نمیدونم در موردش چی باید بنویسم و چجوری کانکشنم با این کتاب رو توصیف کنم... سالها با فیلمش ارتباط داشتم و الان دیگه این ارتباط قطع نشدنیه... تا مدت طولانی گوشه‌ای از وجودم به چارلی، سم، پاتریک و همه‌ی شخصیت‌های دیگه‌ی این کتاب گره خورده‌ست...
لاو آلویز، یاسمن.
      

        خواندش برای من وقت هدر دادن بود
      

        معمولا کتاب هایی که خودم در کودکی نخواندم رو به بهانه ی خواهرم میخرم:))
اما این کتاب حتی برای خواهرم هم کودکانه بود ولی دلیل قانع کننده ای نبود برای اینکه نخریم و نخوانیمش
      

        خدا پدر مادر نویسنده/مترجم/ناشر رو بیامرزه که آخر هر فصل یک خلاصه نکته یه صفحه ای از کل فصل نوشته بود
      

        معمولا کتاب هایی که خودم در کودکی نخواندم رو به بهانه ی خواهرم میخرم:))
اما این کتاب حتی برای خواهرم هم کودکانه بود ولی دلیل قانع کننده ای نبود برای اینکه نخریم و نخوانیمش
      

        از مزایای کتاب خواندن ، سفر در زمانی است که در آن نزیسته ای ، تجربه ی شخصیتی که نداشته ای ، تصمیم گیری های صحیح و غلطی که عواقبش را میچشی... من در این کتاب هم عمر سعد شدم و هم حر،
هم زهیر و حبیب و هم ضحاک و...
هم شیرینیِ محبت اباعبدلله را چشیدم و هم حس سنگین رانده شدن را تجربه کردم...
کتابی بود که به حال و هوای محرم نزدیک بود و لذت بردم.
اما چرا ۳ ستاره...
چیزی که در کتب برادران شجاعی به چشم میخورد القای اطلاعات جمع آوری شده در قالب توصیفات فراوان و لغت های تکرار شونده است("تفته" در این کتاب و "هیات" در کتاب کمی دیرتر از سید مهدی شجاعی) که چهره حرفه ای ندارد.
ولی درکل اگر قرار بود در زمان سفر کنم، به یاسمنِ دبیرستانی پیشنهادش میکردم.
همون قدر که رمان های کلاسیک رو به یاسمنِ راهنمایی توصیه میکردم.

همین:)
      

        کتاب سوم از مجموعه کاشوب را در احوال غریبانه محرم و صفر کرونایی خوندم
حقیقتش مجموعه کاشوب از بهترین کتاب های خوانده شده ام هست
ولی اگر بخوام بر اساس علاقه م سطح بندی کنم اول رست خیر بعد کاشوب و در آخر زان تشنگان...
زان تشنگان روایت وصل بود
قصه ی دست به دست شدن سرسپردگی ابدی
روایت ها به قوت رست خیز و کاشوب نبود اما از میانشان روایت های نابی را هم میشد پیدا کرد که قلم و توصیفاتش جذبت کند
مجموعه کآشوب را باید مزه مزه کرد
کتاب ۲۳۶ صفحه ای را در دوماه خواندم
انشاءالله که نشر اطراف برای سال بعدمان باز کاشوب داشته باشد...امسال که سعادت نداشتیم
      

        کتابی که اول دبیرستان خواندم و آخرین کتابی بود که از این سبک خواندم
      

        از اونجایی که خواهرم کتاب کودک رو خیلی نمیپسنده و چندساعته تمامش میکنه رفتیم سراغ کتاب های نوجوان
با این شرایط که اول من میخوانمش تا ببینم با توجه به فرهنگ خانواده مون مناسب سنش هست یا خیر
اینم از اون دسته کتاب هاست.
که مناسب دنیای تازه نوجوان ها بود و خواهرم درک نمیکرد قطعا پس رفت تو کتابخونه
اما وقتی وارد متوسطه شد قطعا سریع به دستش میرسونم
کتاب خیلی خوبی بود
و چون منم وقتی بچه بودم از دلدرد استرسی رنج میبردم کانل درکش کردم
      

        اواسطِ سال دوم کنکور تجربی خواندمش و متشکرم ازش که باعث شد بالاخره مطمئن بشم که من آدمِ پزشکی خواندن نیستم و قدم هام رو برای تغییر رشته و مهندس شدن محکم تر کرد:)
      

        از رمانای زرد خوانده شده در ۱۳ سالگی و ورود رسمی به دوران نارنجیِ نوجوانی:)
اصلا توصیه نمیکنم
      

        مقل اینکه بلای شک همیشه در افکار آدمی میخزیده
چه در دنیای غریبانه ی غیبت امروز
و چه در دنیای غریبونه ی امامت امام حسین
اول و آخر اونقدر عاقل و فهمیده نیستیم که خودمون کامل درست رو از غلط تشخیص بدیم
باید وصل باشم به حق مطلق در زمین
وصل باشیم و حرکت کنیم
هیچ حق مطلقی به جز معصوم در زمین وجود نداره
هرچقدر هم خودمون رو به این ور و اونور وصل نگه داریم بالاخره دیر یا زود متوجه خطادار بودنش میشیم
پس هیچوقت از هیچ چیزی به جز حق مطلق مطمئن نباش...
.
.
.
پ.ن:خیلی جالبه که هرکس قشر مخالف خودش رو در سیاست، لشگر یزید میبینه:) حتی خود آقای کرمیار نویسنده ی محترم این کتاب...
      

        خواندم و سفر کردم و چقدر تلخ بود تشابهاتی که پیدا کردم 
کتابی بود که حاشیه هاش سیاه شد از نوشته هام
و طبق معمول لذت بردم از قلم نویسنده ی محبوبم:)
      

        از رمانای زرد خوانده شده در ۱۳ سالگی و ورود رسمی به دوران نارنجیِ نوجوانی:)
اصلا توصیه نمیکنم
      

        این کتاب به من یادآوری کرد که"مذهب بدون موضع به غایت درست که برود به ترکستان میرسد و نمیشود به مفاهیمی چون حق و باطل باور داشته باشم و به پیرامون خودم بی اعتنا بمانم"