من با این کتاب خیلی بیشتر از سه کتاب قبلی ارتباط گرفتم. خیلی شبیه کتابخانه ی آقای لمونچلو بود ولی سرنخ هاش خیلی بیشتر و بهتر بود 
و یک موضوعی که خیلی تو این کتاب خوشحالم کرد این بود که میشد به راحتی کتاب رو ادامه داد پس امید بیشتری به نوشتن جلد های بعدی دارم 😁
      

        من قبلا تو یاداشت جلد یک از هر سه جلد حرف زده بودم ولی حالا میخوام دوباره در باره ی هر جلد بنویسم. 
قبل از بررسی کتاب باید بگم این مجموعه  کلا سیر تکاملی داره و جلد به جلد نویسنده پخته تر میشه. 
اول از همه اینکه این کتاب از لحاظ، معمایی و تم کارآگاهی ای که گرفته بود خیلی از جلد پیش دلنشین تر بود. 
شخصیت ها اینجا پخته تر بودم و من تازه بعد از این جلد امیلی رو شناختم. 
تو این جلد واقعا ترکیب دو تا معما و ارتباطشون باهم ظریف بود. 
و هیجان کتاب هم بیشتر بود.  
ولی ایراداتی هم داشت مثلا ارتباطش با کتاب باز ها تنها چند جا به صورت مستقل از اصل داستان آورده شده بود و یکم داستان رو متفاوت میکرد. 
و باید بگم این مجموعه جز معدود چند جلدی هایی است که  میشه به صورت جدا خوند یعنی اگه جلد یک رو نخونین این جلد رو هم می فهمید و هم بخش های زیادی از کتاب اول لو نمیره ولی به نظرم جلد سه رو نمیشه جدا خوند. 

      

        فکرکنم غیر از این تنها کتابی که آنقدر از پایانش حیرت کردم «پس از تشیع جنازه» ی آگاتا بود. 
از اواسط کتاب حدس زده بودم طرف خودش یه کاره ایه(صدقه سر آگاتا خوندن) ولی بعد از اون قتل وحشتناک این نظریه خیلی خیلی تضعیف شد آخه موریارتی اصلا قاتل نبود حتی اگه خیلی هم آدم کشته باشه تو دره ی وحشت بازهم اون ماجرا کار موریارتی نبود. و خیلی تهش نا امید شدم  ( من واقعا از مرگ موریارتی تو ماجرای آبشار رایشنباخ ناراحت شدم شاید به اندازه ی شرلوک ولی احتمالا اگه الان دوباره بخونمش قاه قاه بخندم  ) 
جونزرو هم از نشانه ی چهار یادم بود و ازهمون اول  مشکوک بودم بهش میومد یه جوگیر عاشق هلمز باشه.  
ولی داستان واقعا حیرت زده ام کرد. 
حالا که بهش فکر میکنم میشه از ماجرای آبشار رایشنباخ حدود ده تا نمانامه ( سناریو)  ی جدید نشت.
ولی یه مشکلی که داشت اینبود که خیلی به شانس توجه داشتند و اگه خیلی چیز ها «برحسب اتفاق» اتفاق نمی افتاد اصلا داستان یه جور دیگه میشد اولیش آشنایی جونز با چیس. 
و در پایان باید بگم اگه دنبال یه شرلوک هولمز جدید هستید این کتاب به هیچ وجه به دردتون نمیخوره چون تنها نماد شرلوک هولمز آنقدر ناشیه که خواننده اکثرا ازش پیشی میگیره.
      

        ایده ی کتاب و شخصیت پردازی اش ( در اکثر موارد)  بد نبود 
ولی پایان کتاب حدودا باز بود و یک بخش هاییش اصلا منطقی نبود  ( با توجه به اینکه کلا غیر از بدنه ی اصلی، کتاب،کتاب تخیلی ای نبود) مثل اون همه امکانات اعماق و تحمل فشار و یک سری مسائل زمین شناسی یا پیدا شدن سند تو سطل آشغال توسط پلیس! 
 ولی در مقابل یک بخش هاییش چنان منطقی و قابل پیش بینی بود که آدم به تخیل نویسنده شک میکرد و به بدنه ی حدودا خیالی کتاب صدمه میزد به خصوص پایانش که  من نصفش رو نفهمیدم  نصفش رو  هم  از وسطای کتاب حدس زده بودم  در مورد روایت داستان  احساس میکردم اصلا نویسنده بلد نیست داستان تعریف کنه. 
به نظرم برای حدودا سن دبستان بهتر باشه. 
پ. ن: شاید تعجب کنید که به نظر من کتاب مفیدی بود چون کلی اطلاعات در باره ی نیویورک بهم داد به علاوه ی چندتایی ایده و حجمش هم کم بود  برای همین خیلی از خوندنش پشیمان نیستم. 
      

