ممنونم از فریدا مک فادن که منو از این ریدینگ اسلامپ چند ماهه نجات داد. با اینکه به خودم قول داده بودم که سراغ کتاب ها و نویسنده هایی که توی مدت زمان کوتاهی ترند میشن،نَرَم ولی گیرافتادن توی ریدینگ اسلامپ منو برگردوند سراغ ژانر معمایی و خب وقتی که میبینی همه کسایی که کتاب رو خوندن دارن ازش تعریف میکنن،نمیتونی مقاوت کنی و در نهایت تسلیم میشی. باید بگم نویسنده کار خودش رو بلده و داستان به هیچ عنوان از ریتم نمیوفته و خواننده رو همراه خودش میبره و این دقیقا همون چیزیه که یه کتاب خوب توی ژانر جنایی-معمایی باید داشته باشه.فضاسازی و شخصیت پردازی ها درست و به جاست،پانویس ها واقعا خوب بودن و همراهی بیشتر با داستان کمک می کردند. و این کتاب مولفه موردعلاقه من رو داشت:روایت کردن داستان در چند خط زمانی مجزا اما مرتبط.اینکه درمورد اتفاقات گذشته و حال شخصیت ها به طور همزمان بخونی،هیجان کتاب رو بیشتر میکنه و مجبورت میکنه کتابو توی چندین ساعت تموم کنی تا ببینی در نهایت چی شد که اینجوری شد. گرچه نقطه ضعف هایی هم داشت برای من اما در نهایت دوستش داشتم و به عنوان یک اثر خوب توی ژانر معمایی پیشنهادش می کنم.
      

        *هر درد و رنجی رو که به دیگران تحمیل میکنیم،در آخر گریبان خودمون رو میگیره.*

غیرقابل توصیف بود،واقعا دوستش داشتم و اون یه ستاره ای که بهش ندادم،فقط بخاطر ترجمه بود.
      

        ابراهیم رها توی این کتاب به برخی از ویژگی های ما ایرانی ها اشاره میکنه و اونارو با زبان طنز،نقد میکنه.ویژگی هایی مثل دورویی،تعارف،پول دوستی،جوگیری،فرهنگ رانندگی،نق نق کردن،فرهنگمان در خارج از کشور و در دنیای مجازی،طلبکاری و مهمتر از همه کتاب نخوندن ما! طنز ابراهیم رها فوق العاده اس.یه کمدی قوی و تلخ که خواننده رو میخندونه و درعین حال اونو به فکر فرو میبره.واقعا لازمه گاهی وقتابرای بهبود اوضاع نگاهی به خودمون بندازیم به جای اینکه زمین و زمان رو مقصر بدونیم.شاید مشکل اصلی خودمون باشیم.
      

        برای من نکات منفیش بیشتر از نقاط قوتش بود.
۲۰۰ صفحه اول اصلا جذبم نکرد و پایان بندی خوبی هم نداشت .
پیچیدگی معماهای داستانو دوست داشتم ولی کتاب بیش از اندازه به جزئیات پرداخته بود و واقعا یه جاهایی حوصله سر بر میشد و فک کنم اگر این زیاده گویی نبود بهتر میشد.
خیلی از اتفاقایی که در طول داستان میوفتاد،هیچ دلیل و منطقی پشتش نبود و خیلی از سوالاتی که ایجاد شده بود،بدون پاسخ باقی موندن.
شخصیتای داستان از نظر من خیلی سطحی بودن و اصلا بهشون پرداخته نشده بود.(برای من فقط چنتا اسم بودن که همش قاطی میکردم کی کدومه:/)
      

        از اون کتابایی که تا یه مدتی توی ذهن و قلبم میمونه.
فوق العاده تاثیرگذار،با یک شروع عالی و یک پایان عالی تر.
ترکیبی از امید و ناامیدی، غم و شادی، خنده و گریه، و سرشار از عشق...
      

