یادداشت منتظر 🇵🇸

        بعد از تعطیلات نوروز و چهارده روز روزه گرفتن و درس نخواندن به استقبال امتحانات نیم ترم آمدیم در حال که همه سرشان در کتاب درسی بود من از کتابخانه اینو گرفته و به زور میخواندم 
حالا چرا به زور؟ 
اول بگم که نثر کتاب روان بود و به جز بعضی اشعار کتاب سختی نبود از نظر نوشتاری. 
یک مشکلش این بود که ویراستاری کتاب خیلی به نظرم خوب نبود کتاب در فصل های کوتاه کوتاه نوشته (البته نسبتا)  و پشت هم بود به نظرم اگر ترتیب درست تری میداشت راحت تر خوانده میشد مثلا یک موضوعاتی که خوانندت نمیدونه را آخرای کتاب توضیح میداد ولی اوایل کتاب هم در موردش حرف میزد. 
وکلا یکم خوندنش سخت بود نمیشد تند خوانی کرد و من گاهی بار ها صفحات را میخوندم تا  برام جا بیوفته و خب این یکم حوصله سر بر بود این اولین کتابی بود که دو هفته خوندنش طول کشید.
و حالا در مورد خود کتاب: 
کتاب شاهنامه یا شاهنامه به نثر و یا حتی خلاصه ی شاهنامه نبود بلکه توضیحاتی در خصوص شاهنانه و فردوسی بود. 
خیلی مطالب جالبی بود اول در مورد خود شاهنامه میگفت بعد در مورد فردوسی بعد در مورد نژاد آریایی خیلی حرفای محشری میزد چیز هایی که ما اصلا فکرشم نمیکردیم کلی در مورد ایران باستان حرف میزد و توتم ما ایرانیان، رابطه ی آریایی ها با بومیان فلات و... 
خیلی جالب بود و به نظرم اگر میخواهید شاهنامه خوانی کنید اول اینو بخونید باعث میشه خیلی دیدتون باز شه هم نسبت به شاهنانه هم نسبت به فردوسی