سرکار خانم منهی هم در کشش و محتوای غنی کتاب بی‌تاثیر نیست.
کتاب «درگاه این خانه بوسیدنی است» برگرفته از خاطرات زندگی سرکار خانم فروغ منهی مادر شهیدان خالقی‌پور است که از روز عروسی فروغ شروع می‌شود و به درگاه خانه ابدی شهیدانش در بهشت زهرا(س) می‌رسد. کتابی که با چاپش در سال ۹۹ خیال فروغ را راحت کرد.
این کتاب را می‌توانم به تمام زنان سرزمینم توصیه کنم. به نوجوان‌ها، چون علیرضا و محمد دو شخصیت نوجوان در این داستان هستند که ممکن است نوجوان‌ها با آن‌ها همذات‌پنداری کنند. همچنین بخشهای ابتدایی کتاب به شدت برای کسانی که به زندگینامه خواندن علاقه دارند، ممکن است جذاب باشد. این کتاب از آن کتاب‌هایی است که می‌توانید و دلتان می‌خواهد در یک روز بخوانید. قصه زنی از دیروز که از جنس امروز است. از جنس خودمان. 
زنی خواندنی. زنی که قبل از انقلاب در کشورهای غربی چادر به سر دارد و با نوزاد بدون اطلاع همسرش به تظاهرات می‌رود. زنی که مثل خودمان برای جدا شدن از وابستگی‌هایش جان می‌دهد. زنی که …
فروغ منهی فقط مادر سه شهید نیست.
و اما در این کتاب با خواندن وصیتنامه زیبای شهیدان خالقی‌پور بیشتر با عظمت روح ایشان آشنا می‌شوید و با دیدن عکسهای زیبای ایشان بیشتر از خواندن کتاب لذت می‌برید.

اگر اشتباه نکنم از این کتاب پنج سری تجدید چاپ شده و شما می‌توانید نسخه صوتی این کتاب را از طاقچه بی‌نهایت بشنوید. این کتاب چهارده فصل به نامهای (جایی در انتظار بهشت، کادوی پدرم، از تو یک قهرمان می‌سازم و …) دارد که همگی به بهترین شکل نامگذاری شده‌اند.
کتاب دویست و چهل صفحه است و جزو کتاب‌های کم حجم به حساب می‌آید. بنابراین به کسانی که وقت کمی دارند توصیه می‌کنم.
بخشی از کتاب که فروغ به دیدن امام می‌رود اولین بخشی بود که من را به شدت احساساتی کرد. از آن به بعد فقط گریه بود و گریه.  قسمتهایی از کتاب را مطالعه بفرمایید:
دیگر مطمئن شدم چه به روزم آمده. خبری که چهل روز منتظر شنیدنش بودم، حالا داشت خفه ام می کرد. تنم از باد سرد پاییز سوزن سوزن می شد. در را بستم و داخل آمدم. خانه مان به نظرم خیلی خلوت آمد؛ سرد و خسته. سکوت مثل یک مار سیاه رویش چنبره زده بود. خودم را از پله ها بالا کشیدم. داغ خبر دلم را می چزاند. آرام نداشتم. دهانم خشک و تلخ شده بود. دوستم، خانم آقایی مهمانم بود. مبهوت نگاهم می کرد تا حرفی بزنم. زهرا و عزیز هم چشم به دهان من دوخته بودند. دلم نیامد چیزی بگویم. نمی توانستم بنشینم. دراز کشیدم. انگار روی فرشی از میخ بودم. همۀ سلول هایم درد می کرد. می لرزیدم. داشتم از درون متلاشی می شدم. خانم آقایی بالای سرم نشست: چرا این طوری می شی؟ بلند شدم نشستم. حالم بدتر شد. سرم روی تنم سنگینی می کرد. دوباره دراز کشیدم. آن لحظه فکر کردم جان دادن هم همین قدر سخت است. خانم آقایی از وضع من به گریه افتاد. دوست نداشتم مهمانم ناراحت باشد:  چرا گریه می کنی؟ اشک هایش پشت هم می ریخت: به حال تو. چرا اینجوری می کنی؟…
        

          کتاب سراسر اخلاص بود و لطافت کلام مادرانه. مادری که حتی برای واژه ها و خاطراتش هم مادری می کرد!  یک بانوی کامل و یک‌مربی آگاه که هدف نهایی از رشد و مقام انسانیت را به تصویر کشیده است. خانه ای که مامن امن یک خانواده سراسر شور و عاطفه و یک خانه انسان ساز است.درگاه این خانه و جای تک تک قدم های این بانو تا ابد بوسیدنی ست.
        

          فکر می‌کنم پررنگ ترین احساسم در رابطه با مادر عزیز این شهیدان "خجالت کشیدن از خودم" باشه. بعد از خوندن این کتاب و داشتن سابقه خوندن کتاب  "تنها گریه کن" به این فکر می‌کنم که چقدر این دو مادر شهید شبیه به هم هستن:
گذشت، ایمان، صبر، دل کندن، قوی بودن و صبر و صبر و صبر.
خودتون بخونید متوجه می‌شید.
        

          صبر و شکیبایی مادر ستودنی است