        خب... 
باید بگم خیلی بالاتر  انتظاراتم بود.  
هرچند طنز داستان کمتر شده بود ( و شاید کلا از جلد اول متفاوت بود) اما قشنگی های دیگه ای داشت  مثلا واقعا از معلم شدن آنه و شاگرد هاش خوشم اومد ( و یکم ناامید کننده بود اخه  فهمیدم من هیچ وقت نمیتونم معلم خوبی شم)     و گروه اصلاح هم جالب بود ولی بازم اون قشنگی جلد اول رو نداشت.  
اما باید بگم خوندن سرگذشت آنه خیلی جالبه.:) 
      

        اول از همه باید بگم هرچند تمام ماجراهای این کتاب را بارها در فیلم و انیمیشن اش دیده بودم اما باز هم کاملا مسحور این کتاب شدم.  خیلی قشنگ بود ولی نمیدونم چرا یک حسی بهم میگه  (حتی قبل از خواندن دیگر جلد ها)  این جلد از همه ی جلد های دیگه اش قشنگ تره.
و چیز خیلی خوبی که داشت اینه که خیلی از ماجرا ها از زبان خود آنه نقل میشد و اینکه گاهی روایت از سوم شخص به اول شخص میرسید خیلی جالب بود. 
از نکات منفی اش میشه به سرعت بالا ی کتاب و توضیحات یکم ناقصش اشاره کرد من انتظار داشتم خیلی خیلی بیشتر توضیح بده چونکه قبلا خیلی تعریف توصیفات زیبای مونتگری را شنیده بودم.  
ولی خب واقعا تونست منو با خودش همراه کنه. 
      

        من این کتاب رو از کسی امانت گرفتم و اونم بار ها بهم گفت شبیه (کتاب بازها)  است برای همین از اولش مدام با اون مقایسه اش کردم و نتیجه ی خوبی نگرفتم و یاید بگم نسبت به کتاب باز  ضعیف تره و قطعا برای سن پایین تر جالب تره ولی از نکات مثبتش: 
اول از همه اینکه داستان خیلی هیجان بر انگیزه مثلا  پیشرفت هم زمان دو گروه،  بسته شدن در ها و...  باعث شد داستان خیلی حالب شه ولی در مقابل مشکلی هم داره،  حیلی داستان سریع رخ میداد و من یه جاهایی اش را دو بار خوندم تا برام جا افتاد. 
بعد هم این که  سرنخ اول کایل خیلی مسخره بود و یک ایراد دیگه اش که برای ما اینبود که چون اکثر معما ها  بازی با کلمات بود سخت میشد با آنها همراهی کرد
ولی من ازش خوشم اومد و خیلی مشتاقم ادامه اش بدم. 
      

        مدت ها بود چنین کتاب نفس گیری نخونده بودم. 
من تقریبا از همون اول میدونستم اون کسی که بلیت را داده بود با سلیم ارتباط داشته ولی دیگه نه در این حد.  
داستان، داستان یک خانواده است که مادر و خاله دعواشان شده ولی برای آشتی یک روز به لندن میروند. 
تد پسر خانواده  اوتیسم ( یا شایدم سندرون داون)  داره و طرز تفکرش جالبه البته این موضوع را قبلا هم دیده بودم تو کتابای  باهوش،  ماهی بالای درخت و...  ولی اینجا خیلی خوب  نشان داده شده. 
واقعا کتاب جالبی بود خیلی پیشنهادش میکنم. 

      

        نمیدونم چرا آنقدر معروف شده. 
آخه چه چیز جالبی داشت؟ 
داستان، داستان پنج تا خواهره که دنبال ازدواجن و سه تا شون ازدواج میکنن و دو تاشون خوشبخت میشن. 
واقعا هیچ چیز خاصی نداشت و آدم خیلی تو مرحله ( فاز) ی عاشقانه بودن قرار نمیگرفت  انگار داشت گزارش ازدواج دوشیزگان بنت را میخوند ولی خب باید گفت ماجرای ازدواج دختر دومی جالب بود. 
باید گفت نامگذاری کتاب بهترین هنرمندی نویسنده بود: غرور اخلاقی است که همسر دومین دختر بنت قبل از  نامزدی داشت  و تعصب هم مال آن دختر. 
      

        نثری روان و ساده و شیرین داشت ولی به نظرم داستان بی سر و ته بود. 
      

