این یکی جزو اولین کتابایه که خوندم حدودا ۷ یا ۸ سال پیش 
 محشر بود جوری که هنوز داستان و لحظاتی که باهاش داشتم رو یادمه🥹
        

          فکر کنم بیشتر از ده بار وقتی بچه دبستانی بودم، خواندمش:)
آخرشم با اون دست خط بامزه ی بچگیم نوشتم"درکت میکنم تریسی بیکر"
        

          می دهم چهار ستاره چون داستا معرکه دیگری از ژاکلین ویلسون بود و هرکی از کار های ایشون خوشش بیاید می داند همه داستان های او واقعیت را نشان می دهد!.سر جلد دوم اخر ها که تریسی فکر کرد مادرش بهش کل داده گریه کردم!...شما یک شاهکاری خانم ویلسون این کتاب اولین کتابی بود که اسکم را دراورد!
        

          فکر می کنم نسبت به چیزهای دیگه ای که از ژاکلین ویلسون خونده بودم، یه کم ضعیف بود.
شخصیت تریسی خیلی باحال بود، از مدل حرف زدن و استدلال هاش خوشم اومد. اما راستش مطمئن نیستم که برای بچه ها هم مناسب باشه حرفاش، هرچند که حس می کنم تو ترجمه یه کم رقیقش کرده بودن.
نمی دونم این ایرادها از عمد بود (چون تریسی که یه بچه ست داره کتاب رو می نویسه) یا چی، اما خیلی ایراد ویرایشی داشت.