        حقیقتا اونقدر چیز خاصی نداشت.اوایل داستان خوب شروع شد،کاراکترا خوب به تصویر کشیده شده بودن اما کم کم داستان ضعف خودشو نشون داد.انگار از یه جایی به بعد نویسنده همه چی رو رها کرده بود تا خودشون به یه سرانجامی برسن.
      

        تجربه شیرین و دلچسبی بود.
البته که هرچی به پایان کتاب نزدیک میشدم،داستان جذابیتشو از دست میداد برام به طوری که سه بخش اول کتاب رو توی چندساعت خوندم و سه بخش آخر چندروزی طول کشید.
گویش های محلی توی کتاب خیلی شیرین و قشنگ بود فقط ای کاش کتاب پاورقی داشت چون بعضی از جمله ها و دیالوگ ها برام نامفهوم بود.
من زیاد اهل رمان فارسی نیستم اما خاما رو دوست داشتم و حس خوبی گرفتم از خوندش در کل‌.
      

        نویسنده حرفای زیادی واسه گفتن داشت،کتاب پر بود از نقل قولای فلسفی و عجیب.
اما ریتم کتاب تاحدودی کند بود و نویسنده یه جاهایی پرگویی کرده و داستانو کش داده.
اما با تمام نقدهایی که بهش وارده،با سلیقه من جور بود و خیلی دوستش داشتم و تونستم باهاش ارتباط بگیرم؛مخصوصا فضای افسرده کتاب برام خیلی هیجان انگیز بود.
و در کل خوندن همچین کتاب هایی قطعا به سلیقه و حال و هوای خواننده بستگی داره.
      

        این کتاب پر بود از عطر و مزه و زیبایی.اولین تجربه سفرنامه خوانی و نمیتونم بیان کنم که چقدرررر عاشق این کتاب شدم
منصور ضابطیان توی این کتاب از سفر ایتالیا برامون میگه ولی تمرکزش توی این کتاب روی غذاها و خوراکی های ایتالیاییه که اگر مثل من عاشق غذا باشید،این کتاب خیلی بهتون میچسبه
      

        *داستان هتی هافمن،دختر نوجوان و با استعداد و دوست داشتنی،که به قتل میرسه و معمای قتلش توی این کتاب روایت میشه.
*داستان از زبان ۳ شخصیت روایت میشه در زمان های مختلف که من این شیوه روایت رو خیلی دوست دارم.
*کتاب روان و آسان خوانیه. خیلی قرار نیست درگیر داستان و شخصیت ها بشید.گره های زیادی توی جریان داستان وجود نداشت که بخواد خیلی پیچیده و هیجان انگیزش کنه اما در کل کشش خوبی داشت و به نظرم تا آخر از ریتم نیوفتاد.البته که میتونست پایان بهتری داشته باشه.
*ترجمه که یه جاهایی خیلی گنگ و بد بود.انگار مترجم تمام توانشو به کار برده که منظور نویسنده رو برسونه اما موفق نشده.
      

        اصلا نتونسم با قلم نویسنده ارتباط بگیرم.میگن کتاب توی ژانر وحشت نوشته شده،ولی برای من خیلی گنگ و مبهم بود و خیلی جاها حوصله سر بر.شاید بخاطر نثر کتاب بود که مطابق سلیقه من نبود.ولی بازم نمیدونم.
درهرصورت دوستش نداشتم.
(ولی فک کنم فیلمنامه خوبی میشه از داستاناش درآورد،؛از جهت شخصیت سازی و تصویر سازی)
      

        تنها دلیلی که واسه خریدن این کتاب داشتم عنوان جذابش و البته طرح روی جلد بود.البته داستان جذابیت چندانی نداشت.داستان یک زن که همسر و دخترشو توی یه سانحه از دست میده و به اصرار اطرافیانش برای بهبود وضعیت زندگیش به ایرلند سفر میکنه و اونجا درگیر رابطه عاطفی با شخصی به اسم ادوارد میشه.داستان خیلی ساده و پیش پاافتاده بود(بیشتر شبیه رمانای عاشقانه ایرانی بود) به اتفاقات روزمره زندگی شخصیت داستان پرداخته و در کل چیز جذاب و جدیدی نداشت داستان