        من تا الان حدود ده تا کتاب از فرهاد حسن زاده را خوندم و خب هیچ کدومشون کاملا مثل این طنز نبود اما بخش های طنزی هم داشتند که اصلا مثل این نبود 
این کتاب خیلی طبع طنز نویسی رو بالا میبره طوری که بار من میخونمش تا یه هفته  هر چی مینویسم ( از تکالیف گرفته تا خاطرات روزمره)  تبدیل به طنز میشه. 
کتاب جالبی هست خوندنش را به خصوص به نوجوانان پیشنهاد میکنم. 
      

        آخه سوزن به جای کلید؟ 
مطمئنم اون موقع اطراف  نویسنده یکی داشته خیاطی میکرده اونم اینو گذاشته تو داستان، از قبلیه خیلی بدتر شده بود و کلا داستان ابتدایی بود.  
و فکر کنم ترجمه اش هم  فرق کرده بود نمیدونم مترجم همون بود یا نه ولی یه چند تا جا اعصاب خورد کن بود.  
ولی به نظرم اگه جلد پیش  را خوندید اینو از دست ندید. 

      

        فکر کنم ماشین تحریر حرف زد درباره ی خانواده ای صمیمی با مادری نویسنده بود. 
مادرخانواده ماشین تحریری دارد که تمام خاطرات و داستان ها و تمام اشعار ی را که مینویسد داخلش تایپ میکند او به این کار فرشینه بافی میگوید.  
ولی بعد از اتفاقی غم انگیز مادر ناپدید میشود و کتابکشمکش های این خانواده را از زبان ماشین تحریر مادر روایت میکند. 
یکی از ایراد های کتاب اینه که ماجرا خیلی مسخره است مثلا چرا باید دختر یه فروشنده آنقدر نسبت به مشتری  هاش دغدغه مند باشه و به خودش اجازه بده کلی مسائل خانوادگی را با  کتابدار و مسئول تغمیرات ساختمان  به اشتراک بذاره؟ 
ولی خب در کل داستان خوبی بود و میشه باهاش حسابی همراه شد. 
      

        اول از همه باید بگم که این کتاب اصلا شبیه بابالنگ دراز نبود.  
اصلی ترین فرقش این بود که جودی یتیم و فقیر تماما در نامه هایش از زیبایی های دنیا تعریف میکرد و بار ها میگفت: نمیدانستم که دنیا آنقدر زیبا است) یا ( زیبایی های دنیا تمام  شدنی نیست) ولی سالی که از اول زندگی اش در رفاه و آسایش بوده با دیدن نوانخانه بسیار منقلب میشه و همین مورد هم بود که باعث میشه آنقدر مدیر خوبی برای نوانخانه بشه ( شاید اگه جودی مدیر میشد آنقدر احساس دلسوزی نمیکرد)  .  
اما باز هم خیلی قشنگ بود.  
یک امتیاز مثبتی که نسبت به بابا لنگ دراز  داشت این بود که سیر پیشرفت داستان جالب و متغیر بود جودی در طی نامه هایش روزمرگی های خودش را میگفت که خیلی تغییر خاصی نداشت ( غیر از چیز  های جدید،  رفتن به ویله کولا و ازدواج با جرویس)  ولی این داستان مدام جذابیت داشت.  البته بابا لنگ دراز یک معصومیت دیگه ای داشت در هر صورت خیلی پیشنهادش میکنم به خصوص برای طرفداران بابا لنگ دراز. 
      

        این کتاب جزو بهترین ها بود.  
این رمان، رمانی روانشناسی بود.  داستان ماجرای خانواده ی مردی است به نام «فیودور پاوولیچ کارامازوف»  که سه پسر دارد: دیمتری، ایوان و آلیوشا  ( البته پسر نامشروع دیگری هم دارد که به عنوان خدمتکار نزد او زندگی میکند)  .  
فیودور پاوولیچ مردی هوسباز و مفسد است که کودکان خود را پس از مرگ مادرانشان رها کرده است و آنها نزد خانواده های مادری خود رشدمیابند.  ولی  در بزرگسالی در کنار پدرشان میآیند. 
باید بگویم که داستان بسیار زیبا، دقیق و غیر منتظره است ( هرچند بسیار بسیار آرام پبش میرود)  
یکی از بهترین ویژگی هایش این بود که هیچ شخصیتی را رها نمیکرد و همه ی شخصیت ها تاثیر مهمی در داستان داشتند.  حتی شخصیت هایی را که در اویل کتاب معرفی کرده و خواننده فراموش کرده را در پایان دوباره به کار میگرد.
پیشنهادش میکنم. 

پ. ن: با وجود اینکه خواندنش سخت بود اما واقعا پیشنهادش میکنم   
پ. ن۲:   فکر نمیکردم بتونم بخونمش حالا هدف بعدیم جنگ و صلحه