مثل خیلی از روایت‌های مقاومت، سوژه خوبی که بنظرم خوب پرداخت نشده. ماجرای مردی که در حرم حضرت رقیه متحول شده و از زندگی گنگستری خودش، به حرم پناه برده‌. دست برقضا همون موقع‌ها داعش و درگیری‌های درونی سوریه هم در کمینه. این مرد راوی همه اون روزهاست و چه راوی شیرینی!
      

        عجیبه! اثر عجیبی بود. شروع خیلی خوبی داشت. مارال می‌تونست مخاطب رو به دل داستان بکشونه. ذره ذره آشنایی با گل‌محمد هوشمندانه بود. جلد او تا چهارم واقعا جذابه. جلد پنج و شش خیلی کش‌دار و حتی حوصله‌سربر میشه، اما دوباره از اواسط جلد هفتم مخاطب حساس میشه! چون کم کم داره عاقبت داستان رو میشه و هی منتظری اتفاق جدیدی بیافته! سیر رشد شخصیت‌ها در مسیر منطقی خودشون جذابه. مثلاً من عمرا فکر نمی‌کردم زیور چنین پایان جذابی داشته باشه! و یا بیگ محمد اینقدر عزیز بشه. جلد نهم آدم رو می‌کشه تا تموم بشه! صد صفحه آخر جلد دهم واقعاً نفس رو حبس می‌کنه. بنظرم آقای دولت‌آبادی در شروع و پایان بی نظیره. 
      

        رمان خیلی خوبیه. در فلاش بک ها خیلی خوب عمل کرده و مخاطب رو قشنگ در طول داستان همراه می‌کنه. بخش آخر رمان کم کم به گره‌گشایی می‌پردازه و واقعاً جذابه. دلم خواست چاپی‌ش رو داشته باشم و دوباره بخونمش. برای اونهایی که دنبال یادگرفتن نویسندگی هستن، اثر خیلی خوبیه که باید مدام بهش رجوع کنند.
      

        از بی‌نظیرترین ها 😭
طنز درجه یک. البته من ترجمه آقای خاکسار رو‌خوندم
      

        از اون کتابای عامه پسند باحال. در ژانر روان‌شناختی و جنایی اثر خوبیه. دوست داشتنی بود، البته من سنگ کاغذ قیچی رو خیلی خیلی بیشتر دوست داشتم. ارجاعات پزشکی‌ای که داشت خیلی زیاد بود.
      

        وجدانا فکر نمی‌کردم اینقدر باهاش ارتباط بگیرم!
کتاب درباره یک گروه جدایی طلب در اسپانیاست. ( توضیح سیاسی و اجتماعی دقیقی ازش ندارم!)  رمان از دید یه عالمه شخصیته که شما رو با همه ابعاد یک ماجرای تروریستی روبرو می‌کنه. خیلی دوستش داشتم. هم بخاطر فنی و حرفه‌ای بودن اثر، و هم برای محتوایی که بنظرم لازمه همه بخونیمش. 
      

        برای نوشتن یک یادداشت خوندمش و خداوکیلی یه جاهاییش ترسیدم! شب‌ها نخونیدش!
(یادداشت که منتشر بشه اینجا هم میذارم.)
      

        هرسال اربعین یک کتاب می‌خونم، دوسال قبل کتاب طنز اقای عیوضی رو خوندم، و امسال این کتاب‌. لذت بخش بود!
واقعیت یک انسان در سفر سخت اربعین رو می‌بینیم. تازه نه یک زائر معمولی، یک خادم. و واقعاً جذاب بود، ایول!
(با تشکر از دوست خوبم خانوم نوروزی برای معرفی!)
      

        صوتی‌ش رو شنیدم و اگر راستش رو بخوام بگم، انتظار اثر درجه یکی نداشتم! ولی واقعاً خوب بود. دوست داشتنی! در فرم و‌ محتوا خیلی خوب بود. 
خوندنش باعث شد لذت بیشتری از حملات اخیر ایران ببرم 😁
      

        فیلمشو در حد چند صحنه دیده بودم، اما کتابش خیلی بهتره!
کتاب خوبی بود. کتاب «ضد جنگ» خوبی بود، و البته توی این کتاب فقط عینیت جنگ رو میشه دید، نه اعتقاد جنگ و این چیزهایی که ما بهش معتقدیم. ولی توصیفات واقعاً عالی بود.
      

        امیرخانی داستان نویس یا امیرخانی سفرنامه نویس؟ مسئله این است!
ولی این سفرنامه جذابه. البته، ‌باید بپذیریم که نویسنده اونجوری که باید و فکر می‌کنه، بی‌طرف نیست!
      

        عجب منبع خوبی برای شناخت فرزندان شهید! همین.
      

        الله اکبر از نویسنده جماعت!
کتاب جستارهایی از یک واقعه است که بنظر نویسنده اون اتفاق تا حد زیادی تحت تاثیر جو سیاسی کشور بوده، و روی همون جو سیاسی هم تاثیراتی داشته! نمی‌شن تشخیص داد درست میگه یا نه، چون هیچ روش آزمایشی وجود نداره. و همین باعث میشه نویسنده هرچی میخواد، بگه! چه قشنگ!
      

        این کتاب رو قبلاً خونده بودم و نتونسته بودم ارتباط بگیرم. ابتدای کتاب پر از ابهامه و این مخاطب رو اذیت می‌کنه. دیر وارد داستان میشیم. از نیمه کتاب اما خیلی جذاب میشه و اتفاقا بخش‌های باحال اونجاست. خب حیفه دیگه! 
      

        دومین کتابی بود که از اقای ضابطیان خوندم و واسه سومی مشتاقم. البته این کتاب، از کتاب قبلی (استامبولی) جزئیات کمتری داشت. تصاویر کمتری داشت و هنوز چیزهایی از کوبا هست که نمی‌دونیم. با این حال باید دید کتاب بعدی چطوره.